Τι γίνεται με την ετοιμότητα της χώρας να αντιμετωπίσει έναν μεγάλο σεισμό;
Εδώ και μέρες εξελίσσεται μια επιχείρηση εφησυχασμού για το ενδεχόμενο να υπάρξει και στη χώρα μας ένας σεισμός με καταστροφικές συνέπειες, όπως στην Τουρκία. Το βασικό επιχείρημα είναι ότι στην Ελλάδα οι σεισμοί γίνονται συνήθως στη θάλασσα και άρα είναι λιγότερο καταστροφικοί, ότι τα κτίρια είναι σε καλύτερη κατάσταση συγκριτικά με την Τουρκία και ότι έχει προηγηθεί προσεισμικός έλεγχος σε πολλά από αυτά.
Γράφαμε πριν μερικές μέρες: Το 75% - 80% των κτιρίων της χώρας έχουν χτιστεί πριν από το 1985, δηλαδή με βάση παλιούς αντισεισμικούς κανονισμούς (ή και καθόλου), αλλά οι κυβερνήσεις διαχρονικά αρνούνται στην πράξη να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα προσεισμικού ελέγχου και ενίσχυσης των κατασκευών αυτών όπου απαιτείται. Για άλλη μια φορά είδαμε στην Τουρκία πως τα φτωχά σπίτια, οι γειτονιές της εργατικής τάξης υπέστησαν τις μεγαλύτερες καταστροφές. Ας φανταστούμε να χτυπούσε την Αττική ‘η την κεντρική Μακεδονία ένα τέτοιο δίδυμο σεισμών τι θα γινόταν…
Η βιβλική καταστροφή που προκάλεσε το χτύπημα του Εγκέλαδου σε Τουρκία και Συρία αλλά και η έξαρση της σεισμικής δραστηριότητας που παρατηρείται τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα κάνουν πάρα πολλούς να αναρωτιούνται αν στη χώρα μας γίνονται οι απαραίτητοι προσεισμικοί έλεγχοι. Τα νέα δυστυχώς δεν είναι καλά. Αν και οι ειδικοί συνηθίζουν να λένε πως «τα κτίρια σκοτώνουν και όχι οι σεισμοί», το μήνυμα δεν ελήφθη από τους αρμοδίους. Πέντε λέξεις περιγράφουν με ακρίβεια την κατάσταση: «φωνή βοώντος εν τη ερήμω...». Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Καρύδη, πριν από 22 χρόνια (το 2001) δόθηκε εντολή από το τότε ΥΠΕΧΩΔΕ και μετά από τον ΟΑΣΠ να γίνει προσεισμικός έλεγχος σε περίπου 80.000 κτίρια του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Σήμερα, δύο δεκαετίες μετά, έχουν ελεγχθεί γύρω στα 25.000 (!).
Και αυτό, όπως λέει, σημαίνει ότι περίπου 55.000 κτίρια - ανάμεσά τους και πολλά εγκαταλελειμμένα σε ερειπιώδη κατάσταση - δεν έχουν ελεγχθεί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην περίπτωση ενός μεγάλου σεισμού για την ασφάλεια όσων θα περνούν κάτω ή δίπλα από αυτά...
Επιπλέον, κατά τον ομότιμο καθηγητή του ΕΜΠ, στην «εξίσωση» θα πρέπει να βάλουμε και μια άλλη παράμετρο. Στον προαναφερόμενο αριθμό των προς έλεγχο κτιρίων θα πρέπει να προστεθούν και τα κτίρια που επλήγησαν από μεγάλους και καταστροφικούς σεισμούς στα χρόνια που ακολούθησαν.
Και από το 2001 έως σήμερα είχαμε 20 σεισμούς με μέγεθος πάνω από 6 βαθμούς της κλίμακας ρίχτερ σε πολλά μέρη της Ελλάδας, όπως για παράδειγμα στην Ελασσόνα, στην Κω, στη Σάμο και αλλού. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε πως η Ελλάδα απελευθερώνει κάθε χρόνο το 2% της παγκόσμιας σεισμικής ενέργειας και πάνω από το 50% της ευρωπαϊκής (!).
Βλέποντας βέβαια κανείς τους κατοίκους στη Βρίσα της Λέσβου, στο Δαμάσι της Λάρισας και στο Αρκαλοχώρι του Ηρακλείου να ζουν ακόμα σε ...μετασεισμικές συνθήκες, εξαιτίας της μεγάλης καταστροφής από τους πιο πρόσφατους (και συγκριτικά πολύ μικρότερους) σεισμούς, καταλαβαίνει ότι όλα αυτά είναι για λαϊκή κατανάλωση και μόνο. Άλλωστε, αν κάτι επιβεβαιώνει η τραγωδία στην Τουρκία, είναι ότι τα ...προαπαιτούμενα της καταστροφής είναι ίδια σε κάθε κράτος, με οποιαδήποτε κυβέρνηση, ανεξάρτητα από το μέγεθος των πληγών που μετράνε κάθε φορά οι λαοί: Από τη μια η επιλεκτική ανικανότητα του κράτους να προστατεύσει με μέτρα πρόληψης τον λαό από φυσικές καταστροφές, στην προκειμένη περίπτωση με ολοκληρωμένη αντισεισμική προστασία. Κι από την άλλη, η ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού όταν γίνει το κακό, που αφήνει τους πληγέντες στη μοίρα τους, ειδικά τις κρίσιμες πρώτες ώρες, όπου οι ανάγκες είναι τεράστιες.
Στην Τουρκία, στην Ελλάδα και παντού, ο κοινός παρονομαστής είναι το αντιλαϊκό κράτος, που θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες, ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις, στον βωμό της κερδοφορίας και της πολιτικής του κόστους - οφέλους για το κεφάλαιο. Αυτό το κράτος πρέπει να βάλουν στο στόχαστρο της πάλης και της αλληλεγγύης τους οι λαοί για να υπερασπιστούν την ίδια τους τη ζωή!
Επιμέλεια: Ν.Π.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου