Το εργαλείο του Ολοκαυτώματος και η Ζώνη Ενδιαφέροντος
Του Θανάση Σκαμνάκη
Από αιώνες στην Ευρώπη είναι γνωστή και δραματική η πορεία του εβραϊκού έθνους: οι περιφερόμενοι πρόσφυγες, εκείνοι που εισέπρατταν το μίσος αλλά και τις συνέπειες των πολιτικών αναστατώσεων στην ήπειρο, οι αποδιοπομπαίοι και το εύκολο πιόνι των ισχυρών και των λαών που έβρισκαν κάποιους πιο αδύναμους για να ξεσπάσουν και στον 20ο αιώνα τα θύματα της πιο μεγάλης γενοκτονία στην ιστορία της ανθρωπότητας, τουλάχιστον κατά τα χρόνια της νεωτερικότητας.
Τα θύματα, ως κράτος, έγιναν τώρα θύτες. Και μεταχειρίζονται τις μεθόδους που ασκήθηκαν εναντίον τους. Το πιο τραγικό όμως είναι η χρήση του ίδιου του Ολοκαυτώματος για να συσκοτίσουν τις πράξεις τους, κυρίως όμως για να επιβάλλουν τη σιωπή σχετικά με αυτές.
Πολλά χρόνια τώρα όποιος τολμήσει να καταγγείλει τις αγριότητες, τις μαζικές δολοφονίες, τους εποικισμούς, τον εξαναγκασμό ενός ολόκληρου λαού σε σκλαβιά και πείνα, τη γενοκτονία που πράττουν εναντίον των Παλαιστινίων, αντιμετωπίζει την κατηγορία του αντισημίτη και του αρνητή του Ολοκαυτώματος. Αν έχεις υποστεί ένα Ολοκαύτωμα ως λαός δικαιώνεσαι για όλες τις βαρβαρότητες της επόμενης ζωής σου ως κράτος. Ντροπιαστική λογική και αποκρουστική όσο και οι ίδιες οι βαρβαρότητες.
Ένας τεράστιος καλοπληρωμένος μηχανισμός προπαγάνδας, απειλών, πιέσεων, επιβολής ξεσπάει. Το Ισραηλινό λόμπι είναι πολύ εύρωστο οικονομικά και πολύ ζωηρό. Τα πρωτοφανή συμβάντα στις ΗΠΑ με την επιβολή της υποχρέωσης ολόκληρων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων να τιμωρήσουν φοιτητές, καθηγητές ακόμη και πρυτάνεις γιατί διαμαρτυρήθηκαν σχετικά με τις μαζικές δολοφονίες στη Γάζα, ή γιατί δεν τιμώρησαν εκείνους που διαμαρτυρήθηκαν (τη μέθοδο την δίδαξαν με γερμανική συστηματικότητα οι ναζί, δεν φτάνει να μη μιλάς, πρέπει να είσαι μαζί τους), είναι γνωστά και πειστικά.
Τώρα, έχει σειρά ο σκηνοθέτης της σπουδαίας ταινίας «Ζώνη ενδιαφέροντος», Τζόναθαν Γκλέιζερ. Το θέμα της ταινίας είναι το Άουσβιτς. Και εμπίπτει ακριβώς στη ζώνη ενδιαφέροντος των σημερινών ανθρώπων καθώς παρακολουθεί τα όσα συμβαίνουν από τη σκοπιά των απέξω Γερμανών. Η οικογένεια του διοικητή του στρατοπέδου Ρούντολφ Ες ζει τη ζωή της, μεγαλώνει τα παιδιά της, κάνει πως δεν ξέρει τι συμβαίνει πίσω από τους τοίχους, έχει κρατούμενους να την υπηρετούν, να σκάβουν το κήπο, να φροντίζουν τα λουλούδια, να κουβαλάνε τα ξύλα. Μια ξένοιαστη ζωή.
Κι αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Εκείνοι που ξέρουν, εκείνοι που οφείλουν να ξέρουν και δεν κάνουν τίποτα. Τους βολεύει αυτή η καθημερινότητα. Εκατομμύρια Γερμανοί έζησαν έτσι.
Ο σκηνοθέτης, ο οποίος είναι Εβραίος, επειδή δεν θέλει να ζει έτσι στο σήμερα, μίλησε για τα όσα συμβαίνουν στη Γάζα κατά την παραλαβή του Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας:
«Όλες οι επιλογές μας έγιναν για να αντανακλούν και να μας φέρνουν αντιμέτωπους με το παρόν, όχι για να πούμε κοιτάξτε τι έκαναν τότε, αλλά μάλλον για το τι κάνουμε εμείς τώρα.
»Η ταινία μάς δείχνει πού οδηγεί η απανθρωποποίηση στη χειρότερη μορφή της. Έχει διαμορφώσει όλο το παρελθόν και το παρόν μας», πρόσθεσε.
»Αυτή τη στιγμή, στεκόμαστε εδώ ως άνθρωποι που αρνούνται η εβραϊκότητά τους και το Ολοκαύτωμα να καπελώνεται από μια κατοχή που έχει οδηγήσει σε συγκρούσεις τόσους πολλούς αθώους ανθρώπους.
»Είτε πρόκειται για τα θύματα της 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ, είτε για τη συνεχιζόμενη επίθεση στη Γάζα, για όλα τα θύματα αυτής της απανθρωποποίησης, πώς αντιστεκόμαστε;».
Αμέσως το αμερικανικό Ίδρυμα Επιζώντων Ολοκαυτώματος και ο πρόεδρος του David Schaecter, έκαναν λόγο για «ηθικά αδικαιολόγητη» ομιλία.
Σε ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του οργανισμού, ο πρόεδρος του ιδρύματος, έγραψε:
«Παρακολούθησα με αγωνία το βράδυ της Κυριακής όταν σας άκουσα να χρησιμοποιείτε το βήμα της τελετής των Όσκαρ για να εξισώσετε τη μανιακή βαρβαρότητα της Χαμάς εναντίον αθώων Ισραηλινών με τη δύσκολη αλλά αναγκαία αυτοάμυνα του Ισραήλ απέναντι στη συνεχιζόμενη βαρβαρότητα της Χαμάς. Τα σχόλιά σας ήταν πραγματικά ανακριβή και ηθικά αδικαιολόγητα».
»Κάνατε μια ταινία για το Ολοκαύτωμα και κερδίσατε ένα Όσκαρ. Και είστε Εβραίος. Μπράβο σας. Αλλά είναι ντροπή σας να θεωρείτε ότι μιλάτε εκ μέρους των έξι εκατομμυρίων Εβραίων, συμπεριλαμβανομένου ενάμισι εκατομμυρίου παιδιών, που δολοφονήθηκαν αποκλειστικά και μόνο λόγω της εβραϊκής τους ταυτότητας».
»Θα έπρεπε να ντρέπεστε που χρησιμοποιείτε το Άουσβιτς για να επικρίνετε το Ισραήλ. Αν η δημιουργία, η ύπαρξη και η επιβίωση του κράτους του Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος ισοδυναμεί στο μυαλό σας με “κατοχή”, τότε προφανώς δεν μάθατε τίποτα από την ταινία σας».
Επίθεση δέχτηκε και από οργάνωση Anti-Defamation League, η οποία ανάρτησε μήνυμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, λέγοντας ότι τα σχόλιά του ήταν «καταδικαστέα»:
«Το Ισραήλ δεν σφετερίζεται τον Ιουδαϊσμό ή το Ολοκαύτωμα υπερασπιζόμενο τον εαυτό του ενάντια σε γενοκτόνους τρομοκράτες. Τα σχόλια του Glazer στα Oscars είναι τόσο πραγματολογικά λανθασμένα και ηθικά καταδικαστέα».
Επίσης, σε δήλωση που μοιράστηκε με το The Hollywood Reporter η Allison Josephs, ιδρύτρια και εκτελεστική διευθύντρια του Jew in the City, σχολίασε:
«Ο Γκλέιζερ θα μπορούσε να είχε μιλήσει για το πώς η απανθρωποποίηση των Εβραίων οδήγησε τους ανθρώπους να μην πιστεύουν ότι η σεξουαλική βία χρησιμοποιήθηκε εναντίον Ισραηλινών γυναικών ή ότι επρόκειτο για “δικαιολογημένη αντίσταση”. Θα μπορούσε να είχε πει ότι η απανθρωποποίηση των Εβραίων οδήγησε τους ανθρώπους να γιορτάζουν ή/και να αρνούνται ότι η 7η Οκτωβρίου συνέβη καθόλου. Θα μπορούσε να είχε σημειώσει ότι η 7η Οκτωβρίου ήταν η πιο θανατηφόρα ημέρα για τους Εβραίους μετά το Ολοκαύτωμα».
Είναι προφανές πως σε όλες αυτές τις δηλώσεις θεωρείται πως το κράτος του Ισραήλ έχει νόμιμο και ηθικό δικαίωμα να εποικίζει κατεχόμενα εδάφη, να καταδικάζει στην πείνα και στην ανέχεια εκατομμύρια παλαιστίνιους και όταν εκείνοι αντιδράσουν να εξαπολύει γενοκτονικό πόλεμο.
Με βάση αυτή τη λογική το Ολοκαύτωμα είναι καταδικαστέο γιατί επιβλήθηκε σε ανθρώπους που δεν αντιστάθηκαν; Για εκείνους που αντιστάθηκαν οι ομαδικές εκτελέσεις, τα μικρά ολοκαυτώματα, τα Καλάβρυτα, το Δίστομο ήσαν νόμιμα; Όμοια με τη «νόμιμη» αντίδραση του κράτους του Ισραήλ κατά των αντιστεκόμενων Παλαιστινίων;
Σήμερα, ο Οργανισμός Γεωργίας και Τροφίμων του ΟΗΕ (FAO) προειδοποίησε πως «χωρίς αλλαγές στην πρόσβαση της ανθρωπιστικής βοήθειας, ο λιμός έρχεται.
Για να γίνει κατανοητό πως αυτές οι αντιδράσεις δεν είναι εκδηλώσεις οργής κάποιων εβραίων και εβραϊκών οργανώσεων που βρίσκονται υπό καθεστώς συναισθηματικής έντασης λόγω των γεγονότων, ας πάμε μερικά χρόνια πίσω και να διαλέξουμε δυο δείγματα.
Τον Οκτώβριο του 2006 ο Βρετανός ιστορικός Τόνυ Τζουντ, που είναι εβραίος και διευθύνει το Remarque Institute του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης επρόκειτο να μιλήσει σε μια μη κερδοσκοπική οργάνωση η οποία είχε νοικιάσει το χώρο από την πολωνική πρεσβεία. Μια ώρα πριν την έναρξη ο γενικός πρόξενος της Πολωνίας ακύρωσε την παραχώρηση, γιατί, όπως είπε, του είχαν τηλεφωνήσει από την Αμερικανική Εβραϊκή Επιτροπή και την Αντιδυσφημιστική Ένωση (καταλαβαίνει κανείς τι μηχανισμούς έχουν δημιουργήσει για να χειραγωγούν τις πληροφορίες) και τον πίεσαν, γιατί οι απόψεις του ομιλητή ήταν απαράδεκτες. Ποιες ήταν οι απόψεις αυτές; Το θέμα της εισήγησης ήταν το πως το ισραηλινό λόμπι έχει πνίξει το διάλογο. Δηλαδή, ακριβώς εκείνο που υπέστη, ό ίδιος ο εισηγητής. Το ίδιο έγινε και με άλλη ομιλία που επρόκειτο να δώσει στο Manhattan College του Μπρονξ.
Την ίδια περίοδο η Βρετανίδα συγγραφέας Κάρμεν Κάλιλ είδε να ματαιώνεται η δεξίωση που θα δινόταν προς τιμήν της στη Γαλλική πρεσβεία για το νέο της βιβλίο, ύστερα από παρεμβάσεις, γιατί σε μια υποσημείωση συγκρίνει τον τρόμο που έζησαν οι Εβραίοι της Γαλλίας με αυτόν που βιώνουν σήμερα οι Παλαιστίνιοι.
Η παγκόσμια επιβολή σιωπής δεν είναι έγκλημα ειρήνης;
ΠΗΓΗ: Kommon
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου