Ο Χριστός στα Ερείπια…
Θρηνητικό Κήρυγμα από
τον Αιδεσιμότατο Δρ. Μουντέρ Ισαάκ (Munther Isaac)
Χριστουγεννιάτικη Λειτουργία στην Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία της Βηθλεέμ Σάββατο, 23 Δεκεμβρίου 2023
(Μετάφραση από το αγγλικό πρωτότυπο, Βασίλης Ξυδιάς)
Είμαστε θυμωμένοι…
Είμαστε συντετριμμένοι…
Αυτές θα έπρεπε να είναι ώρες χαράς· όμως εμείς πενθούμε. Μας κατέχει φόβος. 20.000 είναι οι νεκροί. Και πολύ περισσότεροι όσοι είναι κάτω από τα ερείπια. Περί τα 9.000 παιδιά έχουν σκοτωθεί με τον πιο βάναυσο τρόπο. Στα 1,9 εκατομμύρια έχουν φτάσει οι εκτοπισμένοι, και αυξάνουν μέρα με τη μέρα! Εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια έχουν καταστραφεί. Η Γάζα, όπως την ξέραμε, δεν υπάρχει πια. Πρόκειται για αφανισμό. Γενοκτονία.
Ο κόσμος παρακολουθεί. Και οι Εκκλησίες, κι αυτές παρακολουθούν. Οι κάτοικοι της Γάζας στέλνουν ζωντανές εικόνες της εκτέλεσής του. Νοιάζεται ο κόσμος; Ίσως. Όμως όλο αυτό συνεχίζεται…
Αναρωτιόμαστε μήπως αυτή είναι και η δική μας μοίρα στη Βηθλεέμ, στη Ραμάλα, στην Τζενίν. Είναι άραγε αυτό και το δικό μας πεπρωμένο; Μας βασανίζει η διεθνής σιωπή. Οι ηγέτες του λεγόμενου «ελεύθερου κόσμου», ο ένας μετά τον άλλον, έχουν συμπαραταχθεί, δίνοντας το πράσινο φως γι’ αυτή τη γενοκτονία σε βάρος ενός αιχμάλωτου λαού. Της προσφέρουν κάλυψη. Όχι μόνο έσπευσαν να καταβάλουν προκαταβολικά τον λογαριασμό, αλλά συγκαλύπτουν την αλήθεια και το νόημα όσων συμβαίνουν, παρέχοντας πολιτική κάλυψη. Και σαν να μην έφτανε αυτό, χρειάστηκε να προστεθεί ένα ακόμα επίπεδο: η θεολογική κάλυψη. Με τη Δυτική Εκκλησία στο προσκήνιο.
Η Νοτιοαφρικανική Εκκλησία μάς δίδαξε την έννοια της «Κρατικής Θεολογίας». Είναι «αυτή που δικαιολογεί θεολογικά το κατεστημένο: τον ρατσισμό, τον καπιταλισμό και τον ολοκληρωτισμό». Και το κάνει καταχρώμενη θεολογικές ιδέες και βιβλικά κείμενα για χάρη των δικών της πολιτικών στόχων.
Εδώ στην Παλαιστίνη, ακόμα και η ίδια η Βίβλος – το πιο δικό μας ιερό κείμενο – έχει μετατραπεί σε όπλο εναντίον μας. Στην Παλαιστίνη έχουμε μια δική μας ορολογία γι’ αυτό: κάνουμε λόγο για Αυτοκρατορία. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη θεολογία της Αυτοκρατορίας. Μια μασκαρεμένη διεκδίκηση ανωτερότητας, υπεροχής, ξεχωριστής «εκλογής», προνομιακών δικαιωμάτων, κάποιες φορές εξωραϊσμένων με λέξεις όπως αποστολή και ευαγγελισμός, πλήρωση της προφητείας, διάδοση της προσωπικής και πολιτικής ελευθερίας. Η θεολογία της Αυτοκρατορίας μετατρέπεται έτσι σε ένα πανίσχυρο εργαλείο μεταμφίεσης της καταπίεσης υπό το ένδυμα της θείας επικύρωσης. Χωρίζουν τους ανθρώπους σε «εμείς» και «αυτοί».
Απανθρωποποιούν και δαιμονοποιούν. Μιλούν για μια γη χωρίς ανθρώπους, ακόμα κι όταν γνωρίζουν καλά ότι η γη αυτή κατοικείται από συγκεκριμένους ανθρώπους – έναν συγκεκριμένο λαό. Ζητούν την εκκένωση της Γάζας, με τον ίδιο τρόπο που αποκάλεσαν «θείο θαύμα» την εθνοκάθαρση του 1948. Ζητούν από μας τους Παλαιστίνιους να πάμε στην Αίγυπτο, ίσως και στην Ιορδανία, ή ακόμα και να πέσουμε στη Θάλασσα. Γιατί όχι;
Όπως ειπώθηκε, αν χρειάζεται να σκοτωθούν 100 Παλαιστίνιοι για να πετύχουμε έστω και έναν «μαχητή της Χαμάς», τότε ας είναι έτσι! Στα μάτια τους δεν είμαστε ανθρώπινα όντα. (Όμως στα μάτια του Θεού… δεν μπορεί κανείς να μας πει πως δεν είμαστε!) Ο ρατσισμός του δυτικού κόσμου είναι διαφανής και αποκρουστικός! Το ίδιο και η υποκρισία του. Ό,τι λέμε οι Παλαιστίνιοι το ακούνε πάντα με καχυποψία και επιφύλαξη.
Όχι! Δεν μας αντιμετωπίζουν ισότιμα. Ενώ, την άλλη πλευρά, παρά το ιστορικό της ξεκάθαρης παραπληροφόρησης, τη θεωρούν σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις σαν ειλικρινή!
Και σε ό,τι αφορά τους Ευρωπαίους φίλους… Δεν θέλω να ξανακούσω ποτέ τα κηρύγματά σας περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ή περί Διεθνούς Δικαίου. Εμείς δεν είμαστε λευκοί – οπότε, σύμφωνα με τη λογική σας, όλα αυτά δεν ισχύουν στη δική μας περίπτωση.
Σ’ αυτόν τον πόλεμο, η πλειονότητα των Χριστιανών στον Δυτικό κόσμο φρόντισε ώστε η Αυτοκρατορία να έχει τη θεολογία που χρειάζεται. Είναι αυτοάμυνα, μας είπαν! (Πώς; Ρωτάω εγώ.)
Στη σκιά της Αυτοκρατορίας κατάφεραν να μετατρέψουν τον αποικιοκράτη σε θύμα και τον αποικιοκρατούμενο στον επιτιθέμενο. Ξεχάσαμε άραγε ότι το κράτος αυτό χτίστηκε στα ερείπια πόλεων και χωριών, εκεί που έμεναν αυτοί ακριβώς που σήμερα βρίσκονται στη Γάζα;
Είμαστε εξοργισμένοι με τη συνενοχή της εκκλησίας. Και ας το πούμε καθαρά. Η σιωπή είναι συνενοχή, και οι κενές εκκλήσεις για ειρήνη χωρίς κατάπαυση του πυρός και τερματισμό της κατοχής, καθώς και οι ρηχές κουβέντες ενσυναίσθησης χωρίς συγκεκριμένη δράση – όλα αυτά είναι κάτω από το λάβαρο της συνενοχής. Γι’ αυτό εγώ έχω ετούτο να σας πω: Η Γάζα σήμερα έχει γίνει η ηθική πυξίδα του κόσμου. Η Γάζα πριν την 7η Οκτωβρίου ήταν η επίγεια κόλαση.
Αν δεν είστε συγκλονισμένοι από αυτό που συμβαίνει· αν δεν είστε έως το μεδούλι σας συγκλονισμένοι – τότε κάτι δεν πάει καλά με την ανθρωπιά σας. Αν εμείς οι Χριστιανοί δεν είμαστε εξοργισμένοι απ’ αυτή τη γενοκτονία, καθώς και από τη μετατροπή της Βίβλου σε όπλο για τη δικαίωσή της, τότε κάτι δεν πάει καλά με τη χριστιανική μας μαρτυρία.
Διακυβεύεται η αξιοπιστία του Ευαγγελίου! Αν δεν μπορείτε να ονομάσετε αυτή τη γενοκτονία με το όνομά της, το βάρος της θα πέσει επάνω σας. Θα είναι η αμαρτία σας. Και θα είναι το σκοτάδι με το οποίο οικειοθελώς ταυτίζεστε.
Υπάρχουν και κάποιοι που δεν ζητούν ούτε καν κατάπαυση του πυρός…
Σας λυπάμαι. Εμείς θα τη βρούμε την άκρη. Παρά το τεράστιο πλήγμα που υφιστάμεθα, εμείς θα ανακάμψουμε. Και μέσα απ’ αυτή την καταστροφή εμείς θα σηκωθούμε και θα ορθοποδήσουμε ξανά. Θα κάνουμε αυτό που κάναμε πάντα ως Παλαιστίνιοι – αν και αυτό το τωρινό είναι μακράν το βαρύτερο από τα πλήγματα που έχουμε δεχτεί εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά, επανέρχομαι, λυπάμαι εσάς που είστε συνένοχοι. Θα μπορέσετε άραγε ποτέ να συνέλθετε από αυτό;
Η φιλανθρωπία σας ΜΕΤΑ τη γενοκτονία, οι εκδηλώσεις του πόσο συγκλονισμένοι είστε, όλα αυτά, δεν έχουν καμία σημασία. Και οι μετέπειτα δηλώσεις μετανοίας δεν θα είναι αρκετές. Δεν πρόκειται να δεχτούμε τη συγγνώμη σας μετά τη γενοκτονία. Ό,τι έγινε, έγινε.
Θέλω να κοιταχτείτε στον καθρέφτη… και να αναρωτηθείτε: Εγώ πού ήμουν; Για τους φίλους που είναι εδώ μαζί μας… Έχετε αφήσει τις οικογένειές σας και τις εκκλησίες σας για να είστε εδώ μαζί μας. Εκφράζετε τη συντροφικότητά σας σωματικά – αλληλεγγύη που έχει κόστος. «Ήμασταν στη φυλακή και μας επισκεφτήκατε» (Κατά Ματθαίον, 25,36). Τι μεγάλη διαφορά από τη σιωπή και τη συνενοχή των άλλων. Η παρουσία σας εδώ είναι η ουσία της αλληλεγγύης. Η επίσκεψή σας μάς έχει ήδη αφήσει μια εντύπωση που δεν θα μπορέσει κανείς ποτέ να μας την πάρει. Με τη δική σας μεσολάβηση μας μίλησε ο Θεός και μας είπε πως «δεν είμαστε εγκαταλελειμμένοι» (Προς Κορινθίους Β΄, 4,9). Όπως είπε το πρωί ο π. Ραμί της Καθολικής Εκκλησίας, ήρθατε στη Βηθλεέμ, και όπως οι Μάγοι μάς φέρατε δώρα, αλλά δώρα που είναι πιο πολύτιμα από το χρυσό, το λιβάνι και το μύρο. Φέρατε το δώρο της αγάπης και της αλληλεγγύης.
Το χρειαζόμασταν. Γιατί αυτή την περίοδο, περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, αυτό που μας ταράζει είναι η σιωπή του Θεού. Αυτούς τους δύο τελευταίους μήνες οι θρηνητικοί Ψαλμοί έχουν γίνει πολύτιμος σύντροφος καθώς κραυγάζουμε: Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί εγκατέλειψες τη Γάζα; Γιατί αποστρέφεις το πρόσωπό σου από τη Γάζα;
Μέσα στον πόνο μας, την αγωνία και τον θρήνο, αναζητήσαμε τον Θεό και τον βρήκαμε κάτω από τα ερείπια της Γάζας. Ο Ιησούς έγινε το θύμα της βίας της Αυτοκρατορίας.
Βασανίστηκε. Σταυρώθηκε. Έτρεξε το αίμα του ενώ οι άλλοι παρακολουθούσαν. Θανατώθηκε και έβγαλε φωνή πόνου μεγάλη: Θεέ μου, πού είσαι;
Σήμερα στη Γάζα ο Θεός είναι κάτω από τα ερείπια. Και αυτές τις Χριστιανικές ημέρες, καθώς αναζητούμε τον Ιησού, δεν πρόκειται να τον βρούμε στο πλάι της Ρώμης, αλλά από τη δική μας πλευρά του τείχους. Σε μια σπηλιά, με μια απλή οικογένεια. Ευάλωτο· μετά βίας και ως εκ θαύματος να έχει επιβιώσει από τη σφαγή· ανάμεσα σε μια οικογένεια προσφύγων. Εκεί θα τον βρούμε τον Ιησού.
Εάν ο Ιησούς ήταν να γεννηθεί στις μέρες μας, θα γεννιόταν κάτω από τα ερείπια της Γάζας. Την ώρα που εμείς δοξάζουμε την υπερηφάνεια και τον πλούτο, ο Ιησούς είναι κάτω από τα ερείπια…
Όταν εμείς βασιζόμαστε στη δύναμη, στην ισχύ, και στα όπλα, ο Ιησούς είναι κάτω από τα ερείπια…
Όταν εμείς δικαιολογούμε, εκλογικεύουμε, και θεολογούμε υπέρ του βομβαρδισμού παιδιών, ο Ιησούς είναι κάτω από τα ερείπια…
Ο Ιησούς Χριστός είναι κάτω από τα ερείπια. Αυτός είναι ο δικός του τρόπος. Τότε είναι σαν στο σπίτι του. Όταν είναι με τους περιθωριοποιημένους, αυτούς που υποφέρουν, τους καταπιεσμένους, τους εκτοπισμένους. Αυτός είναι ο τρόπος του.
Προσπαθώ πολλές φορές να στοχαστώ με το νου μου πάνω σε αυτή την εμβληματική εικόνα… Ο Θεός μαζί μας, με αυτόν ακριβώς τον τρόπο. ΑΥΤΗ είναι η σάρκωση. Μέσα στα χαλάσματα. Στο αίμα. Στη φτώχεια.
Αυτό το μικρό παιδί είναι η ελπίδα και η έμπνευσή μας. Κοιτάμε και τον βλέπουμε σε κάθε σκοτωμένο παιδί, και σε κάθε παιδί που ανασύρεται κάτω από τα ερείπια. Καθώς ο κόσμος συνεχίζει να απορρίπτει τα παιδιά της Γάζας, ο Ιησούς λέει: «ό,τι κάνατε για έναν από τους αδελφούς και τις αδελφές μου, τους πιο ασήμαντους, το κάνατε σε μένα.» (Κατά Ματθαίον, 25,40). «Το κάνατε σ’ ΕΜΕΝΑ». Ο Ιησούς δεν τους αποκαλεί απλώς δικούς του· είναι αυτοί!
Κοιτάμε τη αγία οικογένεια και τη βλέπουμε σε κάθε οικογένεια εκτοπισμένη και περιπλανώμενη, άστεγη πια και σε απόγνωση. Και ενώ ο κόσμος συζητά για τη μοίρα των ανθρώπων της Γάζας σαν να είναι κουτιά ξεχασμένα σε ένα γκαράζ, ο Θεός στη χριστουγεννιάτικη αφήγηση συμμερίζεται τη μοίρα τους. Βαδίζει μαζί τους, και τους αποκαλεί δικούς του.
Αυτή η φάτνη έχει να κάνει με την ανθεκτικότητα – صمود. Η ανθεκτικότητα του Ιησού βρίσκεται στην πραότητα του· στην αδυναμία και την ευαλωτότητα. Το μεγαλείο της σάρκωσης έγκειται στην αλληλεγγύη της με τους περιθωριοποιημένους. Ανθεκτικότητα, γιατί αυτό το μικρό παιδί σηκώθηκε μέσα από τον πόνο, την καταστροφή, το σκοτάδι και τον θάνατο, για να έρθει αντιμέτωπο με τις Αυτοκρατορίες· να ομολογήσει την αλήθεια έναντι της ισχύος, και να καταφέρει μια αιώνια νίκη επί του θανάτου και του σκότους.
Αυτό θα πει Χριστούγεννα σήμερα στην Παλαιστίνη, και αυτό είναι το χριστουγεννιάτικο μήνυμα. Δεν πρόκειται για τον χοντρούλη Άη Βασίλη, τα δέντρα, τα δώρα, τα φώτα… κτλ.
Θεέ μου, πώς διαστρεβλώσαμε έτσι το νόημα των Χριστουγέννων. Πώς έχουμε εμπορευματοποιήσει τα Χριστούγεννα. Ήμουν στις ΗΠΑ τον περασμένο μήνα, την πρώτη Δευτέρα μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών, και έμεινα κατάπληκτος από την ποσότητα των χριστουγεννιάτικων διακοσμήσεων, των φώτων, και κάθε λογής εμπορικών αγαθών. Δεν μπορούσα να μην σκεφτώ: Σε μας στέλνουν βόμβες, ενώ αυτοί γιορτάζουν στη χώρα τους τα Χριστούγεννα. Στην πατρίδα τους τραγουδούν για τον Πρίγκιπα της Ειρήνης, ενώ στη δική μας πατρίδα παίζουν το τύμπανο του πολέμου.
Χριστούγεννα στη Βηθλεέμ, στη γενέτειρα του Ιησού Χριστού, είναι τούτη εδώ η φάτνη. Αυτό είναι το μήνυμά μας προς τον κόσμο σήμερα. Είναι ένα ευαγγελικό μήνυμα, ένα αληθινό και αυθεντικό χριστουγεννιάτικο μήνυμα, για τον Θεό που δεν έμεινε σιωπηλός, αλλά είπε τον λόγο του, και ο δικός του Λόγος είναι ο Ιησούς. Γεννημένος ανάμεσα στους κατεχόμενους και περιθωριοποιημένους. Είναι αλληλέγγυος με μας την ώρα του πόνου και της συντριβής μας.
Αυτή η φάτνη είναι το μήνυμά μας στον κόσμο σήμερα – και είναι απλώς αυτό: ότι αυτή η γενοκτονία πρέπει να σταματήσει ΤΩΡΑ. Ας επαναλάβουμε στον κόσμο: ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ αυτή τη Γενοκτονία ΤΩΡΑ.
Αυτή είναι η έκκλησή μας. Αυτό είναι το αίτημά μας. Αυτή είναι η προσευχή μας… Hear oh God. Amen.
ΠΗΓΗ: Κοσμοδρόμιο
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου