Ο χορός των τεράτων Της Μίκας Αγραφιώτου

 Ο χορός των τεράτων

Της Μίκας Αγραφιώτου

Μαρτυρίες κατοίκων των περιοχών οι οποίοι θέλουν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους λόγω υπαρκτών φόβων για τη σωματική τους ακεραιότητα, μιλάνε για ένα πραγματικό πογκρόμ που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες ήμερες. Επιθέσεις λαμβάνουν χώρα σε σπίτια μεταναστών μέσα στην πόλη της Αλεξανδρούπολης όπως και στα χωριά, άνθρωποι οδηγούνται στα βουνά για να δολοφονηθούν εν ψυχρώ.

Αυτά τα «25 κομμάτια» για τα οποία περηφανευόταν ότι απήγαγε ο φασίστας στον Έβρο, που κατά μια ειρωνεία της μοίρας, οι πληροφορίες λένε ότι πρόκειται για μετανάστη αλβανικής καταγωγής, αποτελούν την κορυφή μιας μακάβριας τραγωδίας που διαδραματίζεται τις τελευταίες ημέρες σε αυτές τις περιοχές και απλά έλαχε να βρει το φως της δημοσιότητας επειδή ο επίδοξος μεκαλάρης ένιωσε πολύ σίγουρος για τον εαυτό του από τη στιγμή που οι αρχές της χώρας έχουν αφήσει τους φασίστες ανεξέλεγκτους.

Οι άνθρωποι που κάηκαν ζωντανοί στο δάσος της Δαδιάς, που μετά βίας εμφανίστηκαν ως είδηση στα κανάλια τα οποία τόνιζαν συνεχώς ότι είναι «παράτυποι μετανάστες», με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να κάνουν πάρτι για τον θάνατο των «λαθρομεταναστών», δεν λογίζονται εδώ και χρόνια ως ανθρώπινο είδος, ούτε καν ως κάτι το ενδιάμεσο. Λογίζονται ως παρασιτικοί οργανισμοί που προσπαθούν να εισβάλλουν στην τέλεια φτιαγμένη ευρωπαϊκή κοινωνία μας και να την καταστρέψουν όπως ένας υπερμεταδοτικός ιός, και για αυτό πρέπει να εξαφανιστούν με κάθε τρόπο.

Ορισμένοι κάτοικοι, μάλιστα, τα έβαλαν μέχρι και με τους δημοσιογράφους που ανέφεραν ως είδηση τους νεκρούς μετανάστες. «Γιατί ασχολείστε με τους λαθρομετανάστες και όχι με εμάς;» φαίνεται να φωνάζουν κάποιοι ντόπιοι μπροστά στις κάμερες την ώρα που μαίνεται η πυρκαγιά πίσω τους. Και όντως, πέντε ημέρες καίγονται και τα κανάλια αναγκάστηκαν να παίξουν τις φωτιές όταν εμφανίστηκαν οι πρώτοι νεκροί. Βέβαια, αυτό δεν δικαιολογεί την απανθρωπιά, ούτε και το χειροκρότημα από «ακροκεντρώους» λογαριασμούς στο X που αντιλαμβάνονται ως κάτι το αυτονόητο ότι οι ζωές των μεταναστών δεν μετράνε.

Πόσο γρήγορα έσπασε ολοκληρωτικά η φούσκα μας, τελικά. Αρκούσε μια πυρκαγιά στο «σωστό» μέρος για να έρθουμε αντιμέτωποι με όλη τη βρωμιά και τη δυσωδία της κοινωνίας, με εκείνους που την ώρα που καίγονται το πρώτο μέλημά τους είναι να μακελέψουν τους «λαθρομετανάστες», που έχουν καταπιεί αμάσητο το οποιοδήποτε αφήγημα τους πλασάρουν οι δηλητηριώδεις φασιστοσελίδες τους, μέχρι και το ότι οι μετανάστες πετάνε πέτρες στα πυροσβεστικά εναέρια μέσα για να μη ρίξουν νερό, λες και τα ελικόπτερα είναι μπαλόνια που απλά ίπτανται στον ουρανό.

Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, και η δουλειά που έχει ο κόσμος του αγώνα είναι μεγάλη, σχεδόν τιτάνια. Τα SS του 21ου αιώνα έχουν ήδη βγει από τα σπλάχνα της «κοινοτοπίας του κακού» , της αδυσώπητης ηθικής πτώσης που προκαλεί η τρομακτική ανέχεια και η φτώχια, η συστηματική εξαθλίωση κάθε είδους που μαστίζει την Ελλάδα εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Έχουν βγει και επελαύνουν ανεξέλεγκτα, οι παρεμβάσεις του Αρείου Πάγου για μεμονωμένα περιστατικά φαντάζουν σχεδόν αλλοπρόσαλλες μπροστά σε αυτά που λαμβάνουν χώρα στην πραγματικότητα, μέσα στα σκοτάδια, μέσα σε αυτοσχέδια κελιά για δεκάδες ανθρώπους, καταστάσεις που δεν γίνονται viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

ΠΗΓΗ: Κοσμοδρόμιο