14 χρόνια στην κατάψυξη ή στον πάγκο του χασάπη οι μισθοί μας και αυτοί μοιράζουν χάντρες και καθρεφτάκια

 14 χρόνια στην κατάψυξη ή στον πάγκο του χασάπη οι μισθοί μας και αυτοί μοιράζουν χάντρες και καθρεφτάκια

Εδώ και 14 χρόνια απ’ όταν η κυβέρνηση Καραμανλή αποφάσισε το πάγωμα των μισθών του δημοσίου και των συντάξεων μέχρι και σήμερα η μόνη αλλαγή που γινόταν ήταν ή να είναι οι μισθοί μας στην κατάψυξη ή στον πάγκο του χασάπη. Τα αποτελέσματα της έρευνας οικτρά για εμάς. Όσον αφορά το επίπεδο των αμοιβών στον δημόσιο τομέα αυτές, στην περίοδο 2010-2020, έχουν μειωθεί κατά 17,1% σε όρους πραγματικών τιμών.

Όμως, η δραματική αυτή επιδείνωση δεν περιορίζεται μόνο στον γενικό δείκτη αλλά αφορά και την αύξηση των μισθολογικών ανισοτήτων μεταξύ των διαφόρων κατηγοριών εργαζομένων στον δημόσιο τομέα. Χαρακτηριστικά, οι μισθολογικές απολαβές των ανώτερων διευθυντικών και διοικητικών στελεχών μειώνονται λιγότερο από ότι αυτές όλων των υπόλοιπων κατηγοριών.

Αυτή η οικτρή εικόνα γίνεται εντονότερη όταν συγκριθούν οι μισθολογικές απολαβές των εργαζομένων στον ελληνικό δημόσιο τομέα με αυτές τόσο της ΕΕ και της Ευρωζώνης όσο και των χωρών της Ευρωζώνης που τέθηκαν υπό Προγράμματα Οικονομικής Προσαρμογής. Κατά την περίοδο 2008-2020 ο μέσος μισθός στον δημόσιο τομέα στην Ελλάδα μειώθηκε κατά 25,6%, ενώ αντίθετα στην Ευρωζώνη αυξήθηκε κατά 21,4% και στην ΕΕ κατά 23,8%. Η μοναδικότητα του ύψους της αρνητικής προσαρμογής του μισθού των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα ξεχωρίζει ακόμη και σε σύγκριση με τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης που τους επιβλήθηκαν Προγράμματα Οικονομικής Προσαρμογής. Πάντα για την περίοδο 2008-2020, η Κύπρος εμφανίζει αύξηση κατά 6,3%, η Πορτογαλία κατά 5,2%, ενώ μόνον η Ιρλανδία εμφανίζει μείωση κατά 6,5% (που όμως πάλι είναι αισθητά μικρότερη με την ελληνική απομείωση κατά 25,6%). Παρόμοια με την πλειονότητα των άλλων χωρών αυτής της κατηγορίας, η Ισπανία (στην οποία εφαρμόσθηκε μόνο ένα πρόγραμμα για τον χρηματοπιστωτικό τομέα) ο μέσος μισθός στον δημόσιο τομέα αυξήθηκε επίσης κατά 6,3%, Στον αντίποδα των χωρών της ευρωπεριφέρειας, σε πολλές χώρες του ευρωκέντρου εμφανίζονται εντυπωσιακές αυξήσεις του μέσου μισθού στον δημόσιο τομέα. Ενδεικτικά, για την περίοδο 2008-2020, έχουμε αυξήσεις του μέσου μισθού στον δημόσιο τομέα στην Γερμανία κατά 37,2%, στην Ολλανδία κατά 29,8% και στην Γαλλία κατά 21,8%.

Τα τελευταία δύο χρόνια ο ανατριχιαστικός ήχος της κατακρεούργησης των μισθών μας από τα μνημόνια αντικαταστάθηκε από την εξίσου απαίσια αφαίμαξη τους από τον πληθωρισμό και την ασύδοτη αισχροκέρδεια.

Η εκρηκτική αύξηση του πληθωρισμού (10%) το 2022 και το γεγονός ότι δεν είναι παροδικό φαινόμενο (καθώς εκτός από συγκυριακά ενδεχομένως έχει και βαθύτερα διαρθρωτικά αίτια) προοιωνίζει μία ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση της εισοδηματικής θέσης των εργαζομένων στον ελληνικό δημόσιο τομέα. Αν δε πάρουμε υπόψιν ότι οι αυξήσεις στα τρόφιμα και την ενέργεια, όπου καταναλώνεται ένα πολύ μεγάλο μέρος του εισοδήματος μας, οι απώλειες στους μισθούς είναι πολύ μεγαλύτερες, μετατρέπουν την οικονομική μας κατάσταση τραγική.

Χωρίς καμιά διάθεση αντιπαράθεσης και κοινωνικού αυτοματισμού αλλά μόνο για λόγους σύγκρισης σήμερα η ετήσια αμοιβή του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού, το πρώτο έτος διορισμού με μηδενική προϋπηρεσία, υπολείπεται κατά 494 ευρώ του ανειδίκευτου εργαζόμενου όταν μάλιστα αυτός καλείται πολλές φορές να καλύψει τις ανάγκες της εκπαίδευσης στις εσχατιές της χώρας.

Και για όλα αυτά τι προτείνουν; Η κυβέρνηση θα δώσει αυξήσεις ψίχουλα με το νέο μισθολόγιο, από τη 1-1-2024 και φυσικά με κλιμάκωση υπέρ των στελεχών και φυσικά εφόσον αξιολογηθούμε. Η δε αξιωματική και λοιπή αστική αντιπολίτευση προτείνει αυξήσεις ελάχιστα υψηλότερες στο 10%. Να μη ξεχάσουμε γιατί αυτοί τώρα το θυμήθηκαν: Θα επαναφέρει η ΝΔ τα επιδόματα τέκνων!

Η ΑΔΕΔΥ και η ΔΟΕ μπορεί να καταγγέλλουν, μετά από εκκωφαντική σιωπή χρόνων, την υπάρχουσα κατάσταση και να «απαιτούν» αυξήσεις αλλά οι θέσεις τους ουδεμία αξία έχουν πέρα της παράκλησης ενός ζητιάνου. Είναι κατανοητό στον καθένα ότι αν δεν συγκρουστείς συνολικά ενάντια στη δεδηλωμένη συναίνεση των αστικών κομμάτων στη συνέχιση της πολιτικής των μνημονίων δεν πρόκειται να λάβεις τίποτα πέρα από ψίχουλα που θα περισσέψουν από το μεγάλο φαγοπότι υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου  που σχεδιάζεται. Οι νομοθετικές προτάσεις για τη μεταρρύθμιση των κανόνων οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ που παρουσίασε πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπογραμμίζοντας ότι κεντρικός στόχος αυτών των προτάσεων είναι η ενίσχυση της βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους και η προώθηση της βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης σε όλα τα κράτη μέλη μέσω μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων το επιβεβαιώνουν. Νέα μνημόνια διαρκείας μας περιμένουν.

Αν δεν γίνει κατανοητό ότι μόνο με ένα αγωνιστικό σχέδιο διαρκείας με κύριο στόχο τουλάχιστον την αποκατάσταση των απωλειών της τελευταίας 14ετίας μπορεί να δώσει αποτελέσματα τότε το μόνο που μένει είναι η αποδοχή των σχεδιασμών του κυβερνητικού συνδικαλισμού και αποδοχής της μοίρας μας ως παρίες και επαίτες, στην καλύτεροι περίπτωση άβουλοι ψηφοφόροι τους που θα άγονται και θα φέρονται από το ένα «κόμμα εξουσίας» στο άλλο.

Εμείς έχουμε εμπιστοσύνη και στη γνώση και στην εμπειρία και στη θέληση των εργαζομένων. Μπορούμε να ανατρέψουμε τα σχέδια τους. Θέλουμε αποκατάσταση των μισθών μας και τη θέλουμε τώρα.

ΠΗΓΗ: Ριζοσπαστική Κίνηση Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Υπαίθρου Ν. Θεσσαλονίκης