Εμπορικός πόλεμος με την Κίνα; Είναι το τελευταίο πράγμα που πρέπει να εξετάσει η Ευρώπη Κύριο άρθρο των Global Times

 Εμπορικός πόλεμος με την Κίνα; Είναι το τελευταίο πράγμα που πρέπει να εξετάσει η Ευρώπη

Κύριο άρθρο των Global Times

Είναι πιθανό να ξεσπάσει εμπορικός πόλεμος μεταξύ Κίνας και Ευρώπης; Αυτό είναι ένα επικίνδυνο θέμα που στην κοινή γνώμη στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, προωθείται. Η Κίνα και η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια ήταν  κύριοι εμπορικοί εταίροι και ξεπέρασαν πολλές καταιγίδες μαζί.

 Με μια εξαιρετικά συμπληρωματική βιομηχανική αλυσίδα και μεγάλη οικονομική αλληλεξάρτηση, είναι λογικό ότι ο εμπορικός πόλεμος δεν θα έπρεπε να είχε γίνει σοβαρό θέμα στη συζήτηση για την πολιτική της Ευρώπης για την Κίνα. Ωστόσο, ορισμένα ΜΜΕ έχουν απεικονίσει έναν «ανάποδο κόσμο» για τους Ευρωπαίους: η υψηλή οικονομική εξάρτηση μεταξύ Κίνας και Ευρώπης δεν αποτελεί μέρισμα (έσοδο-κέρδος σ. ΕφΠ) αλλά «κίνδυνο» για την ήπειρο, ενώ άλλα λένε ότι η Ευρώπη πρέπει να προετοιμαστεί για μια σύγκρουση με την Κίνα. 

Πρέπει να επισημανθεί ότι για την Ευρώπη, η ζημιά που θα προκαλούσαν αυτά τα αντίθετα ρεύματα της κοινής γνώμης δεν μπορεί να αγνοηθεί. Επί του παρόντος, η ευρωπαϊκή οικονομία αντιμετωπίζει πολλαπλές προκλήσεις, όπως η σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας, η ενεργειακή κρίση, ο υψηλός πληθωρισμός, τα επαναλαμβανόμενα κύματα COVID-19 και οι διαρκείς περίοδοι υψηλών θερμοκρασιών και ξηρασιών. Τη στιγμή που η Ευρώπη θα πρέπει να αγαπά την ειρήνη, ένα εξωτερικό περιβάλλον ευνοϊκό για την ανάπτυξη και αμοιβαία επωφελή συνεργασία, ορισμένοι άνθρωποι στην ήπειρο σκοπεύουν να δημιουργήσουν τεχνητά συγκρούσεις με την Κίνα. Απλώς επειδή η Κίνα έχει γίνει ολοένα και πιο σημαντική για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα, η ήπειρος πρέπει επομένως να αποσυνδεθεί, να προφυλαχθεί και να απωθήσει την Κίνα; Είναι αδύνατο για έναν κανονικό άνθρωπο να μην φάει γιατί φοβάται μην πνιγεί. Είναι ακόμη λιγότερο πιθανό να σπάσει το μπολ με το ρύζι. 

Συνοψίζοντας, η ευρωπαϊκή γνώμη εστιάζει πλέον κυρίως σε δύο ζητήματα. Το πρώτο είναι εάν θα μειωθεί οικειοθελώς η οικονομική και εμπορική εξάρτηση από την κινεζική αγορά ή η αποσύνδεση από την Κίνα με άλλα λόγια, για να αποφευχθεί η παθητική θέση στο μέλλον. Δεύτερον, εάν η Ευρώπη δεν αποδεχτεί ορισμένες από τις πολιτικές και τις αποφάσεις της Κίνας, θα πρέπει να καταφύγει σε εμπορικές κυρώσεις; Προφανώς, πολλοί Ευρωπαίοι έχουν εμμονή με αυτά τα δύο προβλήματα, αλλά είναι δίκαιο να πούμε ότι υπάρχει πράγματι πρόβλημα με την ανάδειξη των δύο ζητημάτων.     

Όσον αφορά το πρώτο ζήτημα, οι στενές οικονομικές και εμπορικές σχέσεις Κίνας-Ευρώπης δεν πρέπει να ερμηνεύονται ως μονόδρομη εξάρτηση του ενός μέρους από το άλλο, αλλά μάλλον ως κανονική «αλληλεξάρτηση». Η ευρωπαϊκή οικονομία, ιδιαίτερα η γερμανική οικονομία, είναι εξαιρετικά εξωτερικά προσανατολισμένη, κάτι που καθορίζεται από τη γενική τάση της οικονομικής παγκοσμιοποίησης που έχει αντιληφθεί η Ευρώπη και έτσι έχει αποκομίσει πλήρως τα οφέλη της. Σύμφωνα με έκθεση που εκδόθηκε από το Ινστιτούτο IFO, ένας εμπορικός πόλεμος και η αποσύνδεση της ΕΕ και της Γερμανίας από την Κίνα θα κόστιζε στη Γερμανία σχεδόν έξι φορές περισσότερο από το Brexit. Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ χρησιμοποίησε το ραβδί των δασμών σε πολλές χώρες κατά τη διάρκεια της θητείας του, κάτι στο οποίο αντιτάχθηκε σθεναρά η Ευρώπη, ιδίως η Γαλλία και η Γερμανία. 

Το δεύτερο θέμα αντικατοπτρίζει την αλαζονεία και την προκατάληψη βαθιά στο μυαλό ορισμένων ανθρώπων στην Ευρώπη για την Κίνα. Έχουν συνηθίσει να κρίνουν τους άλλους, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας με μια αίσθηση ανωτερότητας. Κατά την άποψή τους, οι οικονομικές και εμπορικές κυρώσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως διαπραγματευτικό χαρτί πολιτικής καταστολής. Στην πραγματικότητα, η Ευρώπη δεν είναι σε θέση ούτε έχει τη δύναμη να το κάνει. Σε μεγάλο βαθμό, το πρώτο ζήτημα είναι η μέτρηση των άλλων σύμφωνα με τα πρότυπα της ίδιας της Ευρώπης και μια ίδια νοοτροπία. Τα δύο θέματα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, ενισχύοντας το ένα το άλλο. Εκείνοι που προτρέπουν να καταστείλουν την Κίνα είναι ανήσυχοι και φοβισμένοι για την αυξανόμενη σημασία της Κίνας. Θα θέλαμε επίσης να υπενθυμίσουμε ότι ορισμένοι άνθρωποι στην Ευρώπη δεν πρέπει να σκεφτούν τη δημιουργία συνθηκών για την αμφισβήτηση των βασικών συμφερόντων της Κίνας μειώνοντας την οικονομική και εμπορική τους εξάρτηση από την Κίνα.

Υπάρχουν πράγματι πολλά πράγματα που ανησυχούν την Ευρώπη και έχουν δημιουργήσει έδαφος για διάφορες εξτρεμιστικές απόψεις. Η Κίνα, που απέχει πολύ από την Ευρώπη, έχει γίνει στόχος ορισμένων ανθρώπων για να εκτονώσουν τη δυσαρέσκειά τους. Αλλά κανένα από τα προαναφερθέντα προβλήματα δεν προκαλείται από την Κίνα. Και είναι ο λάθος τρόπος να απαλύνουμε το άγχος δηλητηριάζοντας την αμοιβαία εμπιστοσύνη Κίνας-Ευρώπης και υπονομεύοντας την οικονομική συνεργασία Κίνας-Ευρώπης. Τα τελευταία χρόνια, οι ΗΠΑ έχουν ασκήσει ισχυρή επιρροή στην Ευρώπη για μεγάλα γεωπολιτικά ζητήματα. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι ΗΠΑ ωφελήθηκαν, ενώ η Ευρώπη έχασε. Τώρα, η Ευρώπη πρέπει να τακτοποιήσει τις εσωτερικές της υποθέσεις και να καταλάβει πόσο μεγάλο μέρος του άγχους της γύρω από την Κίνα προέρχεται πραγματικά από την Κίνα και πόσο προέρχεται από την παράδοση της στρατηγικής αυτονομίας της στις ΗΠΑ. 

Ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιντ φέρεται να είπε ότι η Γερμανία πρέπει να προσέχει να μην είναι ο ηθικός απόστολος του κόσμου. Αυτή η πρόταση ισχύει και για ολόκληρη την Ευρώπη σήμερα. Ορισμένοι Ευρωπαίοι οικονομολόγοι είπαν πρόσφατα στα μέσα ενημέρωσης ότι οι άνθρωποι πρέπει να διαχωρίσουν τις πολιτικές διαφορές από το κανονικό εμπόριο και η Κίνα αξίζει τον δέοντα σεβασμό, προειδοποιώντας την Ευρώπη για κοντόφθαλμες ενέργειες. Η υπενθύμισή τους είναι στοχευμένη καθώς η κοινή γνώμη στην Ευρώπη δείχνει τάση ανησυχίας. Μέρος από το περιεχόμενο της φαίνεται να έχει αντιγραφεί από τις ΗΠΑ. Αλλά η Ευρώπη δεν είναι κράτος των ΗΠΑ. Αυτό το σημαντικό γεγονός δεν μπορεί να αγνοηθεί από τους Ευρωπαίους, διαφορετικά, είναι εύκολο να πέσεις σε μια μεγάλη τρύπα ειδικά σκαμμένη για την Ευρώπη. 

ΠΗΓΗ: Global Times