Εφοπλιστές: Να σκοτώνονται οι λαοί για του πλοιοκτήτη το φαΐ Του Μάκη Γεωργιάδη

 Εφοπλιστές: Να σκοτώνονται οι λαοί για του πλοιοκτήτη το φαΐ

Του Μάκη Γεωργιάδη

Η εποχή που έχει ανατείλει με τον πόλεμο στην Ουκρανία φαίνεται πως κρύβει μεγάλες ευκαιρίες για χρυσοφόρες μπίζνες για τους «συνήθεις υπόπτους»: Τους... εθελοντικά φορολογούμενους Έλληνες εφοπλιστές! Μαθημένοι να συναλλάσσονται με κάθε μορφής καθεστώτα, να μετασκευάζουν πλωτές νεκροφόρες, όπως διδάσκει η ιστορική εμπειρία, και να σπάνε κάθε είδους εμπάργκο, κάνοντας λαθρεμπόριο προς πλουτισμό και κατίσχυση της εξουσίας τους, δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν διαφορετικά στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία.

Μπορεί βέβαια τα πράγματα να έχουν αλλάξει και η παγκόσμια κυριαρχία του εφοπλιστικού κεφαλαίου έχει μπει σε άλλες βάσεις, αλλά η διαχρονική αρπακτικότητά του παραμένει βασικό χαρακτηριστικό, αναλλοίωτο στο πέρασμα των χρόνων. Από τα σαπιοκάραβα του Ωνάση ως το σπάσιμο των εμπάργκο του ΟΗΕ στη Ροδεσία και αλλού από τον όμιλο Βαρδινογιάννη και από την αδίστακτη δραστηριότητα του Ι. Λάτση μέχρι τους σημερινούς μεγαλοεφοπλιστές, το ναυτιλιακό κεφάλαιο θησαυρίζει από τον ακόρεστο τυχοδιωκτισμό του.

Η αφρόκρεμα του εφοπλιστικού κεφαλαίου, η οποία τυγχάνει να μονοπωλεί τα έντυπα και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και να κατέχει μετοχές ποδοσφαιρικών ΑΕ, δραστηριοποιείται στη μεταφορά ρωσικού πετρελαίου. Την ίδια ώρα που κονιορτοποιεί κάθε μετριοπαθή φωνή, κατηγορώντας την ως ρωσόφιλη ή «πουτινική», την ίδια ώρα γεμίζει τις τσέπες της και τροφοδοτεί με εκατομμύρια το καθεστώς το οποίο κατηγορεί. Πάντως, πριν από μερικές ημέρες σε λιμάνι της νότιας Αγγλίας, ακτιβιστές έκαναν μπλόκο σε ελληνικών συμφερόντων πλοίο το οποίο μετέφερε ρωσικό πετρέλαιο. Ενδεικτικό και αυτό μιας κατάστασης η οποία βρίθει υποκρισίας. Όχι των ακτιβιστών, αλλά όλων των μηχανισμών και των διευθυντηρίων τα οποία, ερήμην των λαών, υπηρετούν ορατούς και αόρατους αφεντάδες...

Παραδοσιακά, το ντόπιο ναυτιλιακό κεφάλαιο κατέχει σημαίνουσα θέση στην ποντοπόρο ναυτιλία. Σήμερα, αποτυπώνεται ως η πρώτη δύναμη τόσο στο σύνολο όσο και σε επιμέρους κλάδους, σε χωρητικότητες και σε συνολική αποτίμηση της αξίας του στόλου. Είναι χαρακτηριστικό ότι Έλληνες εφοπλιστές κατέχουν το 32,7% των δεξαμενόπλοιων παγκοσμίως, το 22% των πλοίων μεταφοράς υγροποιημένου αερίου (LNG) και διαρκώς επεκτείνονται στις αγορές μεταχειρισμένων και στις ναυπηγήσεις καινούριων πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων και χύδην φορτίων. Αυτή τη στιγμή και με στοιχεία που αφορούν το πρώτο τρίμηνο του έτους, έχουν δρομολογηθεί 32 παραγγελίες νέων πλοίων. Οι 21 από αυτές αφορούν πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, οι 7 πλοία μεταφοράς υγροποιημένου αερίου και οι υπόλοιπες αφορούν άλλες κατηγορίες. Το κόστος αυτών των επενδύσεων αγγίζει τα 2,8 δισεκατομμύρια δολάρια. Συνολικά εκκρεμούν αυτή τη στιγμή οι παραδόσεις 130 νέων πλοίων ελληνικής ιδιοκτησίας, με ορίζοντα το 2024. Με τα επικαιροποιημένα στοιχεία των εγκυρότερων οργανισμών της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας, ο ελληνόκτητος στόλος είναι ο μεγαλύτερος σε μέγεθος αποτελώντας το 21% του παγκόσμιου στόλου, ενώ η αξία του αποτιμάται σε πάνω από 19,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Έπεται η Ιαπωνία, με στόλο αξίας 18 δισεκατομμυρίων δολαρίων και η Κίνα, η οποία είναι η δεύτερη οικονομία παγκοσμίως, αλλά έχει στόλο αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Τόσο ο γεωπολιτικός συσχετισμός δυνάμεων όσο και ο ενεργειακός χάρτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν υποστεί τεράστιες μεταβολές μετά τις 24 Φεβρουαρίου, όταν ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Το πώς θα αποτυπωθούν οι νέοι συσχετισμοί δυνάμεων στη Γηραιά Ήπειρο είναι νωρίς και παρακινδυνευμένο να το προβλέψει κάποιος. Αντιθέτως, κάποιος προσεκτικός παρατηρητής των εξελίξεων μπορεί αβίαστα να βγάλει το συμπέρασμα ότι, στον συσχετισμό των εφοπλιστικών δυνάμεων εντός και εκτός ΕΕ, το ελληνικό κεφάλαιο ενισχύει διαρκώς τη θέση του, διευρύνει τα μερίδιά του στις αγορές και αυξάνει αλματωδώς τα κέρδη του. Όλα αυτά εκτινάσσονται με εκρηκτικό ρυθμό το τελευταίο διάστημα και περιστρέφονται γύρω από έναν κυρίως άξονα: το ρωσικό πετρέλαιο. Άλλη πηγή ασύλληπτης κερδοφορίας αποτελεί το αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο(LNG), μια λύση η οποία προκρίνεται ως η κυρίαρχη εναλλακτική για πρόσβαση σε αξιόπιστους αλλά σημαντικά ακριβότερους από τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους.

Στην πραγματικότητα, το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο θησαυρίζει κάνοντας μπίζνες και με τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Αντιστοίχως, η ελληνική κυβέρνηση βρίσκει τα απαραίτητα κότσια και το θάρρος να πιέσει την Κομισιόν και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις όταν πρόκειται για τα ζωτικά συμφέροντα ενός κλάδου ο οποίος δεν απολαμβάνει απλώς αμέτρητα προνόμια, αλλά επί της ουσίας ελέγχει την κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και τις προηγούμενες. Πέραν της Ρωσίας και των ΗΠΑ μάλιστα, ο τρίτος άξονας σημαντικής επιχειρηματικής δραστηριοποίησης για τους εφοπλιστές είναι η Κίνα.

Είναι φανερό ότι η οικονομική ισχύς του εφοπλιστικού κεφαλαίου είναι τέτοια που η επιρροή του δεν περιορίζεται μόνο εντός των συνόρων. Η πρωτοκαθεδρία του στην ΕΕ, σε συνεργασία με την κυβέρνηση της ΝΔ, έχει φανερό αποτύπωμα στο ζήτημα των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας. Μετά από πιέσεις της ελληνικής πλευράς, με την οποία συντάχθηκαν η Μάλτα και η Κύπρος για διαφορετικούς λόγους, οι κυρώσεις για το ρωσικό πετρέλαιο ουσιαστικά παραπέμφθηκαν στις ελληνικές καλένδες. Η ενεργειακή εξάρτηση της ΕΕ δεν αφήνει και πολλά περιθώρια ελιγμών και η απροθυμία πολλών κρατών-μελών να αναλάβουν το κόστος των όποιων κυρώσεων είναι δεδομένη. Ωστόσο, το μέγεθος της υποκρισίας είναι απύθμενο, τόσο στους ευρωπαϊκούς γραφειοκρατικούς μηχανισμούς όσο και στις τάξεις των εφοπλιστών. Η πραγματικότητα περιγράφεται εύγλωττα αν δει κανείς τα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών, τα οποία ελέγχονται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα από τους ίδιους εφοπλιστές. Ένα ατελείωτο «κατηγορώ» εναντίον της Ρωσίας και μια εξιδανίκευση της Ουκρανίας μπροστά στο γυαλί, αλλά από πίσω μπίζνες με το ρωσικό πετρέλαιο μέχρις εσχάτων και κερδοφορία μέχρι σκασμού!

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε ότι δεξαμενόπλοια ευρωπαϊκών συμφερόντων θα μπορούν να ελλιμενίζονται σε ευρωπαϊκά λιμάνια μεταφέροντας ρωσικό πετρέλαιο. Ωστόσο, δεν θα μπορούν να ασφαλίζουν με ευνοϊκούς όρους τα φορτία τους από ευρωπαϊκές εταιρείες. Το αποτέλεσμα είναι να έχουν εκτιναχθεί τα ημερήσια ναύλα των δεξαμενοπλοίων κατά 60 φορές σε σχέση με το τέλος του 2021. Σε πραγματικούς αριθμούς, αυτό σημαίνει ότι αντί για 6.000 ευρώ ημερησίως, τα πετρελαϊκά φορτία από τα τρία βασικά ρωσικά λιμάνια μεταφέρονται πλέον προς 350.000 ευρώ ημερήσιο ναύλο! Από τα 176 δεξαμενόπλοια τα οποία αποπλέουν σε εβδομαδιαία βάση από τα ρωσικά λιμάνια γεμάτα πετρέλαιο, πάνω από το 60% είναι ελληνικών συμφερόντων. Έτσι, μεταφέρονται εβδομαδιαίως 4,2 εκατομμύρια βαρέλια ρωσικού αργού πετρελαίου και περίπου ακόμη 2,2 εκατομμύρια βαρέλια επεξεργασμένου ντίζελ. Όλα αυτά, σύμφωνα με τη Lloyds listing, αποφέρουν μέσα σε μια μόνο εβδομάδα 598 εκατομμύρια ευρώ στους Έλληνες εφοπλιστές και στους κυρίαρχους ομίλους που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό, όπως οι εταιρείες των Γ. Οικονόμου, Α. Μαρτίνου, Γ. Προκοπίου και άλλων.

Σε αυτό κεφάλαιο θα μπορούσαμε να εντάξουμε και την αρπακτικότητα εφοπλιστικών ομίλων, οι οποίοι επωφελούνται από κατασχέσεις ρωσικών περιουσιακών στοιχείων εντός συνόρων της ΕΕ. Εφοπλιστικοί όμιλοι αγοράζουν έναντι ευτελών τιμημάτων μεταχειρισμένα ρωσικά δεξαμενόπλοια, τα οποία από τις 24 του Φλεβάρη και μετά έχουν κατασχεθεί στην επικράτεια της ΕΕ. Εκτός από τον χαρακτήρα πλιάτσικου, η ειρωνεία είναι ότι αυτά τα μεταχειρισμένα δεξαμενόπλοια προορίζονται για τη μεταφορά... ρωσικού πετρελαίου! Κροκοδείλια δάκρυα για την Ουκρανία και δάκρυα χαράς που μυρίζουν ρωσικό πετρέλαιο πλημμυρίζουν τα μάτια των Ελλήνων εφοπλιστών. Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι πως όλη η διαχρονική αρπακτικότητα και η αδηφάγα διάθεση του εφοπλιστικού κεφαλαίου έχουν την καθολική στήριξη του αστικού πολιτικού κόσμου και των κομμάτων του. Εκτός από μια επιφανειακή αναφορά με χαρακτηριστικά σπέκουλας σε αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ, οι θέσεις τους αλλά και η κυβερνητική προϋπηρεσία τους αποδεικνύουν πως είναι αναφανδόν ταγμένοι στο κάλπικο αφήγημα της παγκόσμιας ναυτιλιακής δύναμης, ίσως ό,τι πιο αρπακτικού και σάπιου έχει γεννήσει αυτός ο τόπος.

«Μπίζνες» με Ρωσία, ΗΠΑ, Κίνα, «ξεζούμισμα» των ναυτεργατών

Η δραματική αύξηση ναύλων και ασφαλίστρων όπως είναι φυσικό τροφοδοτεί και μια παράλληλη πλευρά της ναυτιλιακής δραστηριότητας: Το λαθρεμπόριο. Ήδη έχουν καταγραφεί κάποιες περιπτώσεις εν πλω μεταφόρτωσης πετρελαίου, το οποίο μπορεί να καταλήξει σε οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη. Όπως είναι αναμενόμενο, κατέχοντας τον μεγαλύτερο στόλο μεταφοράς υγρών καυσίμων, οι Έλληνες εφοπλιστές διαπρέπουν και σε αυτόν τον τομέα και φυσικά δεν είχαν ανάγκη το ρωσικό πετρέλαιο για να το αποδείξουν. Ωστόσο, αν αφήσουμε στην άκρη τις «παράλληλες δραστηριότητες», θα δούμε ότι το ναυτιλιακό κεφάλαιο ήδη από το 2015 είχε αρχίσει να επενδύει σε δύο κυρίως τομείς, τη μεταφορά υγροποιημένου αερίου και χύδην φορτίου.

Η αλλαγή των ενεργειακών ισορροπιών στην ΕΕ μετά το ξέσπασμα του πολέμου έχει ανοίξει «πεδίο δόξης λαμπρό» για τους πλοιοκτήτες. Σε αυτήν την περίπτωση ωστόσο, προσανατολισμός είναι ο δυτικός κόσμος! Ο υπερατλαντικός σύμμαχος στο νέο πεδίο θα είναι ο κύριος ενεργειακός τροφοδότης της ΕΕ και, κατέχοντας το 22% των κάριερ πλοίων, τα οποία μπορούν να το μεταφέρουν παγκοσμίως, οι Έλληνες εφοπλιστές θα έχουν τον κυρίαρχο ρόλο. Ένα ακόμη σημαντικό σημείο είναι πως οι ίδιοι που δραστηριοποιούνται στη μεταφορά ρωσικού πετρελαίου, πρωταγωνιστούν και στον τομέα μεταφοράς LNG. Οι ίδιοι όμιλοι, με την προσθήκη κάποιων ακόμη, όπως οι όμιλοι Τσάκου, Αγγελικούση, Βαρδινογιάννη, Βαφιά και άλλων. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει στρατηγικός σχεδιασμός σε αυτόν τον τομέα και μέχρι το 2040 το εφοπλιστικό κεφάλαιο επενδύει και σε πλωτά μέσα και δεξαμενές επαναεριοποίησης του υγρού φυσικού αερίου, ώστε να μπορεί να μεταφερθεί στις αγορές της ΕΕ, βάσει στοχοθεσίας, έως και τέσσερα εκατομμύρια κυβικά μέτρα επαναεριοποιημένου φυσικού αερίου ετησίως. Στον τομέα αυτό δραστηριοποιούνται ήδη αρκετοί όμιλοι και έχουν βάλει ως στόχο, εκτός από την Αλεξανδρούπολη, το λιμάνι του Βόλου και τους Αγίους Θεοδώρους, με στόχο να καταστήσουν αυτές τις περιοχές ενεργειακούς κόμβους στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Και αυτό ενώ οι ναύλοι παγκοσμίως εκτινάσσονται καθώς αναμένεται να διαμορφωθούν από οκτώ έως δώδεκα φορές πάνω από το επίπεδο του 2021, όταν διαμορφώνονταν σε 5.043 ευρώ ανά ημέρα.

Ο τρίτος άξονας κερδοφορίας αναμένεται να είναι η αγορά της Κίνας στην οποία προσανατολίζονται τα χύδην φορτία, ήτοι σιδηρομεταλλεύματα, σιτηρά και άνθρακας, τα οποία γνωρίζουν εκρηκτική αύξηση αλλά και τρομακτική άνοδο τιμών. Όπως καθίσταται σαφές, δεν υπάρχει τομέας στον οποίο να βγαίνει ζημιωμένο το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Αυτό, συνακόλουθα, ανοίγει και την όρεξη για νέα, ακόμα πιο αιματηρά κέρδη και για εκ νέου υποβάθμιση και διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Άλλος ένας τομέας για τον οποίο φροντίζουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις.

ΠΗΓΗ: Πριν