Από δώ και στο εξής…
 |
Εδώ μπορεί να γράψει κανείς ακόμη και μυθιστόρημα
Υπάρχει ένα τραγουδάκι που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, το οποίο αρκετοί ίσως να το ξέρετε, αν κρίνω από τα εκατοντάδες χιλιάδες βιους. Εσχάτως, έγινε σουξέ και στην εφημερίδα. Είναι ένα μιξοφρυξολύδιο σκυλότροπο που θυμίζει δεκαετία ’90, του οποίου οι συντελεστές δεν είμαι σίγουρος αν κάνουν πλάκα ή όντως γράφουν τραγούδια.
Τέλος πάντων, είναι αδύνατο να μη γελάσεις με το ρεφρέν που διακηρύσσει: «Από δω και στο εξής στα α…. μου». Το λογοκρίνω στον γραπτό λόγο, όχι για λόγους ύφους και ήθους, αλλά κυρίως γιατί δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο ένα τόσο πολύτιμο όργανο του σώματός μας, αφιερωμένο στην αναπαραγωγή του είδους και στην απόλαυση, το προορίζουμε για να γράφουμε πάνω του ό,τι θεωρούμε άχρηστο, απεχθές, εχθρικό. Για όσους θεωρούν σεξιστικό το σχήμα λόγου θυμίζω ότι υπάρχει και σε γυναικεία εκδοχή: «στο μ… μου», ενώ διατίθεται και σε multisex εκδοχή: «στον κ... μου». Οι εναλλακτικές σε αυτό το σχήμα λόγου, που κινείται στα όρια του αυτο-ακρωτηριασμού, θα ήταν να γράψουμε όσα και όσους μας ενοχλούν στο χιόνι, πάνω στην άμμο την ξανθή ή, τελικά, στα παλιά μας τα παπούτσια, που μας κρατούν στοιχειωδώς σε επαφή με τη γη.
Δεν θέλω να σας ανησυχήσω -Πάσχα έρχεται γαρ-, αλλά επειδή δεν διαθέτω αρκετό χώρο, σας προειδοποιώ ότι από δω και στο εξής δεν υπάρχει περιθώριο για γραψαρχιδισμό. Από δω και στο εξής έχει πόλεμο και ψυχροπολεμικό ανταγωνισμό. Από δω και στο εξής έχει πληθωρισμό διαρκείας και τζόγο ανατιμήσεων. Έχει τέλειες καταιγίδες στις αγορές και συναστρίες κρίσεων στις οικονομίες. Έχει μεγάλα πλιάτσικα και βαθιές υφέσεις. Από δω και στο εξής έχει κοινωνικό ζόφο και πολιτικό πόνο (λεπτομέρειες προσεχώς).
Από δω και στο εξής… Δικό σας συνάδελφοι.
ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ
Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ’ όνομά της·
ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
και σβύστηκε η γραφή.
Γιώργου Σεφέρη, «Αρνηση» (Συλλογή «Στροφή», 1929)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου