Η επιστροφή του Λένιν και οι «Θέσεις του Απρίλη» (2)

 Η επιστροφή του Λένιν και οι «Θέσεις του Απρίλη» (2)

Ήδη σε τηλεγράφημα του στις 19 Μάρτη «προς τους Μπολσεβίκους που φεύγουν για τη Ρωσία» γράφει: "Η τακτική μας: πλήρης δυσπιστία, καμιά υποστήριξη στη νέα κυβέρνηση, ιδιαίτερα υποπτευόμαστε τον Κερένσκι, εξοπλισμός του προλεταριάτου-μοναδική εγγύηση, άμεσες εκλογές Δούμας στην Πετρούπολη, καμιά προσέγγιση με άλλα κόμματα. Τηλεγραφήστε το στην Πετρούπολη"

Ουλιάνοφ

 

Όμως η πολιτική γραμμή που θα ξεκλείδωνε τις εξελίξεις δεν ήταν καθόλου αυτονόητη. Ο μόνος από την ηγεσία και έκφραση των ριζοσπαστικών τάσεων της τάξης, που είχε απόλυτα καθαρά στο μυαλό του το πώς, ποιοι και με ποια μέσα καθώς και τον ρόλο και τη δύναμη να επηρεάσει, ήταν ο Λένιν. Στα γράμματα του από μακριά με ενάργεια και τόλμη προτείνει τη διέξοδο. Στο 5ο γράμμα συνοψίζει τα προηγούμενα: (1) να καταφέρουμε να φτάσουμε από τον πιο σίγουρο δρόμο στο επόμενο στάδιο της επανάστασης ή στη δεύτερη επανάσταση, η οποία (2) πρέπει να πάρει την κρατική εξουσία από τα χέρια της κυβέρνησης των τσιφλικάδων και των καπιταλιστών (των Γκουτσκόφ, των Λβόφ, των Μιλιουκόφ, των Κέρενσκι) και να τη μεταβιβάσει στα χέρια της κυβέρνησης των εργατών και φτωχών αγροτών. (3) Η τελευταία αυτή κυβέρνηση πρέπει να οργανωθεί σύμφωνα με τον τύπο των Σοβιέτ των εργατών και αγροτών βουλευτών, συγκεκριμένα (4) αυτή πρέπει να τσακίσει και να βγάλει ολότελα από τη μέση την παλιά και συνηθισμένη σε όλα τα αστικά κράτη κρατική μηχανή, το στρατό, την αστυνομία και τη γραφειοκρατία (υπαλληλία), αντικαθιστώντας αυτή τη μηχανή (5) όχι μόνο με τη μαζική, αλλά και με την καθολικά-γενική οργάνωση τού ένοπλου λαού. (6) Μόνο μια τέτοια κυβέρνηση, «τέτοια» από την άποψη της ταξικής της σύνθεσης («επαναστατική-δημοκρατική δικτατορία τού προλεταριάτου και της αγροτιάς») και των διοικητικών της οργάνων («προλεταριακή πολιτοφυλακή») είναι σε θέση να λύσει με επιτυχία το εξαιρετικά δύσκολο και απόλυτα επείγον, το κυριότατο καθήκον της στιγμής, και συγκεκριμένα: να πετύχει την ειρήνη και όχι ειρήνη ιμπεριαλιστική, όχι συναλλαγή ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές Δυνάμεις για το μοίρασμα της λείας πού έχουν αρπάξει οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους, αλλά πραγματικά σταθερή και δημοκρατική ειρήνη, που είναι ανέφικτη χωρίς την προλεταριακή επανάσταση σε μια σειρά χώρες. (7) Στη Ρωσία η νίκη του προλεταριάτου μπορεί να πραγματοποιηθεί στο πιο κοντινό μέλλον μόνο με τον όρο ότι το πρώτο της βήμα θα είναι η υποστήριξη των εργατών από την τεράστια πλειοψηφία της αγροτιάς στην πάλη του για τη δήμευση της τσιφλικάδικης γαιοκτησίας (και την εθνικοποίηση όλης της Γης, αν παραδεχτούμε ότι το αγροτικό πρόγραμμα «των 104» έμεινε στην ουσία του αγροτικό πρόγραμμα της αγροτιάς). (8) Σε συνδυασμό και στη βάση μιας τέτοιας αγροτικής επανά­στασης είναι δυνατά και απαραίτητα τα παραπέρα μέτρα τού προλεταριάτου σε συμμαχία με τη φτωχή μερίδα της αγροτιάς, μέτρα πού αποβλέπουν στον έλεγχο της παραγωγής και της διανομής των πιο σπουδαίων προϊόντων, στην καθιέρωση της «γενικής υποχρεωτικής εργασίας» κτλ. Τα μέτρα αυτά υπαγορεύονται με απόλυτη αναγκαιότητα από τις συνθήκες που δημιούργησε ο πόλεμος και που θα τις οξύνει μάλιστα από πολλές απόψεις η μεταπολεμική περίοδος στο σύνολό τους και στην εξέλιξή τους τα μέτρα αυτά θα αποτελούσαν πέρασμα στο σοσιαλισμό, που άμεσα, μονομιάς, χωρίς μεταβατικά μέτρα δεν είναι πραγματοποιήσιμος στη Ρωσία, αλλά είναι πέρα για πέρα πραγματοποιήσιμος και ζωτικά αναγκαίος σαν αποτέλεσμα τέτοιου είδους μεταβατικών μέτρων. (9) Το καθήκον της άμεσης και ιδιαίτερης οργάνωσης στα χωριά Σοβιέτ των εργατών βουλευτών, δηλαδή Σοβιέτ μισθωτών εργατών Γης, χωριστά από τα Σοβιέτ των άλλων αγροτών βουλευτών, προβάλλει εδώ εξαιρετικά επιτακτικά.

Αυτό είναι σε συντομία το πρόγραμμα πού χαράξαμε και που βασίζεται στον υπολογισμό των ταξικών δυνάμεων της ρωσικής και της παγκόσμιας επανάστασης, καθώς και στην πείρα του 1871 και του 1905.(Λένιν,τ31:55-56) 

  Όμως, είναι ακόμη τραγικά μόνος και το κυριότερο ακόμη πολύ μακριά. Όλα τα ρεύματα της σοσιαλδημοκρατίας στηρίζουν ή τείνουν να στηρίξουν την προσωρινή αστική κυβέρνηση. Με τον ερχομό του στην Πετρούπολη δεν διστάζει να παλέψει για τις θέσεις του που θα αλλάξουν την ιστορία.

  Στις περιβόητες θέσεις του Απρίλη που ο Λένιν παρουσιάζει σε κλειστές συσκέψεις, σε κοινή σύσκεψη μενσεβίκων και μπολσεβίκων και ανεξαρτήτων, και την Πράβντα συναντούν τον περίγελο, την άρνηση ή τον σκεπτικισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι την άλλη μέρα από τη δημοσίευση τους στις 8 Απρίλη κύριο άρθρο του Κάμενεφ τις χαρακτήριζε προσωπικές και τη θέση για το πέρασμα στη σοσιαλιστική επανάσταση ως απαράδεκτη. Την ίδια μέρα  η κομματική επιτροπή της Πετρούπολης συζήτησε τις θέσεις τού Λένιν και τις απέρριψε με 13 ψήφους κατά, 2 υπέρ και 1 αποχή. Θα χρειαστεί μια τιτάνια προσπάθεια από μέρους του, με στέρεα επιχειρήματα και νηφάλια ανάλυση της κατάστασης για να μεταστραφεί το κλίμα. Τα γεγονότα που ακολούθησαν γνωστά. Με καλύτερους όρους βέβαια είδαμε το ίδιο να συμβαίνει και με την απόφαση για την επανάσταση 6 μήνες μετά. Ο ρόλος της προσωπικότητας στην ιστορία σε όλο της το μεγαλείο.