Ποιοι είναι οι εγκληματίες πολέμου;

 Ποιοι είναι οι εγκληματίες πολέμου;

 Στο ευρωατλαντικό μπλοκ ενισχύεται η συζήτηση για «εγκλήματα πολέμου» της Ρωσίας στην Ουκρανία, που μπορεί να αξιοποιηθεί μελλοντικά στην ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση, ή να λειτουργήσει ως πρόσχημα για μεγαλύτερη εμπλοκή.

Μετά τους προχτεσινούς χαρακτηρισμούς του Αμερικανού Προέδρου ότι ο Πούτιν είναι «εγκληματίας πολέμου», ο Τζο Μπάιντεν επανήλθε χτες χαρακτηρίζοντας «δολοφόνο δικτάτορα» τον Ρώσο Πρόεδρο. Ο δε Αμερικανός ΥΠΕΞ Αντ. Μπλίνκεν δήλωσε ότι έχουν διαπραχθεί εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία και ότι «ο Ρώσος Πρόεδρος είναι υπεύθυνος για αυτά», προσθέτοντας ότι Αμερικανοί εμπειρογνώμονες βρίσκονται στη διαδικασία αξιολόγησης και τεκμηρίωσης πιθανών εγκλημάτων πολέμου στην Ουκρανία.

Η ΥΠΕΞ της Βρετανίας Λιζ Τρας δήλωσε χτες ότι υπάρχουν «πολύ ισχυρά τεκμήρια» για εγκλήματα πολέμου που διαπράττονται στην Ουκρανία και ότι ο Ρώσος Πρόεδρος είναι πίσω από αυτά. «Εναπόκειται στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο να αποφασίσει ποιος είναι εγκληματίας πολέμου και σε εμάς να παρουσιάσουμε τα τεκμήρια», είπε.

Δεν μας αρέσει να συμψηφίζουμε ιμπεριαλισμούς, ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επιδιώξεις. Δεν μπορούμε όμως και την υποκρισία και τη λήθη στη μνήμη των λαών που πάει να επιφέρει αυτή η στάση των αμερικανονατοϊκών ιμπεριαλιστών.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Εισβολή και πόλεμος στο Ιράκ: Ο πόλεμος στο Ιράκ χωρίζεται σε δύο φάσεις. Η πρώτη φάση ξεκινά με την εισβολή των Αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ, στις 20 Μαρτίου 2003, και ολοκληρώνεται στα τέλη Απριλίου του 2003 με τα γεγονότα της πτώσης της Βαγδάτης στις 9 Απριλίου 2003 και την πτώση της κυβέρνησης Χουσεΐν. Ακολούθησε η σύλληψη των ηγετικών στελεχών της κυβέρνησης Χουσεϊν το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς και η σύλληψη του ίδιου του Χουσεΐν στις 13 Δεκεμβρίου του 2003, ο οποίος τελικά απαγχονίστηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2006. Η δεύτερη και μακρύτερη φάση του πολέμου ξεκινά με την εξέγερση Ιρακινών κατά των δυνάμεων κατοχής και της νέας Ιρακινής κυβέρνησης το 2004. Η συνεχιζόμενη ένταση οδήγησε στον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών από το Φεβρουάριο του 2006 έως τον Μάιο του 2008.

Σύμφωνα με την εταιρεία Opinion Research Business, μέχρι τον Αύγουστο του 2007, σκοτώθηκαν από 733.158 μέχρι 1.446.063 άμαχοι Ιρακινοί. Τον Ιανουάριο του 2008, οι αριθμοί νεκρών μειώθηκαν με τελικό αριθμό νεκρών περίπου 946.000 - 1.200.000

Πρόεδρος ΗΠΑ: Τζορτζ Ουόκερ Μπους

Εισβολή και πόλεμος στο Αφγανιστάν: Ήταν η μακροβιότερη ένοπλη σύρραξη των αρχών του 21ου αιώνα, (19 χρόνια και 8 μήνες) αλλά και ο πιο μακροχρόνιος πόλεμος στην στρατιωτική ιστορία των Η.Π.Α. Διεξήχθη ανάμεσα στις Η.Π.Α. και τους Συμμάχους τους και στο Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν - γνωστό ως Ταλιμπάν, και έληξε με την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν και την επανίδρυση του Ισλαμικού Εμιράτου. Οι μάχες εκτόπισαν εκατομμύρια ανθρώπων και κόστισαν πολύ ακριβά, με τρισεκατομμύρια δολάρια να προορίζονται για στρατιωτικές δαπάνες και ανθρωπιστική βοήθεια. Οι νεκροί από τη μεριά των Αφγανών, 66.000 στρατιωτικοί και αστυνομικοί, 51.191 της αντιπολίτευσης και 47.121 άμαχοι μέχρι τον Απρίλιο του 2021.

Πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίστηκαν στο εσωτερικό της χώρας λόγω της σύγκρουσης στα τέλη του 2020. Επιπλέον, υπήρξαν σχεδόν 2,6 εκατομμύρια Αφγανοί πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο το 2020. Ο αριθμός αυτός αφορά μόνο εκείνους στους οποίους χορηγήθηκε διεθνής προστασία. Εξαιρούνται οι μετανάστες χωρίς χαρτιά, ή εκείνοι που εγκαταστάθηκαν στο εξωτερικό για οικονομικούς λόγους και επέλεξαν να μην ζητήσουν ή δεν τους χορηγήθηκε άσυλο.

Πρόεδρος των ΗΠΑ: Τζορτζ Ουόκερ Μπους, Μπάρακ Ομπάμα, Ντόναλντ Τραμπ, Τζο Μπάιντεν

Πόλεμος στη Λιβύη: Την Τετάρτη, 17 Μαρτίου 2011, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών αποφάσισε την επιβολή εναέριου αποκλεισμού στη Λιβύη. Από αυτό το συμβούλιο απείχαν οι εκπρόσωποι της Κίνας, της Ρωσίας, της Βραζιλίας, της Γερμανίας και της Ινδίας. Το ΝΑΤΟ ανέλαβε τη διοίκηση των στρατιωτικών επιχειρήσεων που διεξήχθησαν στη Λιβύη στις 31 Μαρτίου 2011.

Παράλληλα, ξεκίνησαν οι διαφωνίες για τη παροχή εξοπλισμού στους αντικαθεστωτικούς, καθώς ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία ζητούν εξοπλισμό των αντικαθεστωτικών, ενώ χώρες όπως Ιταλία και Ρωσία δεν συμφωνούν με αυτό, και προτείνουν διάλογο. Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Άντερς Ράσμουσεν, δήλωσε πως το διάταγμα του ΟΗΕ δεν επιτρέπει τον οιονδήποτε εξοπλισμό τους.

Το περιοδικό Foreign Policy Journal αναφέρει:

Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο τοποθετεί τον πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί ως επικεφαλής της επίθεσης εναντίον της Λιβύης με πέντε ειδικούς σκοπούς:

# Να αποκτήσει λιβυκό πετρέλαιο,

# Να διασφαλίσει τη γαλλική επιρροή στην περιοχή,

# Να αυξήσει τη φήμη του Σαρκοζί στην εγχώρια αγορά,

# Να ισχυροποιηθεί η γαλλική στρατιωτική δύναμη και

# Να αποτρέψει την επιρροή του Καντάφι στην “γαλλόφωνη Αφρική”.

Ο Δείκτης Ανθρώπινης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών παρέχει μια συνοπτική μέτρηση της υγείας, της εκπαίδευσης και του εισοδήματος. Το 2010, η Λιβύη ήταν στην πρώτη θέση στην Αφρική και 53η από 189 χώρες και εδάφη. Σήμερα, η κατάταξή της έχει πέσει από την 53η στην 105η παγκοσμίως.

Μετά τη «επανάσταση» που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ, η Λιβύη δεν έχει πια τίποτα από αυτά τα ωραία πράγματα. Υπάρχουν συνεχείς διακοπές ρεύματος. Το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης έχει καταρρεύσει. Δεν υπάρχει υποδομή. Το βιοτικό επίπεδο έχει πέσει κατακόρυφα και πλέον η Λιβύη δεν έχει καν λειτουργική κεντρική κυβέρνηση.

Τώρα οι άνθρωποι κοιτούν τη Λιβύη και τη χαρακτηρίζουν ως «αποτυχημένο κράτος – failed state», αλλά η Λιβύη του Καντάφι δεν ήταν ένα αποτυχημένο κράτος. Ήταν το πιο πλούσιο και πιο ευημερούν έθνος της Αφρικής – ένα ακμάζον κράτος έως ότου η Δύση το κατέστρεψε σκόπιμα το 2011.

Πρόεδρος των ΗΠΑ: Νπαράκ Ομπάμα, Πρόεδρος Γαλλίας: Νικολά Σαρκοζί

Να πάμε λίγο πιο πίσω, στο Βιετνάμ ας πούμε; Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε επί μακρόν με τους πολέμους τους τη σύγχρονη εποχή…

 Επίσης έχει νόημα να αναφέρουμε τους ελεεινούς πρωθυπουργούς ή προέδρους άλλων χωρών όπως του ΗΒ; Να αναφέρουμε  τους τρισάθλιους δικούς μας που έβαλαν και αυτοί το χεράκι τους όσο μπορούσαν;

Τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών καθοδηγούν και τους πολέμους τους και το δίκιο τους. Οι λαοί πληρώνουν ακριβά με το αίμα, τα βάσανα και τη δυστυχία τους. Γι αυτό θα είμαστε πάντοτε ενάντια στην προπαγάνδα τους, δηλητήριο στα μυαλά και τις ψυχές των ανθρώπων, ενάντια στα σχέδια και τα συμφέροντα τους. Μαζί με τους λαούς όλου του κόσμου ενάντια στον δικό του καταπιεστή πρώτα και κύρια ο κάθε λαός.

 

Πάνος Ευθυμίου