Πετρο-γουάν και ανταλλακτική οικονομία Η αρχή του τέλους για την Αρ-Παξ Αμερικάνα; Του Γιώργου Τσιάρα

 Πετρο-γουάν και ανταλλακτική οικονομία Η αρχή του τέλους για την Αρ-Παξ Αμερικάνα;

Του Γιώργου Τσιάρα

Το γράφουν καιρό τώρα όλοι οι σοβαροί οικονομικοί αναλυτές, το παραδέχονται πλέον -έστω και μέσα από τα δόντια τους- και οι περισσότεροι Δυτικοί ηγέτες, το ομολόγησε προχτές -σταυροπόδι κιόλας- ακόμη και η απίθανη πρωθυπουργάρα μας με το πτυχίο από το Χάρβαρντ, μιλώντας στο CNN:

 μπορεί η αναγεννημένη (όχι από τις δικές της στάχτες, αλλά από αυτές της δύστυχης Ιφιγένειας - Ουκρανίας) αντι-ρωσική συμμαχία του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., ανάμεσά τους και η χώρα μας, να δηλώνει πως βρίσκεται «στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», αλλά με τις μαζικές κυρώσεις που αποφάσισε μάλλον βρίσκεται ήδη στη λάθος πλευρά της παγκόσμιας οικονομίας!

Κι αυτό γιατί, όπως έχω γράψει επανειλημμένα εδώ και χρόνια, μεταξύ άλλων και σε τούτη εδώ τη ρημάδα τη στήλη, ο Ψυχρός Πόλεμος νο. 2 και ο επαναδιαχωρισμός του κόσμου μας σε δυο εχθρικά στρατόπεδα, τον οποίον επιμελώς προετοιμάζουν από καιρό αλλά μόλις τώρα επιτέλους επιτυγχάνουν (με τη θυσία της παραπλανημένης Ουκρανίας) οι υπερατλαντικοί προστάτες μας, προκειμένου ακριβώς να διασφαλίσουν τη συνέχιση αυτού που οι ίδιοι βλέπουν σαν ελέω Θεού (και καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς) παγκόσμια ηγεμονία, είναι μια κάμα δίκοπη, που πληγώνει και τους δυο αντιπάλους. Γιατί μπορεί (το ελπίζω τουλάχιστον) πυρηνικό πόλεμο να μην έχουμε, αλλά ο οικονομικός πόλεμος είναι γεγονός και -δυστυχώς για τους φορείς του- θα συνοδευτεί από «πυρηνικό χειμώνα», αφού ο αντίκτυπος στις τιμές της ενέργειας, των τροφίμων και άλλων βασικών αγαθών θα είναι τρομακτικός!

Οπως έγραψα και την προηγούμενη εβδομάδα, η Ευρώπη και ιδίως οι μεγαλύτερες χώρες της (που έχουν βέβαια τις δικές τους τεράστιες ευθύνες, ιδίως από το 2010 και μετά, στη δημιουργία της «ουκρανικής παγίδας» στην οποία προελαύνει ο τσάρος Πούτιν) αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν οικονομικά προκειμένου να διασώσουν την αμερικανική αυτοκρατορία.

Η απόφασή τους (μας) να κάνουν (κάνουμε) το θέλημα του θείου Σαμ και να αντικαταστήσουν έτσι την εξάρτηση από τα «κακά» πλην φτηνά ρωσικά καύσιμα με την εξάρτηση από τα «καλά» -αλλά πολύ ακριβότερα- υγροποιημένα γκάζια των Αμερικάνων και των... βαθιά δημοκρατικών φιλικών καθεστώτων στον Περσικό κόλπο, την ίδια στιγμή που θα διοχετεύσουν δισεκατομμύρια ευρώ για την αναγέννηση της πολεμικής βιομηχανίας και του στρατοβιομηχανικού συμπλέγματος στο... Τέξας και το Οχάιο, ισοδυναμεί με την επιβολή κυρώσεων στον εαυτό τους. Μία τραγική απόφαση, που ήδη οδηγεί σε δραματικές ελλείψεις και ένα κύμα φτώχειας, ανισότητας και κοινωνικής αναταραχής που οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν βιώσει στη νεότερη, μεταπολεμική ιστορία τους.

Και μη βιαστείτε να πείτε ότι το κάνουν για τη δύσμοιρη την Ουκρανία, γιατί το αμερικανικό παραμύθι περί απεξάρτησης από το κακό ρωσικό γκάζι και την αναγκαστική στροφή προς το καλό LNG «παίζει» εδώ και πολλά χρόνια, από την εποχή της ορίτζιναλ «Πορτοκαλί Επανάστασης» του 2004 κι ακόμα πιο πίσω. Γι’ αυτό άλλωστε οι φίλοι μας οι Γερμανοί έφτιαξαν μαζί με τους Ρώσους τον περίφημο αγωγό Nord Stream 2 - για να παρακάμψουν οριστικά την Ουκρανία και το πολιτικά ναρκοθετημένο δίκτυο αγωγών της σοβιετικής εποχής και να ξεμπερδεύουν έτσι οριστικά από τα αμερικανικά ενεργειακά «νταβατζιλίκια». Αλλωστε το τελευταίο κεφαλαίο «NEIN» που είπε στη δεκαεξαετή θητεία της η Μέρκελ ήταν στον Μπάιντεν, πέρσι την άνοιξη, πάνω σε αυτό ακριβώς το ζήτημα. Αλλά πού τέτοια τύχη...

Ενα Μπρέτον Γουντς σε τιμές... παραγωγού;

Η πραγματική πυρηνική βόμβα, όμως, είναι άλλη: το γεγονός ότι, υπό την ασφυκτική πίεση των ΗΠΑ, έχει προχωρήσει το «τακίμιασμα» των Ρώσων με τους έτερους «κακούς» του εν εξελίξει γουέστερν, τους Κινέζους, και άλλους μεγάλους «αναπτυσσόμενους», τριτοκοσμικούς παίκτες των BRICS (Ινδία, Βραζιλία, Νότια Αφρική). Το διάταγμα Πούτιν για υποχρεωτική πληρωμή του γκαζιού σε ρούβλια ήταν η πρώτη ομοβροντία σε αυτόν τον οικονομικό πόλεμο.

Η επόμενη, όπως όλα δείχνουν, θα είναι η ταχύτατη δημιουργία ενός νέου νομισματικού συστήματος τύπου SWIFT, που θα αντικαταστήσει το δολάριο και το ευρώ στις παγκόσμιες συναλλαγές, ενεργειακές και μη, με ένα «καλάθι» νομισμάτων στημένο γύρω από το κινεζικό γουάν, που θα αντικαταστήσει τα πετροδολάρια με «πετρο-γουάν», αλλά θα δίνει και τη δυνατότητα για απευθείας ανταλλαγές προϊόντων με χρυσό ή άλλα προϊόντα. Με άλλα λόγια δηλαδή, ένα εναλλακτικό «παζάρι» φτιαγμένο για τους πραγματικούς παραγωγούς, που θα βγάζει απ’ έξω τους επαγγελματίες αποικιοκράτες- μεταπράτες των σημερινών χρηματιστηριακών αγορών.

Πόσο κοντά είμαστε σε αυτό το σενάριο; Πριν από λίγες μέρες, διάβασα μια φοβερή έκθεση του αναλυτή της Credit Suisse και πρώην αξιωματούχου της αμερικανικής Fed Ζόλταν Πόζαρ, με τίτλο «Μπρέτον Γουντς ΙΙΙ», όπου υποστηρίζει πως το νέο εμπάργκο στα ρωσικά αγαθά μετατρέπει ήδη το γουάν σε παγκόσμιο νόμισμα αναφοράς, όπως είχε συμβεί στο παρελθόν με το δολάριο στην ομώνυμη πόλη του Νιου Χαμσάιρ...

Αν μάλιστα το νέο νομισματικό σύστημα προσδεθεί, όπως λέγεται, σε έναν καινούργιο «κανόνα του χρυσού», όπου δηλαδή η αξία του θα πρέπει να καλύπτεται από αντίστοιχες αξίες σε χρυσό ή άλλες πολύτιμες πρώτες ύλες, όπως π.χ. το πετρέλαιο, το νικέλιο ή το παλλάδιο, τότε είναι φανερό πως οι «τριτοκοσμικές» χώρες-παραγωγοί πρώτων υλών θα έχουν τεράστιο πλεονέκτημα απέναντι στις ώς τώρα κραταιές οικονομίες. Ασε που ο νέος Ψυχρός Πόλεμος θα είναι μάλλον πραγματικά παγωμένος, αφού ένα από τα πιθανότερα θερμά μέτωπα του θα είναι ο ανεκμετάλλευτος, ακόμη, υποθαλάσσιος θησαυρός της Αρκτικής!

 ΠΗΓΗ: Εφσυν