Άθλια λογική, άθλια οικονομική πολιτική, άθλια αποτελέσματα

 Άθλια λογική, άθλια οικονομική πολιτική, άθλια αποτελέσματα

«Θέλουμε έναν οργανισμό που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των πολιτών, με σύγχρονο μάνατζμεντ, ένα σύστημα μπόνους για να έχουμε μετρήσιμους στόχους και λογοδοσία και επίσης να έχουμε εσωτερικό πειθαρχικό έλεγχο», δήλωσε ο υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης, Πάνος Τσακλόγλου, μιλώντας στα Παραπολιτικά 90,1 και στον Παναγιώτη Τζένο για το νοσοσχέδιο εκσυγχρονισμού του ΕΦΚΑ.

 «Όσοι μπαίνουν στο ταμείο φέτος είναι οι νεοεισερχόμενοι το 2022 στην αγορά εργασίας. Την επόμενη χρονιά θα δοθεί η δυνατότητα για τους κάτω των 35 ετών».

Όπως διευκρίνισε «οι ασφαλισμένοι θα έχουν έναν ατομικό κουμπαρά που θα επενδύεται από το ταμείο και στο τέλος θα παίρνει από τις αποδόσεις μια επικουρική σύνταξη μαζί με την κύρια».

«Το έχουν πληθώρα χωρών και σταδιακά όλο και περισσότερες χώρες έχουν τέτοιου είδους ασφάλιση».

Ισχυρίζεται και υποστηρίζει την κάθε παπαριά που μας φλομώνουν οι όπου γης νεοφιλελεύθεροι, αποφεύγοντας, όπως ο διάολος το λιβάνι, να πουν τι γίνεται όταν τα χρηματιστήρια καταρρέουν ή καταρρεύσουν. Μια πρώτη πικρή γεύση είχαμε στη χώρα μας όταν οι εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ κατήργησαν ακόμη και το όριο του 20% «επένδυσης» στο χρηματιστήριο των αποθεματικών των ταμείων με αποτέλεσμα να χάσουν δισεκατομμύρια, που τα έβαλαν στην τσέπη επιτήδειοι και καπιταλιστές, και να βρουν ευκαιρία να περικόψουν τις συντάξεις τρόικα και μνημονιακές κυβερνήσεις.

Όσο για τις ενστάσεις που έχουν ασφαλισμένοι για το ποσό που θα εισπράξουν ο κ. Τσακλόγλου τόνισε ότι «ο νόμος εγγυάται ότι το ποσό δεν πρόκειται ποτέ να είναι χαμηλότερο από το ποσό που έχει αποδοθεί. Θα πάρει οπωσδήποτε τα χρήματα που κατέβαλε σε πραγματικούς όρους. Οι αποδόσεις είναι πολύ καλές με βάση άλλα τέτοια συστήματα». Τώρα ήρθε και έδεσε το γλυκό. Έχουν καμιά αξία αυτές οι διαβεβαιώσεις; Καμιά και το ξέρει και αυτός και η κυβέρνηση του. Άλλωστε ποιος ζει ποιος πεθαίνει αύριο. Κατά την κοινώς πεπατημένη και πολλαπλώς πεπραγμένη «είπαμε ξείπαμε»…

Ακάθεκτος δε, συνέχισε: «Όταν έχουμε μια οικονομία που έχει ανάγκη χρήσης αγαθού που παράγει όπως το πετρέλαιο. Όταν ανεβαίνει η τιμή του, είναι ξεκάθαρο ότι η οικονομία φτωχαίνει», είπε αναφερόμενος στην άνοδο της τιμής της ενέργειας διεθνώς και πρόσθεσε πως «αν θεωρήσουμε ότι η αύξηση έχει κάτι συγκυριακό τα μέτρα πρέπει να είναι παροδικού χαρακτήρα και να στοχεύσει στον τομέα που πλήγεται».

Απαντώντας στο αίτημα της αντιπολίτευσης για πλήρη αποζημίωση των πολιτών ο υφυπουργός έθεσε το ζήτημα υπενθυμίζοντας προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν υπάρχουν τζάμπα λύσεις.

«Αν η κυβέρνηση έδινε πλήρη αποζημίωση ο πολίτης θα πλήρωνε το κόστος ούτως ή άλλως μέσω της φορολογίας» τόνισε με νόημα. Ξεχνά βέβαια ότι η εξάρτηση από τους υδρογονάθρακες, το ποσοστό αυτής της εξάρτησης, το κόστος της ενέργειας έχει να κάνει όχι μόνο με τις διεθνείς τιμές αλλά και τις κυβερνητικές επιλογές που το μόνο που κάνουν είναι να προκρίνουν πολιτικές που εξυπηρετούν τα θηριώδη μονοπώλια της ενέργειας και τις κατασκευαστικές δήθεν ανανεώσιμων πηγών, η άγρια φορολογία τους που πλήττει πρωτίστως το λαϊκό εισόδημα.  Ο φθηνός και δωρεάν λιγνίτης, η οικολογική του εκμετάλλευση με αεριοποίηση του κλπ στην απαξίωση και στην «παρανομία» για να προκριθούν τα προαναφερόμενα συμφέροντα. Και με την άγρια φορολογία των καυσίμων να γεμίζει ο κρατικός κορβανάς για να δώσουν εκεί που είναι γαλαντονόμοι, στο κεφάλαιο και στα δικά τους παιδιά.

« Ο κατώτατος μισθός αυτό που πρέπει να συνοδεύει είναι την μεταβολή της παραγωγικότητας. Όταν έχουμε αυξήσεις του κατώτατου μισθού οι οποίες να είναι πέρα από τις αυξήσεις της παραγωγικότητας καταντάμε σε πράγματα σαν εκείνα που είδαμε τις προηγούμενες δεκαετίες που μόλις μπήκαμε στο ευρώ όπου η αύξηση ήταν πολύ ψηλότερη από την αύξηση της παραγωγικότητας ουσιαστικά αυτό μείωνε την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε.»

Εδώ προχωρεί σε δυο αθλιότητες. Δεν ξεχωρίζει το ποσοστό αύξησης του ονομαστικού μισθού από το ποσοστό αύξησης του πραγματικού μισθού χρεώνοντας έτσι την οικονομική χρεοκοπία στους εργαζόμενους και τις μεγάλες αυξήσεις που δήθεν πήραν. Οι οποίες παρεμπιπτόντως ήταν σχεδόν μονίμως κάτω από την αύξηση της παραγωγικότητας για την οποία επιπλέον θα πρέπει να πούμε ότι αφού η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής δεν τους ανήκει είναι ευθύνη του κεφαλαίου και των κυβερνητικών πολιτικών. Επίσης αν οι εργαζόμενοι με την πάλη τους κατορθώσουν να πάρουν μεγαλύτερο μερίδιο από την υπεραξία που οι ίδιοι παράγουν σαφώς και δεν είναι αιτία οικονομικής κατάρρευσης, αλλά οι πολιτικές διαχρονικά των αστικών κυβερνήσεων οδήγησαν την χώρα και τον λαό σε αυτή.

«Γιατί λέμε στην κυβέρνηση ότι θα αυξήσουμε τον κατώτατο μισθό και μάλιστα θα έχουμε και μια καλή αύξησή του; Γιατί παρατηρούμε ότι το 2021 είχαμε όχι απλά ανάπτυξη αλλά και σημαντική αύξηση της παραγωγικότητας οπότε στο σύνολό του υπάρχει περιθώριο για αύξηση του κατώτατου μισθού και αυτό είναι κάτι που θα κάνει η κυβέρνηση και αυτό είναι κάτι που θα προστατεύσει και το εισόδημα των νοικοκυριών απέναντι στις αυξήσεις τιμών.» Δεν μπορεί να κρυφτεί πλέον η λεηλασία του εργατικού εισοδήματος ούτε και η τεράστια συνεισφορά των εργαζομένων στη νέα εποποιία του κεφαλαίου και μάλιστα σε συνθήκες καλπάζοντος πληθωρισμού που εξανεμίζει και μειώνει το εργατικό εισόδημα. Γι αυτό και το ετεροχρονισμένο τάξιμο. Θα δώσουμε... Αλλά πόσο θα δώσουμε, τι ποσοστό των απωλειών θα καλύψουμε; Κουβέντα γι αυτά. Εδώ μας διαφήμιζαν το 2% στον βασικό μισθό μήνες ολόκληρους...

Είπε και άλλα πολλά ο κ. Τσακλόγλου:

Αναφορικά με το ζήτημα των ασφαλιστικών εισφορών

«Πράγματι εδώ έχουμε κάτι που είναι δίκοπο μαχαίρι. Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά το ότι όσο αυξάνονται οι ασφαλιστικές εισφορές τόσο αυξάνει αυτό που αποκαλούν οι οικονομολόγοι μισθολογική σφήνα δηλαδή τη διαφορά του τι πληρώνει ο εργοδότης και το τι λαμβάνει ο εργαζόμενος γιατί όσο ψηλότερο είναι το μισθολογικό κόστος για τον εργοδότη τόσο λιγότερους εργαζόμενους θα ζητάει για την επιχείρησή του, από την άλλη όσο χαμηλότερο είναι αυτό το οποίο λαμβάνει ο εργαζόμενος τόσο λιγότερο διατεθειμένος θα είναι να βγει στην αγορά εργασίας…. …ευελπιστώ ότι αν συνεχίσουν τα καλά οικονομικά νέα κυρίως από τον τομέα της ανάπτυξης ότι θα βρούμε το περιθώριο να το κάνουμε και αυτό. Και αυτό θα είναι κάτι το οποίο θα μειώσει την μισθολογική σφήνα δηλαδή θα μειώσει την απόσταση ανάμεσα στο τι πληρώνει ο εργοδότης και τι λαμβάνει ο εργαζόμενος κάτι που θα είναι πάρα πολύ καλό για την αγορά εργασίας.»

Αυτό είναι ο στόχος. Κάθε «αύξηση» που θα παίρνει ο εργαζόμενος σήμερα να κόβεται από τις ασφαλιστικές εισφορές πρωτίστως από τους εργοδότες έτσι ώστε αυτή στην ουσία να είναι αφαίμαξη από το μέλλον των εργαζομένων, δηλαδή να φτάσουν να παίρνουν ακόμη πιο άθλιες, μηδαμινές συντάξεις. Κάθε εποποιία του κεφαλαίου να στηρίζεται στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα τωρινό και μελλοντικό.

Το ερώτημα που μπαίνει για τον κ. Τσακλόγλου, τον κάθε κ. Τσακλόγλου είναι ότι είναι άσχετος επειδή δεν ξέρει την πραγματικότητα ή άθλιος γιατί την παραποιεί συνειδητά;  Μπορεί να συμβαίνει και αυτό. Πρωτίστως όμως είναι άθλια, συνειδητά ταξική πολιτική και αυτή υπηρετεί αυτός και η κυβέρνηση του. Η επίκληση της διεθνούς εμπειρίας και των ίδιων πρακτικών που επικαλείται και επικαλούνται οι όμοιοι του απλώς κάνουν πασιφανές ότι είναι γενικευμένη πολιτική του κεφαλαίου, όμως και ότι νιώθουν την ανάγκη αναφέροντας το να ρίξουν όλο το βάρος του διεθνούς συσχετισμού ώστε να παραλύσουν τις εργατικές αντιδράσεις και αντιστάσεις κάτι λέει για την λαϊκή οργή που νιώθουν να συσσωρεύεται. 

Παραδεχόμαστε ότι τα πράγματα δεν είναι εύκολα και τους εννοούν αλλά ποτέ αυτό δεν αποτέλεσε αξεπέραστο εμπόδιο. Η ζωή τραβάει την ανηφόρα και ταυτόχρονα θα δώσει τις δικές της λύσεις. Οι εργαζόμενοι θα βρουν τον δρόμο τους.

Ε.Π.