«Με αίμα και ιδρώτα δένουμε τ' ατσάλι, θα τους σταματήσουμε μ' ενότητα και πάλη» Συγκέντρωση στο ΥΠΟΙΚ

 «Με αίμα και ιδρώτα δένουμε τ' ατσάλι, θα τους σταματήσουμε μ' ενότητα και πάλη»

Στην Αθήνα βρέθηκαν έχοντας ταξιδέψει από νωρίς το πρωί με πούλμαν και αυτοκίνητα εκατοντάδες εργαζόμενοι από το εργοστάσιο της Λάρυμνας στη Φθιώτιδα και τα μεταλλεία της ΛΑΡΚΟ στον Αγιο Ιωάννη Βοιωτίας και στα Ψαχνά Ευβοίας, μαζί με μαζικούς φορείς από τις περιοχές που πλήττονται, αλλά και αντιπροσωπείες από τα σωματεία της Λάρκο στο λιγνιτωρυχείο στα Σέρβια Κοζάνης και το μεταλλείο της Καστοριάς.

«Με αίμα και ιδρώτα δένουμε τ' ατσάλι, θα τους σταματήσουμε μ' ενότητα και πάλη» και «Στης Cosco την προβλήτα, στης ΛΑΡΚΟ το καμίνι, αυτή η πολιτική τα σπίτια μας τα κλείνει» ήταν κάποια από τα συνθήματα που έδωσαν τον τόνο. Στη συνέντευξη τύπου που δόθηκε έξω από το υπουργείο Οικονομικών, ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο εργοστάσιο της Λάρυμνας Παναγιώτης Πολίτης, τόνισε ότι «είμαστε όλοι ενωμένοι σαν μια γροθιά» και κάλεσε όλους τους εργαζόμενους αλλά και τους αλληλέγγυους «στην πλατιά σύσκεψη που έχει πάρει τα χαρακτηριστικά παλλαϊκού συλλαλητηρίου, την Κυριακή 13 Φεβρουαρίου στις 10.30 το πρωί, στην καρδιά της Λάρκο, στο εργοστάσιο της Λάρυμνας, εκεί που έχουμε τους περισσότερους νεκρούς, και εκεί θα αποφασίσουμε και θα ανακοινώσουμε τα επόμενα βήματα για την κλιμάκωση του αγώνα».

Με τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ ενώθηκαν Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, δεκάδες Σωματεία και μαζικοί φορείς της Αττικής, καθώς και εργαζόμενοι από χώρους δουλειάς που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις. Στο πλευρό τους διαδήλωσαν σωματεία εργαζομένων που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, από την προβλήτα της Cosco στον Πειραιά, τα Πετρέλαια Καβάλας, τη Νηματουργία Βαρβαρέσου, η επιτροπή αγώνα των συμβασιούχων στην καθαριότητα του υπουργείου Οικονομικών, αλλά και αγρότες από το μπλόκο της Νίκαιας στη Θεσσαλία, Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες.

Με θερμό χειροκρότημα απάντησαν οι συγκεντρωμένοι στην ανακοίνωση ότι στην κινητοποίηση συμμετέχει ο Γιάννης Τσιούτρας, από το μπλόκο της Νίκαιας, εκπροσωπώντας τους φτωχούς αγρότες που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα.

Την ευγνωμοσύνη των εργαζομένων για τη συμπαράσταση στην κινητοποίηση εξέφρασε εκ μέρους όλων των Σωματείων ο Παναγιώτης Πολίτης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα μιλώντας στη συνέντευξη τύπου έξω από το υπουργείο Οικονομικών.

Κάλεσε στο επόμενο αγωνιστικό ραντεβού με το συλλαλητήριο που οργανώνουν την Κυριακή στη Λάρυμνα. «Έχουμε πάρει τη σκυτάλη από βετεράνους της ταξικής πάλης στη ΛΑΡΚΟ, έχουμε μεγαλώσει από παιδιά στους αγώνες», τόνισε και πρόσθεσε πως η εταιρεία έμεινε τόσα χρόνια ανοιχτή χάρη στην πάλη των εργαζομένων. «Είμαστε εργάτες, είμαστε ενωμένοι σαν μια γροθιά», υπογράμμισε.

Την ενότητα των εργαζομένων, που είναι αποφασισμένοι να παλέψουν για τις δουλειές τους αλλά και τα σπίτια τους, υπογράμμισε και ο γραμματέας του σωματείου Ανδρέας Κορετζέλος, ενώ ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Μετάλλου Γιώργος Δούκας κατήγγειλε το σχέδιο της κυβέρνησης να παραδώσει τη ΛΑΡΚΟ στους ιδιώτες «καθαρή» από τους εργαζόμενους. Στη συγκέντρωση παραβρέθηκαν αντιπροσωπείες βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, ενώ η κινητοποίηση συνεχίστηκε μέχρι την συνάντηση αντιπροσωπείας εργαζομένων με τον υπουργό Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα.

«Δεν μας είπε κάτι καινούργιο ο υπουργός», δήλωσε στην Εφ.Συν. ο πρόεδρος του σωματείου Λάρμυνας Π. Πολίτης. «Είπε ότι κάνουν προσπάθειες να μη σταματήσει η λειτουργία του εργοστασίου και ότι μετατίθενται οι απολύσεις μετά το Φλεβάρη, αφού θα πρέπει να ξεκινήσει πρώτα η νόμιμη διαδικασία, η διαβούλευση για τις ομαδικές απολύσεις. Εμείς φυσικά είμαστε αντίθετοι σε αυτό, θέλουμε να διασφαλιστεί η ενιαία λειτουργία της ΛΑΡΚΟ και οι θέσεις εργασίας. Μετά την παλλαϊκή σύσκεψη φορέων στις 13 Φλεβάρη στο εργοστάσιο στη Λάρυμνα, συντονιζόμαστε ήδη για ένα πανελλαδικό συλλαλητήριο, όλων των εργαζομένων που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο δρόμο και αγωνίζονται, στις 26 Φλεβάρη στην Αθήνα».

Στη συγκέντρωση παραβρέθηκαν αντιπροσωπείες βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ

«Έχουμε φωνή και είναι δυνατή, εμείς θα την κρατήσουμε τη ΛΑΡΚΟ ανοιχτή»

Στο πλευρό των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ οι μαθητές των σχολείων γύρω από το εργοστάσιο της Λάρυμνας στέλνουν τη δική τους δυναμική απάντηση στην κυβέρνηση και τους εγκληματικούς της σχεδιασμούς.

«Από τα σπίτια, τα χωριά και τα σχολεία μας δεν πρόκειται να φύγουμε», τονίζουν οι μαθητές, που με συνθήματα όπως «η νέα γενιά έχει ιδανικά, μαθαίνει από τη ΛΑΡΚΟ να ζει και να νικά», δίνουν τη δική τους μάχη ενάντια στις απολύσεις και το ξεσπίτωμα και παλεύουν για τις οικογένειές τους.

Μαθητές του Γυμνασίου από τον οικισμό και από το Δημοτικό και Νηπιαγωγείο της Λάρυμνας, συγκεντρώθηκαν έξω από τα σχολεία τους και με πορείες κατευθύνθηκαν προς την κάτω πύλη της ΛΑΡΚΟ.

ΛΑΡΚΟ, ένα σκάνδαλο 60 χρόνων

Η ιστορία της ΛΑΡΚΟ είναι η ιστορία της βιομηχανικής ακμής και παρακμής της χώρας. Ο ιδρυτής της, ο Μποδοσάκης, πριν από 60 χρόνια, είχε κάθε δυνατή διευκόλυνση τόσο από τις προδικτατορικές κυβερνήσεις όσο και από τη χούντα για να στήσει τη μεγαλύτερη καθετοποιημένη μεταλλουργία στη χώρα. Από την εξόρυξη της πρώτης ύλης μέχρι την παραγωγή του πολύτιμου σιδηρονικελίου, που είναι ο «σκληρός πυρήνας» της χαλυβουργίας.

Τεράστιες περιοχές στη Φθιώτιδα και την ευρύτερη Στερεά Ελλάδα διατέθηκαν από το κράτος στον όμιλο Μποδοσάκη για να διαμορφωθεί η σημαντικότερη επιχείρηση παραγωγής σιδηρονικελίου στην Ευρώπη και μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο.

Οσοι αναρωτιούνται πώς αυτή η πολύτιμη μεταλλουργία με το παγκόσμια εξαγόμενο προϊόν είναι φορτωμένη σήμερα με ένα βουνό από χρέη πρέπει να πάνε πίσω, σε αυτήν τη «χρυσή εποχή» της: όταν ο ιδιοκτήτης της, παρά τη γενναιοδωρία των διαδοχικών κυβερνήσεων –σε χρήμα, σε φοροαπαλλαγές, σε δωρεάν γη, σε αστυνομική καταστολή κατά των εργαζόμενων–, την εγκατέλειψε στο κράτος, στις τράπεζες και στη ΔΕΗ, φορτωμένη μόνο με οφειλές.

Από το 1989, οπότε η ΛΑΡΚΟ τίθεται σε ιδιότυπο καθεστώς κρατικής διαχείρισης, ξεκινά μια περιπέτεια διακύμανσης από τα κέρδη στις τεράστιες ζημιές, με σκανδαλώδη κακοδιαχείριση, καταστροφική τιμολογιακή πολιτική και ένα κυνηγητό από αφανείς ανταγωνιστές και επίδοξους νέους ιδιοκτήτες, που κατέληξε στο να καθίσει η επιχείρηση στο «εδώλιο» του ευρωδικαστηρίου και να φορτωθεί με τη ρετσινιά παράνομων κρατικών ενισχύσεων.

Και όμως, όλες αυτές τις δεκαετίες, παρά τις «αμαρτίες» των διαδοχικών κυβερνήσεων που φόρτωναν με προβλήματα τη ΛΑΡΚΟ, κανείς δεν διανοήθηκε να σταματήσει τη λειτουργία της. Γιατί; Γιατί αυτό που παράγει είναι μεταφορικά και κυριολεκτικά «χρυσός» για την ευρωπαϊκή και διεθνή βιομηχανία.

Μπορούμε, λοιπόν, βάσιμα να ισχυριστούμε ότι το μείζον σκάνδαλο στην υπόθεση της ΛΑΡΚΟ είναι ότι οδηγείται σε πώληση σε ιδιώτες όχι γιατί είναι ζημιογόνα μεταλλουργία, αλλά ακριβώς για το αντίθετο: είναι μια πολύτιμη και προοπτικά κερδοφόρα επιχείρηση, που την ορέγονται εδώ και χρόνια εγχώριοι και ξένοι όμιλοι.

Και η κυβέρνηση Μητσοτάκη –καμιά έκπληξη σε αυτό– έχει τον κυνισμό να τους την προσφέρει στο πιάτο, απαλλαγμένη από οφειλές και ενοχλητικούς εργαζόμενους. Η ΛΑΡΚΟ είναι η επιτομή του νεοφιλελεύθερου δόγματος που πρεσβεύει την κοινωνικοποίηση των ζημιών και την ιδιωτικοποίηση των κερδών.

Η τροπολογία που ψηφίστηκε τέτοιες μέρες πριν από έναν χρόνο είναι αποκαλυπτική για το πώς η κυβέρνηση της ΝΔ προσπαθεί «να τρέξει κατοστάρι» τα τελευταία μέτρα ενός εγκληματικού σχεδίου για τη ΛΑΡΚΟ και τους εργαζομένους της. Το ίδιο σχέδιο υπηρέτησαν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις, όσο κι αν προσπαθούν σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ να βγουν από το κάδρο των ευθυνών για τις εξελίξεις στη ΛΑΡΚΟ.

Το ΠΑΣΟΚ ήταν κυβέρνηση τα μισά σχεδόν χρόνια απ' όσα λειτουργεί η ΛΑΡΚΟ. Οι εξελίξεις έχουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα της αντιλαϊκής του πολιτικής, της απαξίωσης, των αλλαγών στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, ανάλογα με το τι επέβαλλαν κάθε φορά «οι ανάγκες της οικονομίας» και τα κέρδη του κεφαλαίου.

Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα χτυπάει φιλικά στην πλάτη τους εργαζόμενους και υπόσχεται «βιώσιμη λύση» αν γίνει κυβέρνηση, το 2019 δεσμευόταν για την ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ, αφήνοντας «όλα τα σενάρια ανοιχτά». Αρνήθηκε να υπογράψει τη νέα ΣΣΕ ανάμεσα στα Σωματεία και τη διοίκηση, για να μη «δεσμεύσει» μελλοντικούς επενδυτές.

Με την πολιτική του έστρωσε τον δρόμο για την «τελική πράξη» του σχεδίου, ενώ σήμερα καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι η «λύση» που προωθεί είναι ...ενάντια στην πολιτική της ΕΕ για τη «στήριξη της βιομηχανικής παραγωγής»! Δηλαδή «βγάζει λάδι» και την ΕΕ, που τα εξοντωτικά της πρόστιμα οδήγησαν τη ΛΑΡΚΟ στο χείλος του γκρεμού και έδωσαν άλλοθι στις κυβερνήσεις να κλιμακώσουν την επίθεση.

Η αλήθεια δεν κρύβεται! Όλοι τους, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, διαχειρίστηκαν τη ΛΑΡΚΟ με το κριτήριο του «κόστους - οφέλους» για το αστικό κράτος και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, σε βάρος των παραγωγικών της δυνατοτήτων, ενάντια στα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού, ανεξάρτητα από ιδιοκτησιακό καθεστώς.

Είναι αποκαλυπτικές οι καταγγελίες των εργαζομένων ότι η ΛΑΡΚΟ αγόραζε σε πολλαπλάσιες τιμές το ρεύμα από τη μεγαλομέτοχο κρατική ΔΕΗ σε σχέση με άλλες ενεργοβόρες βιομηχανίες. 'Η ότι με ευθύνη του κράτους δεν έγιναν αναγκαίοι εκσυγχρονισμοί στις υποδομές, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια μοναδική στο είδος της, στρατηγικής σημασίας επιχείρηση μεταλλουργίας, με ιδιόκτητα μεταλλεία.

Αυτή η πολιτική έφερε την απαξίωση, την υπερχρέωση, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων, και οδήγησε στο σημερινό σχέδιο ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ.

Το παγκόσμιο ενδιαφέρον για το νικέλιο στην κατασκευή μπαταριών επιβεβαιώνει τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της ΛΑΡΚΟ και καταρρίπτει τον μύθο της επιχείρησης - «βαρέλι δίχως πάτο», που το κράτος θέλει να ξεφορτωθεί, για να μην επιβαρύνει τάχα τους φορολογούμενους. Φανερώνει το δίκιο των εργαζομένων, που παλεύουν να μείνει η ΛΑΡΚΟ ενιαία, να μην απολυθεί κανείς, να μη γίνουν οι ίδιοι και ο ορυκτός πλούτος «τροφή για τα θηρία» που καραδοκούν.

 Επιμέλεια: Νίκος Πυλιώτης

ΠΗΓΗ: Ναυτεμπορική, Εφσυν, Ριζοσπάστης, 902