Η κλιματική αλλαγή και οι πολιτικοί απατεώνες

 Η κλιματική αλλαγή και οι πολιτικοί απατεώνες

Το 1988, 33 χρόνια πριν, κάηκαν στην Ελλάδα 1,522 εκατομμύρια στρέμματα δασικής και γεωργικής γης. Ηταν η δεύτερη χειρότερη καταστροφή για την περίοδο 1983 - 2008, κατά την οποία οι καμένες εκτάσεις αντιστοιχούν στο 10,3% της συνολικής έκτασης της χώρας! Το 1999, 22 χρόνια πριν, καταγράφηκαν οι περισσότερες πυρκαγιές των τελευταίων 25 ετών.

 Το 2000, 21 χρόνια πριν, ήταν η χρονιά με τη μεγαλύτερη καταστροφή δασικών και γεωργικών εκτάσεων, καθώς κάηκαν συνολικά 1,6 εκατομμύρια στρέμματα (φέτος έχουν καεί μέχρι στιγμής περίπου 1,1 εκατομμύρια στρέμματα). Μία από τις μεγαλύτερες καταγεγραμμένες ιστορικά καταστροφές από πλημμύρες στη χώρα μας έγινε στις 23 Μάρτη 1987, 34 χρόνια πριν, με 10 νεκρούς, σε νομούς της κεντρικής και βόρειας Ελλάδας. Τον Αύγουστο του 1990, μια άλλη μεγάλη πλημμύρα έπνιξε πέντε ανθρώπους στην κεντρική Ελλάδα και τον Νοέμβρη του 1992, μια ισχυρή βροχή ισοπέδωσε την Καβάλα, καταστρέφοντας το 70% του οδικού της δικτύου και σκοτώνοντας 4 ανθρώπους. Τότε βέβαια τα αστικά επιτελεία δεν είχαν υιοθετήσει ακόμα την κλιματική αλλαγή ως το «τέλειο άλλοθι» για όλες τις καταστροφές, που όπως και τώρα αναδείκνυαν τη γύμνια του κράτους. Αλλά ακόμα κι αν κάποιος ισχυριστεί ότι εκείνες οι καταστροφές ήταν τα «πρόδρομα» σημάδια όσων συμβαίνουν σήμερα εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, τότε τι εμπόδισε το κράτος και όλες τις κυβερνήσεις επί 30 και πλέον χρόνια να πάρουν μέτρα, να προσαρμόσουν σχέδια και υποδομές, ώστε να περιορίζονται οι ζημιές και να προστατεύεται ο λαός; Η απάντηση είναι μία: Η πολιτική στήριξης των καπιταλιστικών κερδών σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Που δεν είναι «έκτακτο καιρικό φαινόμενο», αλλά φαινόμενο «παντός καιρού».

Το καλοκαίρι του 2007 μια σειρά από δασικές πυρκαγιές σε πολλούς νομούς της Ελλάδας είχαν ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 84 άνθρωποι και να καούν 1.500 σπίτια και περισσότερα από 268.834 εκτάρια δηλαδή 2.688.340 στρέμματα (περ. 2.700km2) γης, 4,5 εκατομμύρια ελαιόδεντρα και 60.000 ζώα. Από τις πυρκαγιές επλήγησαν οι νομοί: Μεσσηνίας, Αρκαδίας, Ηλείας (όπου έχασαν τη ζωή τους 49 άνθρωποι), Αχαΐας, Λακωνίας, Αργολίδας, Κορινθίας, Αττικής και Ευβοίας και Φθιώτιδας. Το ύψος των καταστροφών αποτιμήθηκε σε περισσότερα από 3,5 δις €.

13 χρόνια πριν λοιπόν. Τι έγινε με τον σχεδιασμό και κυρίως με τα μέτρα θωράκισης; Τίποτα. Θα δικαιολογηθούν ότι 4 χρόνια μετά χρεοκοπήσαμε. «Τι να κάναμε έπρεπε να σώσουμε τη χώρα.» Και έτσι συνέχισαν να πεθαίνουν τα δέντρα, τα δάση, οι άνθρωποι, η χώρα δηλαδή, που τόσες φορές όλοι τους, όλα τα αστικά κόμματα, μόνα τους ή σε συνδυασμούς, έσωσαν. Και ήρθε τέλος και το Μάτι να αποτελειώσει τη λογική τους. Τη λογική της εξυπηρέτησης των μεγάλων και μικρών συμφερόντων και όλα τα άλλα, αν περίσσευε τίποτα, άρπα κόλα και όποιον πάρει ο χάρος, αφού πάρουν οι δικοί μας τη μίζα τους, το κέρδος τους, το κάτι τις τους τέλος πάντων.

Έτσι έχουν τα πράγματα λοιπόν. Ή ο λαός θα σώσει τον λαό, όπως έσωσε τα χωριά και τα σπίτια του στην Β. Εύβοια και αλλού ή θα συνεχίσει να μετράει τις πληγές και τους νεκρούς του κάθε λίγο και λιγάκι.

Το δίλλημα πάντα καταλήγει να είναι απλό: ή αυτοί ή εμείς, η μεγάλη εργαζόμενη, λαϊκή πλειοψηφία. Οι πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να εκφράσουν αυτή την πλειοψηφία στην πράξη και όχι στα λόγια ας αναλάβουν την ευθύνη τους. Γιατί ως γνωστόν σε αυτές τις περιπτώσεις τίποτα δεν γίνεται με την όσφρηση του κρίνου...

 

Π. Ε.

 

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης, Wikipedia