Βαθιά χωμένοι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια για να κερδίσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι αδιαφορώντας για τα λαϊκά συμφέροντα

 Βαθιά χωμένοι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια για να κερδίσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι  αδιαφορώντας για τα λαϊκά συμφέροντα

Η φρεγάτα ΥΔΡΑ παλιότερα στον Περσικό κόλπο

Σε άλλη «πίστα» έχει περάσει πλέον η στάση της ελληνικής αστικής τάξης, στην προσπάθειά της να αναβαθμίσει τα συμφέροντά της στην περιοχή.

Από τη Βαλτική και την Ουκρανία, με την κυβέρνηση διά στόματος υπουργού Εξωτερικών να δηλώνει ότι «εμείς μπορούμε να γίνουμε ο ιδανικός σύμμαχος και βοηθός» της Ουκρανίας στην ευρωατλαντική της πορεία. Τα Βαλκάνια, όπου προετοιμάζει το έδαφος για την αναγνώριση του προτεκτοράτου του Κοσόβου. Τη Λιβύη, όπου οι επιχειρηματικοί όμιλοι ακονίζουν «μαχαιροπίρουνα» για τον νέο γύρο μοιρασιάς της λείας. Την Ανατολική Μεσόγειο και τον Περσικό, όπου υπηρετώντας τον ΝΑΤΟικό σχεδιασμό για οικονομικά και στρατιωτικά αναχώματα σε Κίνα και Ρωσία, η κυβέρνηση υπογράφει και νέες συμφωνίες με τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου που «ακόμα και πριν λίγα χρόνια θα φαίνονταν πέρα από τις δυνατότητες της κοινής μας φαντασίας». Παντού επιβεβαιώνεται ότι επιθετικά η ελληνική αστική τάξη χώνει βαθιά τον λαό και τη χώρα στη δίνη των ευρωατλαντικών σχεδιασμών.

Γι' αυτό άλλωστε υπάρχει «μονοφωνία» όλου του αστικού πολιτικού συστήματος σε ό,τι αφορά τον «εθνικό» στόχο της αναβάθμισης της αστικής τάξης. Χαρακτηριστικά, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ξανά προχτές μίλησε για την ανάγκη διασφάλισης με όλους τους τρόπους της «κοινωνικής συνοχής». Για ποιον σκοπό όμως... για να μπει ο λαός κάτω από τη σημαία του «εθνικού στόχου»: Της προώθησης «μιας ενεργητικής, πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, που ταυτίζει το εθνικό μας συμφέρον με την αναβάθμιση του διεθνούς μας ρόλου ως πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας», προφανώς για τα ευρωατλαντικά σχέδια.

Το ψέμα ότι τάχα η επιθετική αυτή πολιτική και η εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, αποτελούν ασπίδα προστασίας για τον λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, έχει πολύ κοντά ποδάρια.

Το αντίθετο: Είναι πολιτική που ολοφάνερα ανοίγει διάπλατα την πόρτα σε μεγάλους κινδύνους για τον λαό, τον μετατρέπει σε στόχο των ανταγωνιστών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Την ώρα αυτή άλλωστε ελληνικό πολεμικό πλοίο που συμμετέχει σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις στη Μ. Θάλασσα είναι επισήμως «υπό παρακολούθηση» από τη Ρωσία, ενώ δεν πάνε παρά λίγες μέρες απ' όταν ο Ρώσος Πρόεδρος κατήγγειλε τη συμμετοχή της βάσης της Σούδας στο επεισόδιο με το βρετανικό αντιτορπιλικό στην Κριμαία.

Την άποψη ότι η Ελλάδα επιθυμεί να εξυπηρετήσει ξεκάθαρα τους σχεδιασμούς ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά διαπράττει ένα τεράστιο στρατηγικό λάθος εκφράζει στο Sputnik ο αναπληρωτής καθηγητής Γεωπολιτικής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, Κωνσταντίνος Γρίβας.

«Δυστυχώς το περιστατικό ανήκει σε μια σειρά γενικότερης πρόσδεσης στο ΝΑΤΟϊκό μπλοκ ειδικά μετά τα νέα νομοσχέδια. Είναι τεράστιο λάθος να πιέζουν ΝΑΤΟϊκές ναυτικές δυνάμεις τη Ρωσία, να ασκούν ένα είδος προβολής ισχύος στη Μαύρη Θάλασσα, δεδομένου ότι είναι μια πολύ επιθετική κίνηση στον άμεσο χώρο ασφαλείας της Ρωσίας» τονίζει μεταξύ άλλων.

«Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του ατοπήματος, το αντίστοιχο θα ήταν ρωσικά καταδρομικά να κάνουν ασκήσεις έξω από τη βάση του Γκουαντάναμο στις ΗΠΑ, κάτι που στην πραγματικότητα οι Ρώσοι δεν θα επιχειρούσαν» προσθέτει.

Παράλληλα αναφέρει ότι η ΝΑΤΟϊκή ενέργεια στη Μαύρη θάλασσα είναι πρωτοφανής και ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της ψυχροπολεμικής τακτικής. «Ακόμα και ο Ψυχρός πόλεμος έχει κάποιες τακτικές. Οι Αμερικανοί το υπερβαίνουν πλέον αυτό κατά πολύ. Το να συμμετέχει η Ελλάδα σε αυτό το λάθος είναι ακόμα χειρότερο» αναφέρει ο ειδικός και προσθέτει.

«Μπορεί η Ελλάδα και η κυβέρνηση Μητσοτάκη να αποφάσισαν να ακολουθούν τυφλά τους Αμερικανούς. Έχει διαφορά όμως να συμμετέχει σε μια συμμαχία όπως το ΝΑΤΟ και την ίδια στιγμή να δίνει γροθιά σε έναν παραδοσιακό σύμμαχο».

Την ίδια στιγμή καθιστά σαφές ότι μπορεί να υπάρξει ένα νέο πλήγμα στις ελληνορωσικές σχέσεις αν συνεχιστεί η συμπεριφορά της Ελλάδας.

«Μπορεί να υπάρξει πλήγμα στις ελληνορωσικές σχέσεις. Δεν συμφέρει τη χώρα μας να διαταράξει τις σχέσεις την ώρα της τουρκικής προκλητικότητας και ενώ η Ρωσία στηρίζει την Ελλάδα στο θέμα των ναυτικών μιλίων» αναφέρει.

Γιατί το κάνουν αυτό και άλλα πολλά; Ποιος είναι ο στόχος τους; Ένας και μοναδικός: η καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων της αστικής τάξης

Ο στόχος της αναβάθμισης των συμφερόντων της αστικής τάξης περνάει μέσα και από τον ανταγωνισμό με την τουρκική αστική τάξη (που προωθεί τους δικούς της ανάλογους στόχους), γεγονός που αποτελεί επιπλέον παράγοντα κινδύνων και λόγο ανησυχίας για τον λαό. Σε αυτό το πλαίσιο οι τάσεις όξυνσης, ο κίνδυνος θερμών επεισοδίων και πολεμικής αναμέτρησης εναλλάσσονται με την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος, τη δρομολόγηση απαράδεκτων συμβιβασμών σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας για να «τρέξουν» τα σχέδια συνεκμετάλλευσης σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο.

Στην ουσία βέβαια οι δύο τακτικές της αστικής πολιτικής δεν χωρίζονται με τείχη, αυτά τα κτίζουν από κοινού κατά προσφύγων και μεταναστών. Έχουν ενιαίο ταξικό περιεχόμενο, καθώς επιδιώκουν να εκφράσουν τα επεκτατικά συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου και των πολυεθνικών με τις οποίες συμπράττουν. Οι βασικοί στόχοι είναι οι ίδιοι όσον αφορά τη χάραξη ΑΟΖ, την άγρια εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων και των εργαζομένων, με μικρές τελικά διαφορές όσον αφορά το εύρος των συμβιβασμών που πρέπει να γίνουν. Εξάλλου είδαμε τον προηγούμενο χρόνο την αναβάθμιση της λογικής της στρατιωτικής δύναμης, του εθνικισμού και του ρατσισμού στην πολιτική του «εκσυγχρονιστή» Κ. Μητσοτάκη. Όλες μαζί οι αστικές πτέρυγες και κόμματα (από ΝΔ μέχρι ΣΥΡΙΖΑ και από ΚΙΝΑΛ μέχρι Ελληνική Λύση) υπερψηφίζουν τους δυσβάστακτους εξοπλισμούς, υψώνουν τους τόνους κατά της «επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας». Η γνωστή ρήση λέει: «Θες ειρήνη; Προετοιμάσου για πόλεμο». Οι κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Τουρκία το αλλάζουν: «Θες να προετοιμαστείς για πόλεμο; Κάνε πως συζητάς για ειρήνη». Και κηρύσσουν τον «πόλεμο» κατά των εργαζομένων της χώρας τους.

 

Επιμέλεια: Α. Ζ.

 

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης, Πριν, Sputnik