Η εγκληματικότητα δεν μειώνεται με αυστηρότερες ποινές Του Χριστόφορου Σεβαστίδη

 Η εγκληματικότητα δεν μειώνεται με αυστηρότερες ποινές

Του Χριστόφορου Σεβαστίδη

 Οξεία κριτική για την ασκούμενη αντεγκληματική πολιτική, αλλά και για όσους υπεραμύνονται της αυστηροποίησης της νομοθεσίας, άσκησε ο πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, Χριστόφορος Σεβαστίδης, σε διαδικτυακή ημερίδα της Ένωσης το περασμένο Σάββατο, με θέμα «Ζητήματα από την πρακτική εφαρμογή του νέου Ποινικού Κώδικα».

Μεταξύ άλλων τόνισε ότι στη χώρα μας είναι «συχνό το φαινόμενο να επιβάλλει η χειρότερη μορφή πολιτικής, η δημαγωγία και ο λαϊκισμός, τα πορίσματα της επιστήμης, να την ποδηγετεί οριοθετώντας εξαρχής τα πλαίσια στα οποία της επιβάλλει να κινείται και να αξιοποιεί τα συμπεράσματά της μόνο όταν αυτά συμπίπτουν με τους προκαθορισμένους πολιτικούς στόχους. Η νομική επιστήμη έχει πέσει συχνά θύμα άσκησης αυτής της μορφής πολιτικής».

Αναφερόμενος στο πρόσφατο έγκλημα στα Γλυκά Νερά, επεσήμανε ότι «βρήκαν και πάλι την ευκαιρία ορισμένοι να πλειοδοτήσουν σε αυστηρότητα, αν και γνωρίζουν καλά ότι η αυστηροποίηση της ποινικής νομοθεσίας δεν συνδέεται επιστημονικά με τη μείωση της εγκληματικότητας, ούτε αυτή εξαλείφεται αν δεν ξεριζωθούν τα κοινωνικά και οικονομικά αίτια που τη γεννούν». Μάλιστα, όπως είπε, «ακούστηκαν το τελευταίο διάστημα ακραίες και αντιεπιστημονικές τοποθετήσεις που συνδέουν το έγκλημα με τους αλλοδαπούς, οι οποίοι τάχα δεν ασπάζονται τις ίδιες αξίες με τους Έλληνες. Αποδεχόμαστε σχετικά εύκολα ότι ο λαός μας γνώρισε πολλές φορές στην Ιστορία του τη μετανάστευση, τους διωγμούς, την προσφυγιά, αρνούμαστε όμως πεισματικά να παραδεχτούμε ότι οι συνθήκες στις οποίες ζούσαν οι Έλληνες τους οδήγησαν πολλές φορές στην τέλεση ειδεχθών εγκλημάτων. Λυπάμαι αν θα χαλάσω τις ψευδαισθήσεις κάποιων, αλλά πρέπει να κάνουμε μια αναδρομή στην Αμερική των αρχών του 20ού αιώνα».

Λυπάμαι εάν θα χαλάσω τις ψευδαισθήσεις κάποιων αλλά πρέπει να κάνουμε μια αναδρομή στην Αμερική των αρχών του 20 ου αιώνα: Στις 12 πρώτες εβδομάδες του 1909 στο Σικάγο σε σύνολο 149 ειδήσεων στον τοπικό Τύπο, οι 78 (ποσοστό 52,3%) αφορούσαν πραγματικά εγκληματικά περιστατικά με δράστες

Έλληνες μετανάστες. Τα εγκλήματα ήταν κυρίως βιασμοί ανηλίκων, δουλεμπόριο, σωματεμπορία. Στην ίδια Πολιτεία τη διετία 1906-1908 σε επίσημα στατιστικά στοιχεία της εποχής οι πιο σκληροί κακοποιοί ήταν οι Έλληνες. Το ίδιο δείχνουν και τα στατιστικά στοιχεία στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης την εποχή της μεγάλης οικονομικής κρίσης το 1929. Οι Έλληνες έχουν υπερδεκαπλάσιες ανθρωποκτονίες από τους Ιταλούς που είναι δεύτεροι. Όμοια και στους βιασμούς, στις κλοπές, στα ναρκωτικά και στις ληστείες.»

«Τα ίδια ψευδοεπιχειρήματα που χρησιμοποιούνται στη σύγχρονη Ελλάδα, για να δώσουν φυλετική διάσταση στο έγκλημα, χρησιμοποιούσε ο Τύπος της Αμερικής για τους παππούδες μας. Τους χαρακτήριζε βρώμικους, υπάνθρωπους, απολίτιστους, άγριους, εγκληματίες, και για τον λόγο αυτό ήταν πρώτοι στη λίστα της Κου Κλουξ Κλαν.

Είναι νομίζω καιρός να δείξουμε υπευθυνότητα και να αντιληφθούμε ότι η εγκληματικότητα έχει τις κύριες αιτίες της στην αδυναμία πολιτικής επίλυσης κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων, δεν αντιμετωπίζεται με την εύκολη θυματοποίηση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, ούτε με την υιοθέτηση αντιεπιστημονικών αντιλήψεων. Οπου επιχειρήθηκε αυτή η συνταγή απέτυχε στον σκοπό της, εξέθρεψε όμως την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, την κοινωνική περιθωριοποίηση και έβαλε γερά τις βάσεις της ανόδου φασιστικών κομμάτων στην εξουσία», υπογράμμισε.

Κλείνοντας υπενθύμισε το δόγμα της «μηδενικής ανοχής», που στα τέλη του 20ού αιώνα πέρασε από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη: «Οι ίδιες χώρες που μάχονται υπέρ του λιγότερου κράτους απαιτούν περισσότερο κράτος, προκειμένου να συγκαλύψουν και να συγκρατήσουν τις επιζήμιες κοινωνικές συνέπειες που έχει στις κατώτερες περιοχές του κοινωνικού χώρου η απορρύθμιση της μισθωτής εργασίας και η υποβάθμιση της κοινωνικής προστασίας (...) Στην εσκεμμένη ατροφία του κοινωνικού κράτους αντιστοιχεί η υπερτροφία του ποινικού κράτους. Στις ΗΠΑ - πρότυπο για την Ευρώπη - στις αρχές του 21ου αιώνα οι σωφρονιστικές πιστώσεις της χώρας αυξάνονται κατά 95%, την ίδια στιγμή που ο προϋπολογισμός στην Υγεία παραμένει στάσιμος, ο προϋπολογισμός για την Παιδεία μειώνεται κατά 2% και ο προϋπολογισμός της κοινωνικής προστασίας μειώνεται κατά 41%.».

Η μαζικοποίηση των εγκλεισμών στις φυλακές βοηθάει στη φρενήρη ανάπτυξη της ιδιωτικής βιομηχανίας της φυλάκισης. Στις ΗΠΑ στα τέλη του 20 ου αιώνα 17 ιδιωτικές εταιρίες διαχειρίζονται περίπου 140 καταστήματα κράτησης με το τζίρο να εκτιμάται σε 4 δις. δολάρια. Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που μπαίνει στο δρόμο της κερδοσκοπικής φυλάκισης. Οι μαζικές φυλακίσεις συμπιέζουν τεχνητά το επίπεδο ανεργίας διαγράφοντας εκατομμύρια ανθρώπους από τον πληθυσμό που αναζητά εργασία και επιπλέον επιταχύνουν την ανάπτυξη ενός εξαθλιωμένου εργατικού πληθυσμού αφού οι πρώην κατάδικοι δεν μπορούν παρά να έχουν ελάχιστες αξιώσεις στον εργασιακό τομέα.»