Δεκάδες χιλιάδες νεκροί οι «παράπλευρες» απώλειες στην Ιταλία Το υψηλότερο ποσοστό θανάτων από τον πόλεμο και μετά

 Δεκάδες χιλιάδες νεκροί οι «παράπλευρες» απώλειες στην Ιταλία Το υψηλότερο ποσοστό θανάτων από τον πόλεμο και μετά

Έχει δημοσιευθεί η νέα Έκθεση Istat-Iss. Σε σύγκριση με τον μέσο όρο 2015-2019, πέρυσι σημειώθηκαν 100.562 περισσότεροι θάνατοι, που πολλοί οφείλονται στον Covid.

Το 2020, το σύνολο των θανάτων λόγω όλων των αιτιών ήταν το υψηλότερο που καταγράφηκε ποτέ στη χώρα μας από τη δεύτερη μεταπολεμική περίοδο: 746.146 θάνατοι, 100.526 θάνατοι περισσότερο από τον μέσο όρο του 2015-2019 (υπέρβαση 15,6%).

Σε αυτήν την εκτίμηση πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι κατά τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο 2020 οι θάνατοι που οφείλονται σε όλες τις αιτίες ήταν περίπου 7.600 χαμηλότεροι από τον μέσο όρο της ίδιας περιόδου των δύο μηνών 2015-2019 και ότι οι πρώτοι θάνατοι ανθρώπων θετικό για το Covid19 χρονολογείται από την τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου.

Επομένως, για να εκτιμηθεί ο αντίκτυπος της επιδημίας Covid19 στη συνολική θνησιμότητα, είναι πιο σκόπιμο να ληφθεί υπόψη η υπερβολική θνησιμότητα που σημειώθηκε μεταξύ Μαρτίου και Δεκεμβρίου 2020.

Σε αυτήν την περίοδο, 108.178 περισσότεροι θάνατοι παρατηρήθηκαν από τον μέσο όρο για την ίδια περίοδο των ετών 2015-2019 (υπέρβαση 21%).

Αυτές είναι οι κύριες μετρήσεις της πέμπτης έκθεσης που συντάχθηκε από κοινού από το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής (Istat) και το Istituto Superiore di Sanità (Iss) με την ανάλυση της θνησιμότητας του έτους 2020 για το σύνολο των θανάτων και για το υποσύνολο των θετικών υπόκειται στον νεκρό του Covid-19.

Το 2020, οι περισσότεροι νεκροί, από τον πόλεμο μέχρι σήμερα, 10,2% των συνολικών θανάτων που οφείλονται στον Covid

Το 2020, το σύνολο των θανάτων λόγω όλων των αιτιών ήταν το υψηλότερο που καταγράφηκε ποτέ στη χώρα μας από τη δεύτερη μεταπολεμική περίοδο: 746.146 θάνατοι, 100.526 θάνατοι περισσότερο από τον μέσο όρο του 2015-2019 (υπέρβαση 15,6%).

Σε αυτήν την εκτίμηση πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι κατά τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο 2020 οι θάνατοι που οφείλονται σε όλες τις αιτίες ήταν περίπου 7.600 χαμηλότεροι από τον μέσο όρο της ίδιας περιόδου των δύο μηνών 2015-2019 και ότι οι πρώτοι θάνατοι ανθρώπων θετικό για το Covid19 χρονολογείται από την τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου.

Επομένως, για να εκτιμηθεί ο αντίκτυπος της επιδημίας Covid19 στη συνολική θνησιμότητα, είναι πιο σκόπιμο να ληφθεί υπόψη η υπερβολική θνησιμότητα που σημειώθηκε μεταξύ Μαρτίου και Δεκεμβρίου 2020.

Σε αυτήν την περίοδο, 108.178 περισσότεροι θάνατοι παρατηρήθηκαν από τον μέσο όρο για την ίδια περίοδο των ετών 2015-2019 (υπέρβαση 21%).

Οι διαφορές ανά ηλικιακή ομάδα. Εξετάζοντας τις ηλικιακές ομάδες, η πιο σημαντική συμβολή στην υπέρβαση των θανάτων το έτος 2020, σε σύγκριση με τον μέσο όρο των ετών 2015-2019, οφείλεται στην αύξηση των θανάτων του πληθυσμού ηλικίας 80 ετών και άνω, γεγονός που εξηγεί το 76,3% υπέρβαση της συνολικής θνησιμότητας · Συνολικά 486.255 άτομα ηλικίας 80 και άνω (76.708 περισσότερα από ό, τι στην προηγούμενη πενταετή περίοδο) πέθαναν.

Η αύξηση της θνησιμότητας στην ηλικιακή ομάδα 65-79 εξηγεί ένα άλλο 20% των υπερβολικών θανάτων. Σε απόλυτους όρους, η αύξηση για αυτήν την ηλικιακή ομάδα, σε σύγκριση με τον μέσο όρο για τα έτη 2015-2019, είναι πάνω από 20.000 θάνατοι (για συνολικά 184.708 θανάτους το 2020).

Η συμβολή των θανάτων Covid. Από την αρχή της επιδημίας και έως τις 31 Δεκεμβρίου 2020, η συμβολή των θανάτων του Covid-19 στη θνησιμότητα λόγω όλων των αιτιών ήταν 10,2% σε εθνικό επίπεδο, με διαφορές μεταξύ των διαφόρων γεωγραφικών περιοχών (14, 5% στο Βορρά, 6,8% στο Κέντρο και 5,2% στο Νότο) και ηλικιακές ομάδες (4,6% του συνόλου στην τάξη 0-49 ετών, 9,2% στην ηλικία 50-64 ετών, 12,4% σε άτομα ηλικίας 65-79 και 9,6% σε άτομα ηλικίας ογδόντα και άνω).

Το σενάριο επιδημίας εξάπλωσης μπορεί να συνοψιστεί σε τρεις φάσεις.

Η περίοδος από τον Φεβρουάριο έως τα τέλη Μαΐου 2020 (Πρώτο κύμα) χαρακτηρίστηκε από μια ταχεία εξάπλωση περιπτώσεων και θανάτων και από έντονη εδαφική συγκέντρωση κυρίως στο βόρειο τμήμα της χώρας. Κατά τη θερινή περίοδο, από τον Ιούνιο έως τα μέσα Σεπτεμβρίου (φάση μετάβασης), η διάδοση ήταν αρχικά πολύ περιορισμένη.

Ξεκινώντας από το τέλος Σεπτεμβρίου 2020 (Δεύτερο κύμα), οι περιπτώσεις αυξήθηκαν πάλι γρήγορα μέχρι το πρώτο εξάμηνο του Νοεμβρίου και στη συνέχεια μειώθηκαν. Σε σύγκριση με το πρώτο επιδημικό κύμα, η κατάσταση της διάχυσης στην Ιταλία έχει αλλάξει σημαντικά τόσο ποσοτικά όσο και γεωγραφικά.

Λαμβάνοντας υπόψη τους θανάτους που οφείλονται σε όλες τις αιτίες, κατά την πρώτη φάση της επιδημίας υπήρχαν περισσότεροι από 211.750 θάνατοι (από Μάρτιο έως Μάιο 2020), 50.957 περισσότεροι από τον μέσο όρο για την ίδια περίοδο των ετών 2015-2019.

Η ισορροπία της πρώτης φάσης της επιδημίας, όσον αφορά τους υπερβολικούς θανάτους που οφείλονται σε όλες τις αιτίες, είναι ιδιαίτερα βαρύ για τη Λομβαρδία (+ 111,8%). για όλες τις άλλες βόρειες περιοχές, η αύξηση των θανάτων κατά την περίοδο Μαρτίου-Μαΐου 2020 κυμαίνεται μεταξύ 42% και 47% · Μόνο το Veneto και το Friuli Venezia Giulia έχουν μικρότερο ποσοστό θανάτων (αντίστοιχα + 19,4% και + 9,0% αντίστοιχα). Στο Κέντρο υπάρχει η περίπτωση του Marche (+ 27,7%), μιας περιοχής που ξεχωρίζει σε σχέση με τη μέση αύξηση της κατανομής (+ 8,1%).

Από τα μέσα Οκτωβρίου 2020, τα αποτελέσματα του δεύτερου κύματος της επιδημίας Covid-19 στη συνολική θνησιμότητα γίνονται όλο και πιο εμφανή. Λαμβάνοντας υπόψη τους θανάτους για όλες τις αιτίες, κατά την περίοδο Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου 2020 υπήρχαν 213 χιλιάδες θάνατοι, 52 χιλιάδες περισσότεροι από τον μέσο όρο για την ίδια περίοδο των ετών 2015-2019.

 Η υπερβολική θνησιμότητα στην Ιταλία ήταν 20,4%, χαμηλότερη από αυτήν της Ισπανίας (23,6%), του Βελγίου (20,8%) και της Πολωνίας (23,2%) αλλά υψηλότερη από εκείνη της Γαλλίας (13,2%), της Γερμανίας (7%), της Ολλανδίας (14,7%) %) και Πορτογαλία (13,9%).

Όπως όμως στην Ελλάδα, έτσι κι εδώ, ο αριθμός αυτός είναι μεγαλύτερος από τους νεκρούς λόγω Covid που ανακοινώνουν επίσημα οι κρατικές υπηρεσίες. Για παράδειγμα, στις 31/12/2020 η επίσημη ανακοίνωση ήταν για 74.159 νεκρούς λόγω Covid από την έναρξη της πανδημίας, δηλαδή τα 3/4 περίπου της πλεονάζουσας θνησιμότητας. Πέρα από το γεγονός ότι στους δεκάδες χιλιάδες θανάτους από Covid αποτυπώνονται η γύμνια του δημόσιου συστήματος Υγείας και η απουσία ουσιαστικών μέτρων προστασίας κυρίως σε χώρους δουλειάς, όπως φάνηκε και από τη ραγδαία εξάπλωση στον βιομηχανικό ιταλικό Βορρά, η πλεονάζουσα θνησιμότητα αποκαλύπτει και κάτι ακόμα: Το κόστος σε ανθρώπινες ζωές από τη μετατροπή των συστημάτων Υγείας σε μιας νόσου σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο. Πρόκειται κυριολεκτικά για έγκλημα σε βάρος της υγείας και της ζωής χιλιάδων ανθρώπων, που μπορεί να γλίτωσαν από την Covid, καταμετρούνται όμως στις παράπλευρες απώλειες της πανδημίας.

 

Χρήστος Αειβάτης