«Ο καπιταλισμός και η απληστία» δεν ευθύνονται για καμιά επιτυχία αλλά για εκατόμβες νεκρών

 «Ο καπιταλισμός και η απληστία» δεν ευθύνονται για καμιά επιτυχία αλλά για εκατόμβες νεκρών

«Ο λόγος που είχαμε τέτοια επιτυχία με τα εμβόλια είναι ο καπιταλισμός, είναι η απληστία φίλοι μου!». Αυτά φέρεται να δήλωσε, σύμφωνα με διαρροές στον Τύπο, ο Βρετανός πρωθυπουργός, Μπόρις Τζόνσον, γεμάτος υπερηφάνεια.

Βέβαια, κατά τη διάρκεια τηλεδιάσκεψης με βουλευτές του Συντηρητικού Κόμματος, ο ίδιος τους παρότρυνε πολλές φορές να ξεχάσουν ότι έκανε αυτές τις δηλώσεις, ενώ λίγο αργότερα φέρεται να εξέφρασε τη λύπη του γι’ αυτές. «Πραγματικά λυπάμαι που τα είπα αυτά!» τόνισε.

Πολλές φορές ο αυθορμητισμός μάς προδίδει, γιατί μας κάνει να εκφράσουμε αυτό ακριβώς που σκεφτόμαστε ή αυτό που θέλουμε να πούμε πραγματικά, αλλά μας συγκρατεί η ευπρέπεια, ο φόβος για τις συνέπειες του κοινωνικού ελέγχου ή ο κίνδυνος του πολιτικού κόστους.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτός που πανηγύριζε για την «επιτυχία με τα εμβόλια» ήταν ο άξεστος, πρωτόγονος, ανταγωνιστικός εαυτός του κ. Τζόνσον, ο οποίος ξέφυγε για λίγο από τον έλεγχο του συνειδητού και βγήκε στην επιφάνεια.

Είναι γνωστό ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός είναι θιασώτης ενός ανεξέλεγκτου και θηριώδους νεοφιλελευθερισμού, ότι αποτελεί γνήσιο ιδεολογικό τέκνο της Θάτσερ, σε μια χώρα στην οποία ακόμα και οι Εργατικοί του Μπλερ έγιναν οι καλύτεροι εκπρόσωποι και διαχειριστές της επιχείρησης καταστροφής του κοινωνικού κράτους… Αυτός που μίλησε με το στόμα του είναι το κοινωνικό αρχέτυπο του νεοφιλελευθερισμού. «Ο εγωκεντρικός και χωρίς ρίζες άνθρωπος που δεν εστιάζει στον συλλογικό αγώνα ή στον κοινοτικό ακτιβισμό, αλλά στον ατομικό αγώνα για επιβίωση», όπως λέει ο Πολ Μέισον.

Ο Τζόνσον πανηγύριζε επειδή η χώρα του, στη βάση ενός νέου «εθνικισμού των εμβολίων», υπερκέρασε την Ε.Ε. –από τη οποία αποχώρησε– και έκλεισε γρηγορότερα συμφωνία με την AstraZeneca, με αποτέλεσμα να έχουν εμβολιαστεί μέχρι σήμερα σχεδόν τριάντα εκατομμύρια πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου, σε αντίθεση με τις καθυστερήσεις στις ευρωπαϊκές χώρες.

Ο αγγλοσαξονικός καπιταλισμός –ουσιαστικά οι ΗΠΑ και η Βρετανία– ενσαρκώνει την πιο αποκρουστική μορφή νεοφιλελευθερισμού, όπου τα πάντα θυσιάζονται για το ατομικό συμφέρον, δηλαδή στην πράξη το συμφέρον των πολυεθνικών, του χρηματοπιστωτικού τομέα, των Big Pharma (των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών) και των Big Tech (των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας).

Ο Βρετανός πρωθυπουργός, ως γνήσιος εκπρόσωπος της βαρβαρότητας, που και κατά την πανδημία έχει εκφραστεί και στη χώρα του με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, αποκλεισμένους από θεραπείες και διαγνώσεις για άλλες σοβαρές ασθένειες, με δεκάδες εκατομμύρια φτωχούς. Φυσικά δεν είναι ο μόνος. Όλοι οι εκπρόσωποι και υποστηρικτές του καπιταλισμού τα ίδια «ιερά και όσια» έχουν: Το «δικαίωμα» των φαρμακευτικών ομίλων να κατέχουν πνευματικά δικαιώματα και εγκαταστάσεις παραγωγής, να αποφασίζουν ποιες θεραπείες και ποια εμβόλια συμφέρει να αναπτυχθούν, σε τι ποσότητες θα παραχθούν, ποιος θα τα πάρει και πότε. Μόνο που αυτοί ακριβώς οι νόμοι του καπιταλισμού - η παραγωγή με σκοπό το κέρδος, η «απληστία» - είναι που βάζουν φρένο και στην περίπτωση των εμβολίων, στην ανάπτυξη και παραγωγή τους, στερούν από τους λαούς ένα πολύτιμο όπλο κατά της πανδημίας. Είναι οι φαρμακευτικοί όμιλοι και οι κυβερνήσεις που διέκοψαν τη χρηματοδότηση της έρευνας για τους κορονοϊούς επειδή δεν έβλεπαν άμεσο κέρδος, εμποδίζοντας την επιστήμη να αναπτύξει εμβόλια ακόμα και από την αρχή της πανδημίας. Είναι το κίνητρο του κέρδους, η πατέντα, η κατοχή της τεχνογνωσίας και των μέσων παραγωγής, που δεν επιτρέπει την παραγωγή εμβολίων σε πολλές άλλες παραγωγικές μονάδες ανά τον κόσμο.

Είναι επίσης ο οικονομικός και γεωπολιτικός ανταγωνισμός που δεν επιτρέπει τη συνεργασία για προμήθεια πρώτων υλών, συστατικών και εξοπλισμού για να αυξηθεί η παραγωγή. Είναι τα παζάρια ομίλων και κρατών για επιχειρηματικές συμπράξεις, που καθυστερούν την επέκταση της παραγωγής και χάνεται πολύτιμος χρόνος. Είναι ο νόμος «όποιος πληρώνει, παίρνει» που καθορίζει τη διανομή των εμβολίων και όχι τα επιδημιολογικά δεδομένα. Είναι ο «νόμος του ισχυρού» που αφήνει ολόκληρες περιοχές του πλανήτη χωρίς εμβόλια. Είναι όλα αυτά που καθυστερούν τους εμβολιασμούς, στο μεταξύ προκύπτουν μεταλλάξεις, από τις οποίες οι φαρμακευτικές εταιρείες ξανά θα επωφεληθούν, αφού θα εξασφαλίσουν «αγορές» και ετήσιους εμβολιασμούς. Επομένως, το πραγματικό ερώτημα, σήμερα ειδικά, για τους λαούς είναι: Πού χρειάζονται στην ανθρωπότητα και ποια ανάγκη εξυπηρετούν οι φαρμακευτικοί όμιλοι, που σαν γνήσια παράσιτα ιδιοποιούνται με σκοπό το κέρδος τη δουλειά εκατομμυρίων «μυαλών» και «χεριών», καρπώνονται δημόσια έρευνα, χρηματοδοτούνται από τους λαούς τη μια για να αναπτύξουν εμβόλια, την άλλη για να τα παράξουν και στο τέλος ξανά για να τα πουλήσουν;

Πουθενά!

Και η πανδημία το απέδειξε αυτό πέρα από κάθε αμφισβήτηση.

 

ΠΗΓΗ: Εφσυν, Ριζοσπάστης,