Πού αποσκοπεί η κυβερνητική τρομοκρατία Το «Νόμος και τάξη» και η ταξική πάλη Του Γιάννη Ελαφρού

 Πού αποσκοπεί η κυβερνητική τρομοκρατία Το «Νόμος και τάξη» και η ταξική πάλη

Του Γιάννη Ελαφρού

Η επέλαση της κυβέρνησης της ΝΔ στις δημοκρατικές ελευθερίες και τους αγώνες λαού και νεολαίας δεν αποτελεί εξαίρεση, ούτε επιστροφή στο παρελθόν της Δεξιάς, που θα διορθωθεί με μια κυβερνητική εναλλαγή. Εκφράζει βαθύτερες αντιδραστικές τάσεις του σύγχρονου καπιταλισμού και ειδικά την προσπάθεια να τσακίσει το κίνημα για να προχωρήσει σε βαθιές αντεργατικές τομές έτσι ώστε να υπερβεί την κρίση του.

Δεν είναι επιστροφή της Δεξιάς, αλλά κάτι χειρότερο

Ο πατέρας Μητσοτάκης με τον κυνικό του τρόπο το είχε πει, απευθυνόμενος στους αστυνομικούς: «το κράτος είστε εσείς»! Ο Μητσοτάκης ο μικρός το δείχνει στην πράξη. Είναι φανερό πως η κυβέρνηση της ΝΔ έχει επιλέξει την επιβολή μιας αχαλίνωτης αστυνομοκρατίας, με βασικό πολιτικό δόγμα το «νόμος, τάξη, κέρδη». Η αστική τάξη, τα συμφέροντα της οποία εκπροσωπεί, θεώρησε πως με την εκλογή της ΝΔ και με το εργατικό κίνημα κτυπημένο μετά την κυβερνητική μνημονιακή τραγωδία του αστικοποιημένου πια ΣΥΡΙΖΑ, είχε τη χρυσή ευκαιρία να ξεμπερδεύει με τις κατακτήσεις εργαζομένων και νεολαίας: από το 8ωρο και την ασφάλιση, μέχρι το δικαίωμα στη διαδήλωση και στην ελεύθερη άποψη. Το κεφάλαιο, μετά από δέκα και πλέον χρόνια κρίσης που ακόμα δεν έχει υπερβεί δυναμικά, έβαλε την κυβέρνηση της ΝΔ σε θέση οδοστρωτήρα για να επιβάλλει την κανονικότητα της άγριας και απρόσκοπτης εκμετάλλευσης.

Να γίνει επιτέλους η Ελλάδα μια «κανονική χώρα», χωρίς «αναχρονισμούς» όπως αντικαπιταλιστική Αριστερά και κομμουνιστικές οργανώσεις, εργατικό και φοιτητικό κίνημα.

Η πανδημία αξιοποιήθηκε χυδαία γι' αυτόν τον σκοπό, ρίχνοντας πάνω στη στολή του ΜΑΤατζή μια σάπια ιατρική φόρμα. «Η αστυνομία είναι το ΕΣΥ της πανδημίας», είχε πει ο σερίφης Μάικλ Χρυσοχοΐδης.

Τι το θέλουμε το ισχυρό ΕΣΥ λοιπόν;

Κάποιοι σε αυτή την αντιδραστική επέλαση βλέπουν μια επιστροφή της «επάρατης Δεξιάς», ενώ πολύς κόσμος μιλάει για «χούντα». Βεβαίως τέτοια στοιχεία υπάρχουν. Εξάλλου πάντα γυρνάμε (και) στο παρελθόν για να ερμηνεύσουμε και να νοηματοδοτήσουμε το παρόν. Η αλήθεια όμως είναι πως η σιδερένια φτέρνα της κυβέρνησης έρχεται από το παρόν και το μέλλον του ολοκληρωτικού καπιταλισμού

Πολλοί αναρωτιούνται: Πού το πάει η κυβέρνηση; Γιατί δεν προχωρά σε ενέργειες που θα μπορούσαν να εκτονώσουν την κατάσταση, όπως να τεθεί αμέσως σε διαθεσιμότητα ο αστυνομικός που πρωτοστάτησε στον ξυλοδαρμό του 29χρονου στη Νέα Σμύρνη, αλλά προχώρησε στην αλήτικη προσπάθεια σπίλωσης του θύματος; Γιατί προχώρησε στην προκλητική εισβολή (και με κουκουλοφόρους ασφαλίτες!) στην πρυτανεία του ΑΠΘ την Πέμπτη, παρότι ήταν γνωστό πως οι καταληψίες θα αποχωρούσαν την ίδια μέρα; Πού το πάει με τον Δ. Κουφοντίνα; Θα αναλάβει την καταισχύνη ενός νεκρού απεργού πείνας;

Η κατεύθυνση που παίρνει η ιστορική κίνηση είναι συνισταμένη εκατομμυρίων θελήσεων, αποτέλεσμα της ταξικής πάλης τελικά, άρα το πώς τελικά θα επιδράσουν πάνω στον κυβερνητικό σχεδιασμό οι μεγάλες κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών μένει να φανεί. Σε κάθε περίπτωση πάντως η ΝΔ ξέροντας πως έχει μπροστά της καταστάσεις που θα την φέρουν αντιμέτωπη με ευρύτερα λαϊκά στρώματα, όπως η τραγωδία στην Υγεία, το κτύπημα σε 8ωρο και ασφάλιση και ο συνδυασμός φτώχειας και νέου μνημονίου που έρχεται, φαίνεται πως επιχειρεί να επιλέξει τον τόπο και τον χρόνο της αντιπαράθεσης. Εκτιμά το Μαξίμου πως μπορεί να βρει τις ανατρεπτικές τάσεις αποκομμένες από τους εργαζόμενους στο πεδίο των «μπαχαλάκηδων», της «τρομοκρατίας», της αστυνομοκρατίας γενικά ή της απεργίας πείνας. Οι εξελίξεις όμως, ειδικά μετά τη Νέα Σμύρνη, δείχνουν πως και αυτοί οι κυβερνητικοί χειρισμοί δεν είναι πια εύκολοι, καθώς το κοινωνικό κλίμα επιδεινώνεται για την κυβέρνηση.

Σε αυτές τις συνθήκες, η δύναμη του ανατρεπτικού κινήματος και της εργατικής πολιτικής βρίσκεται στη γενίκευση της αντιπαράθεσης και όχι στον εγκλωβισμό σε μονοθεματικά πεδία και κυρίως στη σύνδεση της πάλης για τις ελευθερίες με τα κοινωνικά συμφέροντα και τις ανάγκες εργαζομένων, ανέργων, λαού και νεολαίας. Το ταξικό και αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο της πάλης σήμερα δεν στενεύει, απεναντίας δίνει δυνατότητα να συναντηθεί με την κοινωνική οργή που κοχλάζει μέσα στις δουλειές, τις γειτονιές και τα σπίτια. Γι’ αυτό είναι σημαντικό ένα μέτωπο πάλης για το Ψωμί - Υγεία - Παιδεία - Ελευθερία της εποχής μας. Για την ανατροπή της επίθεσης και κάθε κυβέρνησης που εκφράζει αυτή την πολιτική.

Αυτή τη δυναμική την ακυρώνουν και την οδηγούν στην ήττα λογικές «αντιδεξιού» ή «δημοκρατικού» μετώπου, με κύριο παίκτη τον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι ο άλλος πόλος του αστικού δικομματισμού. Η κυβέρνηση Τσίπρα, με τον δικό της τρόπο, εφάρμοσε αντιδημοκρατική πολιτική, με ιδιαίτερο στόχο τον αφοπλισμό του κινήματος. Κορυφαία πράξη αποτέλεσε η πραξικοπηματική κατάργηση του λαϊκού «Όχι» στο δημοψήφισμα, ενώ κανείς δεν μπορεί να ξεχνάει τη διάλυση συγκεντρώσεων, τον αντιαπεργιακό νόμο, το ξύλο και τις διώξεις στους αγωνιστές κατά των πλειστηριασμών, την προστασία τελικά του αστυνομικού μηχανισμού και των «σταγονιδίων» του. Πολύ περισσότερο που σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απών από το κίνημα και περιμένει να κάνει... ταμείο.

 

ΠΗΓΗ: Πριν