Ούλοι εμείς εφέντη… Πέτρος Μανταίος

 Ούλοι εμείς εφέντη…

Πέτρος Μανταίος

Κάποτε, λέει, στην Ικαρία, ήταν ένας Τούρκος αξιωματούχος σατράπης. Οχι μόνο βασάνιζε, αλλά την έβρισκε και να ταπεινώνει τους Καριώτες. Τους είχε για υποζύγια. Τους έζευε να σέρνουν την άμαξά του στις μετακινήσεις του. Συνεννοήθηκαν το λοιπόν κάποτε και, στο κατάλληλο σημείο, τον άδειασαν, αυτόν και το αμάξι, στον γκρεμό.

Χάθηκε. Έφτασαν στο νησί ζαπτιέδες (αστυνομικοί) από απέναντι. Έψαξαν. Αφαντος ο γκρεμισμένος. Βρήκαν κάποτε πτώμα και άμαξα. Ανακρίσεις: «Ποιος το έκανε;», ο ανακριτής. Απάντηση των Ικαριωτών: «Ούλοι εμείς εφέντη!» (Όλοι μαζί το κάναμε, μη μας ξεχωρίζεις!). Έμεινε από τότε έμβλημα αντιστασιακό των Ικαριωτών. Μπήκε και τίτλος σε ταινία (του Λεωνίδα Βαρδαρού) και στην προμετωπίδα καριώτικης εφημερίδας («Αθέρας»). Ούλοι εμείς εφέντη…

Τι να ψάχνει τώρα ο Μητσοτάκης το πώς και το γιατί! Εμένα μια φορά, όταν ήθελα κάπου να πάω -εκεί κοντά στον Εύδηλο που έγινε το «κορονοπάρτι»- και ρώτησα Καριώτες στο καφενείο του Φραντάτου πόση ώρα θα μου πάρει, μου απάντησαν ομοφώνως και ατάραχοι: «(Δ)εν είναι μακριά! Έναν τσι(γ)άρον δρόμος!». Μου πήρε όσο να φτάσω μιάμιση ώρα. Όταν γύρισα και τους είπα: «Τι ένα τσιγάρο δρόμος, ρε πατριώτες! Που έκανα μιάμιση ώρα!». Το ίδιο ατάραχοι μου αποκρίθηκαν: «(Δ)εν σου ’παμε να ντο καπνίσεις, να ντο στρίψεις σου ’παμε!».

Έβλεπα την άλλη μέρα σε βίντεο τη διαδήλωση στον Αγιο Κήρυκο (μου το έστειλαν, καθότι μισός Καριώτης, από μητέρα). Από τη μία χαιρόμουνα και από την άλλη γελούσα. Τον «στολίζανε» τον Μητσοτάκη κανονικότατα, έξω από το νοσοκομείο, η προσφώνηση «γελοίε» ήταν η αθωότερη, και όλη αυτή η οργή και η απαξίωση (όποιος δεν ξέρει τους Καριώτες, είναι αδύνατον να καταλάβει τα όρια…) ακουγόταν σαν νανούρισμα! Σίγουρα, δεν είχαν ενημερώσει τον Μητσοτάκη πού πήγαινε· αν και αυτό είναι μία γενικότερη παρατήρηση!

 

ΠΗΓΗ: Εφσυν