Ε, όχι και θεματοφύλακες της δημοκρατίας τα μονοπώλια!

 Ε, όχι και θεματοφύλακες της δημοκρατίας τα μονοπώλια!

Mετά το Facebook, το Instagram και το Τwitter, μία ακόμη πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης απέκλεισε τον Ντόναλντ Τραμπ και «κατέβασε» πρόσφατα βίντεο που είχε κοινοποιήσει, επικαλούμενη παραβιάσεις της πολιτικής χρήσης της, που ορίζει ρητώς ότι απαγορεύεται η υποκίνηση βίας. Πρόκειται για το YouTube, το οποίο ανήκει στην Google και έθεσε σε αναστολή για «τουλάχιστον επτά ημέρες» το κανάλι του Ρεπουμπλικάνου απερχόμενου προέδρου.

Την περασμένη εβδομάδα, ο ιστότοπος κοινωνικής δικτύωσης Facebook ανακοίνωσε πως έθεσε σε αναστολή τους λογαριασμούς του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ τόσο στη δική του πλατφόρμα όσο και στο Instagram, που του ανήκει, μετά την αιματηρή εισβολή οπαδών του στο Καπιτώλιο, που εμπόδισε, αν και μόνο προσωρινά, την κύρωση της εκλογικής νίκης του Δημοκρατικού Τζο Μπάιντεν στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 2020 από το αμερικανικό Κογκρέσο.

«Με δεδομένες τις απόπειρες οργάνωσης εκδηλώσεων για την αμφισβήτηση του αποτελέσματος των αμερικανικών προεδρικών εκλογών, που μπορεί να οδηγήσουν σε βιαιότητες, και την χρησιμοποίηση αυτής της έκφρασης από εκείνους που συμμετείχαν στα βίαια περιστατικά της Τετάρτης στην Ουάσινγκτον, λαμβάνουμε επιπλέον μέτρα εν όψει της ορκωμοσίας», αναφέρει σε προχθεσινή ανακοίνωσή της η Facebook Inc.

«Το μπλοκάρισμα ισχύει επ΄αόριστον. Έχουμε πει ότι θα διαρκέσει τουλάχιστον μέχρι την μεταβίβαση της εξουσίας, αλλά δεν έχουμε πρόθεση να το άρουμε», δήλωσε η επιχειρησιακή διευθύντρια και δεύτερη στην ιεραρχία της Facebook Inc Σέριλ Σάντμπεργκ στο forum Reuters Next.

Εμείς, δυο μήνες τώρα ζητούμε τον λόγο του αποκλεισμού του ιστολογίου της ΕΥΦΟΡΗΣ ΠΕΔΙΑΔΑΣ από την εταιρεία και κανένας δεν απαντά. Βέβαια δεν είμαστε Τραμπ αλλά είναι ενδεικτικό της νοοτροπίας τους...

Ο ιστότοπος κοινωνικής δικτύωσης Twitter πήγε ακόμα πιο μακριά, κλείνοντας τον λογαριασμό του αρχηγού του κράτους, στερώντας του την πρόσβαση στην πλατφόρμα που αποτελούσε το βασικό του εργαλείο πολιτικής επικοινωνίας. Και άλλοι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης (Snapchat, Twitch) επίσης έθεσαν σε αναστολή τους λογαριασμούς του προέδρου Τραμπ.

Παράλληλα, η Amazon διέκοψε το web hosting του ιστότοπου Parler, που χρησιμοποιούν πολλοί υποστηρικτές του Ρεπουμπλικάνου προέδρου, καθώς και οπαδοί της αμερικανικής άκρας δεξιάς και θιασώτες διαφόρων θεωριών συνωμοσίας.

Πολλή συζήτηση έχει προκαλέσει ο παραπάνω αποκλεισμός του απερχόμενου Προέδρου των ΗΠΑ από τους λογαριασμούς του, με τους υπέρμαχους και τους επικριτές της απόφασης να σπάνε τα κοντέρ της υποκρισίας. Γιατί, βέβαια, οι τωρινοί επικριτές της απόφασης δεν ξύπνησαν μια «ωραία πρωία» για να ανακαλύψουν ότι «ένας διευθύνων σύμβουλος μιας εταιρείας μπορεί να βγάλει από την πρίζα το μεγάφωνο του Προέδρου των ΗΠΑ», όπως έλεγε τις προάλλες ο Ευρωπαίος επίτροπος Τ. Μπρετόν, εκφράζοντας «προβληματισμούς». Ξέρουν καλά ποιος δίνει και ποιος παίρνει το «μεγάφωνο» στο πλαίσιο αυτού του σάπιου συστήματος, όσο και το απύθμενο βάθος των αντιθέσεων ανάμεσα στους μετόχους και τους «διευθύνοντες συμβούλους» που αντανακλά μια τέτοια απόφαση. Και επειδή το ξέρουν όλοι τους καλά, το ίδιο υποκριτικές και επικίνδυνες είναι και οι φωνές που υπερασπίζονται την απόφαση αυτή, παρουσιάζοντας λίγο πολύ τα μονοπώλια του διαδικτύου ως «θεματοφύλακες» της «δημοκρατίας», που με μερικές παραπάνω νομοθετικές ρυθμίσεις και περιορισμούς δεν θα αφήνουν τάχα να διαδίδονται ο ρατσισμός, η βία και όλα τα υπόλοιπα που το ίδιο το σύστημά τους γεννάει.

Με άλλα λόγια, στο πλαίσιο του ενδοαστικού καβγά, κατά τον οποίο βγήκαν ακόμα και όπλα, οι επιχειρηματικοί όμιλοι που ελέγχουν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης παίρνουν θέση, στηρίζουν τη μία ή την άλλη πλευρά με πρακτικό τρόπο. Και σίγουρα η «Facebook», το Τwitter κ.λπ. στηρίζουν Μπάιντεν σε αυτήν την κόντρα, ο οποίος άλλωστε έχει και στην προμετωπίδα του τα περί «ψηφιακής ανάπτυξης». Πρόκειται όμως για τα ίδια μέσα που δίνουν το «ελεύθερο» σε αντιδραστικές, ανορθολογικές απόψεις, που γίνονται εργαλεία για «πορτοκαλί πραξικοπήματα», υπηρετώντας ιμπεριαλιστικά σχέδια. Τα ίδια αυτά μέσα είναι ενταγμένα σε σχέδια παρακολούθησης, ελέγχου και καταστολής από μυστικές υπηρεσίες, βάζουν «φραγή» σε απόψεις και θέσεις που καλούν σε αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα. Αυτοί που σιωπούν εκκωφαντικά είναι όσοι που με κάθε ευκαιρία παρουσιάζουν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης σαν υποκατάστατα της συλλογικής δράσης και της εργατικής - λαϊκής πάλης, σαν κάποιο «ουδέτερο» πεδίο παρέμβασης τάχα για τους εργαζόμενους, ακριβώς γιατί όλο και πληθαίνουν οι αποδείξεις για το ρόλο τους, αλλά και για το ποιος βάζει τα όριά τους, που δεν είναι άλλος από όσους κρατάνε την «πρίζα»...

ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΣΕΤΕ στο Facebook μία φωτογραφία ενός γυμνόστηθου γλυπτού. Ή τους γλουτούς του σε λεπτομερές zoom. Γράψτε ένα οργισμένο post για τον κορωνοϊό, με λίγες ύβρεις και καμιά βωμολοχία. Αναρτήστε μία σκληρή εικόνα από ένα ατύχημα ή ένα βίντεο από κάποια εμπόλεμη ζώνη. Μαντεύετε σωστά που καταλήγει αυτή η δέσμη προτάσεων προς πειραματισμό στο timeline σας.  Το Facebook θα σας «κατεβάσει» την ανάρτηση. Θα σας ενημερώσει ότι «αμαρτήσατε». Αν δεν συμμορφωθείτε θα σας «κλειδώσει» για λίγες μέρες τον λογαριασμό. Κι αν συνεχίσετε να απειθαρχείτε θα σας πετάξει έξω από την πλατφόρμα... Την ίδια πολιτική –ίδια εταιρεία, άλλωστε- ακολουθεί και το Instagram. Εν πολλοίς και το Twitter. Εσχάτως και το Tik Tok πράττει αναλόγως, αλλά τουλάχιστον φροντίζει να ενημερώσει πρώτα τους «καλοθελητές» για το αν βρήκε το αίτημα τους –το report τους, εν προκειμένω- ορθό.

Αυτά θα συμβούν σε εσάς. Διότι στον Ντόναλντ Τραμπ τα τελευταία 4 χρόνια της φωτιάς στις ΗΠΑ –και αρκετά πιο πίσω, πριν βρεθεί στον προεδρικό θώκο- δόθηκε το δικαίωμα να αλωνίζει με χυδαιότητα, χωρίς να αντιμετωπίζει καμία συνέπεια, εκτός από προειδοποιήσεις, τραβήγματα στο «αυτί» και μερικά «κατεβασμένα» posts. Ας αφήσουμε, όμως, το παρελθόν: εβδομάδες τώρα, ο απερχόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ εξύβριζε, χυδαιολογούσε, ειρωνευόταν, ακύρωνε, οργάνωνε «καταδρομικές» στο Καπιτώλιο απολύτως ανενόχλητος από τους επικεφαλής των μεγαλύτερων Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης.

ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ τοξικής προπαγάνδας και ρητορικής μίσους δεν ήταν αρκετά για κανέναν από τους επικεφαλής όλων των εξαιρετικά ευαίσθητων σε ζητήματα πολιτικής ορθότητας ομίλων για να σπεύσουν, να προνοήσουν, να κάνουν «σημαία» τους το χείριστο παράδειγμα ενός νάρκισσου, ξελιγωμένου για εξουσία πολιτικού. Τέσσερα χρόνια ασταμάτητου bullying και πλύσης εγκεφάλου στο πιο μπερδεμένο κομμάτι (και αρκετά μεγάλο) κομμάτι της αμερικανικής κοινωνίας δεν τρομοκράτησαν κανέναν από τους moderators, δεν προβλημάτισαν κανέναν από τους ελεγκτές περιεχομένου, δεν πρόσβαλλαν καμία από τις κεφαλές αστυνόμευσης της ηθικής και της τάξης στον κόσμο των social media.

Ας πάμε, όμως, τώρα σε μερικές άβολες αλήθειες για την ολιγωρία τόσο του Facebook όσο και του Twitter: 1. Τι είναι ο κύριος Ντόρσεϊ και ο κύριος Ζάκερμπεργκ; Τα ονόματά τους –ακόμη- δεν έχουν βγει στη σέντρα, καθώς –ακόμη- μετράει στην κοινή γνώμη η «φίμωση» στον Τραμπ. Τι έχουν αυτοί οι δύο; Εξουσίες, ίσως μεγαλύτερες από του πλανητάρχη. Κατέχουν δύο εταιρείες –εταιρικές απολυταρχίες για την ακρίβεια- που πολιτεύονται ως μίνι δημοκρατίας και συχνά ρυθμίζουν αθέατα τα επουσιώδη, αφήνοντας περιθώριο για τα πραγματικά ανησυχητικά που συμβαίνουν στις πλατφόρμες τους.

Οπότε ερχόμαστε στο ήδη αναφερόμενο:

Πρόκειται όμως για τα ίδια μέσα τέσσερα χρόνια τοξικής προπαγάνδας και ρητορικής μίσους δεν ήταν αρκετά για κανέναν από τους επικεφαλής όλων των εξαιρετικά «ευαίσθητων» ομίλων, τέσσερα χρόνια ασταμάτητου bullying και πλύσης εγκεφάλου στο πιο μπερδεμένο κομμάτι (και αρκετά μεγάλο) κομμάτι της αμερικανικής κοινωνίας. Που χρόνια τώρα δίνουν το «ελεύθερο» σε αντιδραστικές, ανορθολογικές απόψεις, που γίνονται εργαλεία για «πορτοκαλί πραξικοπήματα», υπηρετώντας ιμπεριαλιστικά σχέδια, εργαλεία παρακολούθησης, ελέγχου και καταστολής από μυστικές υπηρεσίες, που βάζουν «φραγή» σε απόψεις και θέσεις που καλούν σε αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα. Αυτοί που σιωπούν εκκωφαντικά είναι όσοι που με κάθε ευκαιρία παρουσιάζουν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης σαν υποκατάστατα της συλλογικής δράσης και της εργατικής - λαϊκής πάλης, σαν κάποιο «ουδέτερο» πεδίο παρέμβασης τάχα για τους εργαζόμενους, ακριβώς γιατί όλο και πληθαίνουν οι αποδείξεις για το ρόλο τους, αλλά και για το ποιος βάζει τα όριά τους, που δεν είναι άλλος από όσους κρατάνε την «πρίζα»...

Το εργατικό κίνημα πρέπει να αποκτήσει τη δύναμη να βγάλει αυτούς από την πρίζα. Όπως και όλους όσους μονοπωλούν τη ζωή μας, έως το τελευταίο κύτταρο της ύπαρξης μας, και η κοινωνική δικτύωση να μετατραπεί σε πραγματικά δημόσιο αγαθό, συντελεστή μιας άλλης, εργατικής δημοκρατίας.

 

Επιμέλεια: Χρήστος Αειβάτης