Όσα κάνουν στη Γαλλία για να σώσουν ζωές Οι συγκρίσεις εύλογες Της Χρυσούλας Παπαγεωργίου*, αναισθησιολόγου – εντατικολόγου

 Όσα κάνουν στη Γαλλία για να σώσουν ζωές Οι συγκρίσεις εύλογες

Της Χρυσούλας Παπαγεωργίου*, αναισθησιολόγου – εντατικολόγου στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο «Tenon» στο Παρίσι.

Μπορεί ο ιδιωτικός τομέας να συμμετέχει στην διαχείριση της πανδημίας του COVID;

Στην Γαλλία είμαστε στο τέλος του Peak του δεύτερου κύματος, γεγονός που μας δίνει την «άνεση» και κυρίως την εμπειρία να αξιολογήσουμε τον τύπο οργάνωσης του συστήματος υγείας. Τέλη Φλεβάρη το υπουργείο υγείας αντιλαμβάνεται (επιτέλους) ότι έρχεται ένα τεράστιο υγειονομικό τσουνάμι. Αρχίζουμε να οργανωνόμαστε, να μετατρέπουμε τις ΜΑΦ σε ΜΕΘ, τα χειρουργεία σε ΜΕΘ, τις αίθουσες ανάνηψης σε ΜΕΘ, τις μη παθολογικές κλινικές σε κλινικές Covid, να εκπαιδεύουμε και να μετακινούμε προσωπικό.

Μια βδομάδα μετά το σύστημα αρχίζει να υπερφορτώνεται, τα προγράμματα να μην βγαίνουν, στα επείγοντα οι ασθενείς να καταφθάνουν κατά εκατοντάδες, οι αξονικοί να δουλεύουν ασταμάτητα, το προσωπικό να αρρωσταίνει, οι πρώτοι συνάδελφοι νεκροί κτλ κτλ. Το κράτος λοιπόν αποφασίζει να επιτάξει τα ιδιωτικά νοσοκομεία και τις ιδιωτικές κλινικές, όλες όμως.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι η διαχείριση της κρίσης γίνεται από ένα κεντρικό όργανο που εδράζει στο μεγαλύτερο νοσοκομείο του Παρισιού ( Pitie Salpetriere) και από το αντίστοιχο ΕΚΑΒ. Μέσα στο δίκτυο διανομής των κρεβατιών και κυρίως των κρεβατιών ΜΕΘ εντάσσονται όλες οι κλίνες του ιδιωτικού τομέα. Σε κάθε νοσοκομείο και κλινική, η τοπική επιτροπή κάνει διαχωρισμό των θαλάμων σε θαλάμους ασθενών COVID η μη. Τα τακτικά χειρουργεία κλείνουν και γίνονται μόνο τα επείγοντα η τα ογκολογικά χειρουργεία. Υπάρχουν (ελάχιστες) χειρουργικές αίθουσες για ασθενείς μη COVID και άλλες για ασθενείς COVID.

Στα επείγοντα σε ΟΛΑ τα νοσοκομεία δημόσια η ιδιωτικά μπορούν να πάνε ασθενείς COVID. Οι γενικοί γιατροί δέχονται ασθενείς COVID στα ιατρεία τους με ραντεβού ώστε να μην συναντιούνται στις αίθουσες αναμονής και να μειώνουν τον όγκο των περιστατικών στα νοσοκομεία. Οι ειδικότητες COVID (πνευμονολόγοι, παθολόγοι, αναισθησιολόγοι, εντατικολόγοι, λοιμωξιολογοι, νεφρολόγοι, ακτινολόγοι) δουλεύουν όπου υπάρχουν ανάγκες. Είτε είναι ιδιώτες είτε είναι στο δημόσιο. Για τους ιδιώτες δίνεται προκαθορισμένη αμοιβή παρόμοια με τους γιατρούς του δημόσιου. Οι λοιπές ειδικότητες μπαίνουν σε ένα δίκτυο τηλεϊατρικής όπου με βάρδιες, πληρωμένες από το κράτος, παίρνουν τηλέφωνο όλους τους καταγεγραμμένους ασθενείς COVID που δεν νοσηλεύονται για να παρακολουθήσουν την πορεία τους βάσει ερωτηματολογίων/πρωτοκόλλων.

Στο ίδιο δίκτυο συμμετέχουν και οι συνάδελφοι με προβλήματα υγείας η οι συνταξιούχοι συνάδελφοι που δεν πρέπει να μπουν σε θαλάμους COVID. Οι χειρουργοί των νοσοκομείων χωρίζονται σε ομάδες και αναλαμβάνουν βάρδιες σε ΜΕΘ για να γυρνάνε τους ασθενείς σε πρηνή θέση. Τα ακτινολογικά εργαστήρια της πόλης δέχονται ασθενείς COVID σε καθορισμένα ραντεβού. Το ίδιο ισχύει και για τα μικροβιολογικά εργαστήρια.

Οι ειδικευόμενοι όπως πάντα κάνουν τα πάντα και συμφέρουν. Οι τελειόφοιτοι φοιτητές της ιατρικής δουλεύουν με βάρδιες στις μονάδες και κάνουν κυρίως νοσηλευτική δουλειά. Οι πιο νέοι φοιτητές, αναλαμβάνουν την επικοινωνία των ασθενών με τους οικείους τους, μέσω iPhone και iPpad. Η ίδια οργάνωση ισχύει σε νοσηλευτές, και φοιτητές νοσηλευτικής. Οι φαρμακοποιοί αναλαμβάνουν τον έλεγχο χορήγησης φαρμάκων και αντιβιοτικών σε ασθενείς COVID στο σπίτι τους ενώ ταυτόχρονα τα φαρμακεία είναι τα κέντρα αναφοράς περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας (ιδιαίτερα αυξημένης την περίοδο της καραντίνας).

Το κόστος το καλύπτει το κράτος, βάσει των ήδη υπαρχόντων τιμών για νοσηλείες σε θαλάμους/ΜΕΘ. Ο υπουργός υγείας και ο ανώτατος οργανισμός υγείας της Γαλλίας (Haute Authorite pour la Santé) κάνουν συνεχείς εκκλήσεις για συστράτευση όλων των συναδέλφων γιατρών, νοσηλευτών, φαρμακοποιών, τεχνολόγων κτλ κτλ.

Υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα στο παραπάνω σχέδιο, πολλά λάθη, ελλείψεις (προσωπικού, φαρμάκων, αναπνευστήρων, μέτρων προστασίας κτλ) και παραλείψεις, αλλά είναι ένα σχέδιο που υπάρχει από τον Μάρτιο. Απαιτεί κρατική παρέμβαση και πανεθνική συλλογική προσπάθεια. Απαιτεί συγκεκριμένο πρόγραμμα από το υπουργείο Υγείας, αναλυτικό και κατανοητό από όλους. Απαιτεί μαζική συμμετοχή ιδιωτικού και δημοσίου τομέα.

Ματώνει η καρδιά μου να ακούω στην Ελλάδα συναδέλφους διαλυμένους, φίλους νοσηλευόμενους απελπισμένους, οικογένειες κρεμασμένες σε ένα τηλέφωνο που δεν απαντάει. Και την Θεσσαλονίκη της καρδιάς μου σε τέτοια καταστροφή.

 

ΠΗΓΗ: Infowar