O ΣΕΒ βαράει το νταούλι και Μητσοτάκης-Τσίπρας χορεύουν Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

O ΣΕΒ βαράει το νταούλι και Μητσοτάκης-Τσίπρας χορεύουν

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Τα συμφέροντα του ελ­ληνικού κεφαλαίου εί­ναι... «ένα το κρατούμενο» για τα κόμματα που επιζητούν την αστική διαχείριση. Η παρουσία του Κυριά­κου Μητσοτάκη και του Αλέξη Τσίπρα στην ετήσια συνέλευση του ΣΕΒ την περασμένη εβδο­μάδα το κατέδειξαν πέρα από κάθε αμφιβολία.

Αμφότεροι προέκριναν τη δική τους συντα­γή , όμως ένας ήταν ο κοινός τόπος: Η κερδοφορία των επιχει­ρήσεων και η διάθεση αυτή να ενισχυθεί με κάθε μέσο.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάλεσε και επισήμως τους βιομήχανους να φτιάξουν, μαζί με την κυβέρνηση, το νομοθετικό και κοινωνικό πλαίσιο μέσα από το οποίο θα προκύψει η φάση αναδιοργάνωσης των ρυθμών της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα. Δηλαδή, αυτό που έως τώρα γίνεται. διακριτικά, να πραγματοποιείται πλέον χωρίς καν προσχήματα. Όπως ανέφερε, «χρέος μας, χρέος όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά χρέ­ος όλων των κοινωνικών εταί­ρων, είναι να συνδιαμορφώσου­με ένα πλαίσιο αξιοποίησης του αναπτυξιακού μερίσματος, το οποίο προέκυψε μετά την κρίση του κορονοϊού».

Στη συνέχεια, προχώρη­σε στην παράθεση των δώρων προς το ελληνικό κεφάλαιο: «Τα σχέδιά μας για την εθνική βιομηχανία θα τονωθούν και από πρόσθετες φορολογικές ελαφρύνσεις που σύντομα θα έρθουν στη βουλή. Αναφέρω ενδεικτικά την αύξηση στο 100% του συντελεστή υπερέκπτωσης φόρου για δαπάνες έρευνας και έκπτωση 50% για επενδύσεις σε νεοφυείς επιχειρήσεις». Ενώ πρόσθεσε, «θα αυξήσουμε και άλλο το συντελεστή δόμησης σε επιχειρηματικά πάρκα, θα γίνει ακόμα απλούστερη η δια­δικασία χωροθέτησης ΑΠΕ, θα συνταχθεί σχέδιο για τους ορυ­κτούς πόρους , θα επικαιροποιηθεί και το χωροταξικό σχέδιο για τη βιομηχανία».

Μάλιστα, ως ξεχωριστή πα­ραχώρηση, ο πρωθυπουργός ανέφερε το θέμα της παιδείας. Τόνισε πως «έτοιμο είναι και ένα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο, το οποίο θα συνδέει εκπαίδευ­ση και αγορά εργασίας». «Μην έχετε καμία αμφιβολία ότι θα υπάρχουν ευρωπαϊκοί πόροι διαθέσιμοι, αλλά η κατάρτιση πρέπει να γίνει με τις επιχειρή­σεις να μας υποδεικνύουν πού είναι οι ανάγκες τους», συμπλή­ρωσε. Επίσης, τόνισε ότι «τα πανεπιστήμια θα ανοίξουν στον κόσμο της παραγωγής, η δική μας πρόθεση είναι να απελευ­θερώσουμε τα δημόσια πανεπιστήμια» για «να συνεργαστούν με τον ιδιωτικό τομέα, να σας ενθαρρύνουμε να επενδύσετε και εσείς στα Πανεπιστήμια για τη δημιουργία ειδικών εδρών σε αντικείμενα που μπορεί να σας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα».

Πέρα και μακριά από οποια­δήποτε υπόνοια αντίθεσης κεφαλαίου-εργασίας κινήθηκε η παρέμβαση του προέδρου της α­ξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέ­ξη Τσίπρα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε στη συνταγή της συνύπαρξης των επιχειρήσε­ων και των λαϊκών στρωμάτων. Σημείωσε ότι τάσσεται κατά των μεγάλων περιορισμών στους μισθούς αφού, «όταν ο κόσμος έχει παραπάνω, ξοδεύει πα­ραπάνω και η αγορά κινείται». Τάχθηκε υπέρ της «κοινωνικής συνοχής», αφού «μια χώρα που προσφέρει ασφάλεια στην εργα­σία, κάνει ένα βήμα πιο κοντά στην αύξηση της παραγωγικότη­τας». Γενικότερα, ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε μια πολιτική πρόταση «υπερταξικής ευτυ­χίας» όπου όλοι μπορούν να εί­ναι ευχαριστημένοι. Αντιθέτως, επισήμανε «με παρεμβάσεις που διαλύουν την κοινωνική συ­νοχή, η οικονομία σέρνεται σε κινούμενη άμμο, μέχρι κάποια αναπόδραστη κοινωνική έκρη­ξη να τη βυθίσει». Φυσικά και ο Αλέξης Τσίπρας αποδέχτηκε ως μοχλό της ανάπτυξης τις νέες επενδύσεις.

Ο... (παλιός) νέος ΣΕΒ - μετά από 12 χρόνια άλλαξε διοίκηση

Αξίζει μια ειδική αναφορά στις προτεραιότητες που καταγράφονται στον ΣΕΒ που μετά από 12 χρόνια άλλαξε διοίκηση. Ως δείγμα των αλλαγών που καταγράφονται στο εγχώριο κεφάλαιο, οι οποίες εναρμονί­ζονται με τις παγκόσμιες τάσεις που κα­ταγράφονται μετά την πανδημία του Covid-19. Στο τιμόνι, πλέον, βρίσκεται ως νέος πρόεδρος ο Δημήτρης Παπαλεξόπουλος που προέρχεται από το χώρο της μεταποίησης, με εκτελεστικό διευ­θυντή τον Ευθύμιο Βιδάλη.

Με αφορμή τη συζήτηση περί του πα­ραγωγικού μοντέλου της χώρας, η νέα διοίκηση του ΣΕΒ στρέφεται προς πιο παραδοσιακές μορφές από αυτές των υπηρεσιών και του τουρισμού, προκρίνοντας τη βιομηχανικού τύπου ανάπτυ­ξη. Πίσω από αυτήν τη λογική διακρίνεται η τάση υποχώρησης της «διασυνδεσιμότητας» των επιχειρήσεων και των κατακερματισμένων αλυσίδων παραγωγής που παρατηρείται σε διεθνές επίπεδο. Ένας ιδιαίτερος ανταγωνισμός, από τον οποίο προφανώς δεν επιθυμεί να λείψει η ελληνική αστική τάξη. Προσδοκώ­ντας, προφανώς, και στην αξιοποίηση των κονδυλίων που θα εισρεύσουν από την ΕΕ, με εγγυητή του δανεισμού των

επιχειρήσεων με δημόσιο χρήμα, την ερ­γατική τάξη της χώρας.

Έτσι ο Δ. Παπαλεξόπουλος αναφέ­ρεται «στη σημασία της μεταποίησης ως πολλαπλασιαστή της ανάπτυξης και της απασχόλησης». Επίσης, «στην ανά­γκη μετασχηματισμού της παραδοσια­κά εσωστρεφούς οικονομίας μας, μέσα από την ενίσχυση των επενδύσεων στην εξωστρέφεια». Δηλαδή την ενίσχυση των εξαγωγών. Η τάση αυτή, όπως δι­αφάνηκε και στο πρόσφατο Φόρουμ των Δελφών, είναι παράλληλα και ένα ρεύ­μα που υπάρχει έντονα και στο εσωτερι­κό της κυβέρνησης.

ΠΗΓΗ: Πριν