«Δεν είναι ποινικό αδίκημα ο καπιταλισμός» Του Γιάννη Ελαφρού

«Δεν είναι ποινικό αδίκημα ο καπιταλισμός»

Του Γιάννη Ελαφρού

Την ώρα που οι εργαζόμενοι βυθίζονται ξανά σε μια από­τομη καταιγίδα φτώχειας κι ανεργίας, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ξεκινούν ένα λασπόλουτρο μακράς διάρκειας. Εκκενώσεις πολιτι­κών βόθρων σε κοινή θέα, με την αστική πολιτική να βγάζει στην επιφάνεια όλα τα αποκρουστικά της στοιχεία:

εξυπη­ρέτηση μεγάλων και μικρότερων συμφε­ρόντων, ξέπλυμα χρήματος και συνει­δήσεων, μετατροπή της κυβέρνησης σε «μαγαζί» και της δικαστικής εξουσίας σε ντίλερ μαφιόζικων συμφωνιών, μίζες και εξυπηρετήσεις που αγκαλιάζουν τις κυβερνήσεις Σαμαρά, Τσίπρα-Καμμένου, αλλά και του Μητσοτάκη της κατάρτισης αλά «σκόιλ ελικιού» και των μπουκωμέ­νων ΜΜΕ με 20 εκατομμύρια ευρώ.

Κλείνουν τη μύτη τους από αηδία οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, όσοι αισθάνονται «δικό τους» το εννιάχρονο κοριτσάκι της άνεργης ξενοδοχοϋπαλλήλου στη Ρόδο που λιποθύ­μησε από πείνα. Κι όμως, ετοιμάζεται συνέχεια στις κασέτες Μιωνή, του ελληνοϊσραηλινού επιχειρηματία και πρώην εκπροσώπου του υπουργείου Άμυνας του Ισραήλ, σε ένα άρρωστο καλοκαίρι με κορονοϊό, εργοδοτοϊό και επιδημία διεφθαρμένης πολιτικής.

Γιατί γίνονται αυτά; Η ΝΔ επιδιώ­κει να ξεπεράσει έτσι το σκόπελο της νέας βαθιάς οικονομικής κρίσης και των αντιλαϊκών μέτρων που παίρνει. Θέλει να υποβιβάσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Α. Τσίπρα στο αστικό δικομματικό παιχνίδι, ενώ η πάντα ισχυρή Σαμαρική πτέρυγα απαιτεί τιμωρία τους τμή­ματος της Δεξιάς που συνεργάστηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας να στηθεί ειδικό δικαστήριο για τον Δ. Παπαγγελόπουλο και όχι μόνο. Στο πλαίσιο αυτό, επιχει­ρεί και εκκαθάριση-έλεγχο του κρίσιμου πεδίου της δικαιοσύνης, όπως έδειξαν και οι ωμές δηλώσεις του Α. Γεωργιάδη. Από την άλλη πλευρά, ο Α. Τσίπρας κά­λυψε το στενό του συνεργάτη, αν και η προχθεσινή ανακοίνωση του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος υποδεικνύ­ει -μάλλον στον πρώην υπουργό- πως «το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς προφανώς και ισχύει» (θα τρελαθούμε τελείως!), αλλά πρέπει να «υποστηρίζε­ται και αναδεικνύεται κάθε στιγμή και σε κάθε πράξη».

Όσο δυσώδεις κι αν είναι δυσώδεις οι εξελίξεις, είναι και πολλαπλά αποκα­λυπτικές για την ουσία της κυρίαρχης πολιτικής.

Πρώτο, αναδείχθηκε πως στην εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, που το κεφάλαιο παρεμβαίνει άμεσα πα­ντού και όλη η χώρα είναι για πούλημα, η κυβέρνηση γίνεται «μαγαζί», όπως και τα πολιτικά κόμματα και οι πολιτικές παρέες. Όλα είναι επιχείρηση. «Δεν είναι ποινικό αδίκημα ο καπιταλισμός», όπως λέει ο Ν. Παππάς (υπουργός Επικρατείας μιας «αριστερής» κυβέρνησης) στον Σάμπι Μιωνή, για να γελάσουν και οι δύο... Στην υγεία των κορόιδων! Όπως έλεγε και ο Βουλγαράκης: «Ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό». Πόσο γρήγορα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έμοιασαν με τους «αντιπάλους» τους.

Δεύτερο, τη δεκαετία του ‘60, όταν οργίαζε το παρακράτος, ο Κ. Καραμαν­λής έκανε τον ανήξερο με το ερώτημα «ποιος επιτέλους κυβερνά αυτό τον τόπο;». Σήμερα κυριαρχεί το ερώτημα «ποιος κυβερνά το παρακράτος;», καθώς ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αλληλοκατηγορούνται για δημιουργία παρακράτους. 

Πα­ρακράτος; Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους; Κράτος είναι, αυτό είναι το αστικό κράτος, που εμφανίζεται δήθεν υπεράνω για να πει στην κοινωνία τι να κάνει, έχοντας το «μονοπώλιο της βίας» και την «αμεροληψία της δικαιοσύνης». Κράτος στην υπηρεσία των γενικών συμφερόντων της αστικής τάξης, αλλά κάνοντας συχνά τμήματά του (από την ΕΥΠ και την αστυνομία, μέχρι τους δι­καστές και τα υπουργεία) και δουλειές ΙΧ για μεγαλοεπιχειρηματίες, συμμορί­ες, μαφίες και αστικά κόμματα. Για να ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε.

Τρίτο, αναδεικνύεται ο προκλητικός χαρακτήρας της στρατηγικής συμμαχίας Ελλάδας-Ισραήλ, την οποία προωθούν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Τα κυρίαρχα ΜΜΕ έθαψαν και άφησαν ασχολίαστες ιδιαίτερα αποκα­λυπτικές πλευρές της ανάρμοστης συνο­μιλίας Παππά-Μιωνή: «Ο Μπίμπη (σ.σ. Μπένγιαμιν Νετανιάχου) του ζήτησε τρία πράγματα και ο Τσίπρας του τα έκα­νε, ο Τσίπρας του ζήτησε 4-5, ο Μπίμπη του τα έκανε αμέσως. Αυτή η (κόκκινη γραμμή) «ότι σηκώνει ένα τηλέφωνο και του μιλάει ‘’Τι γίνεται; Πως πας;’’, αυτό πρέπει να διαφυλαχτεί», λέει ο Παππάς στον Μιωνή. Ό,τι ζητάει ο Μπί­μπη, γίνεται, λοιπόν! «Μας έχει φλομώσει η Μοσάντ στην πληροφορία», συμπληρώνει ο Ν. Παππάς, ο οποίος πα­ραδέχθηκε πως η συ­νάντηση με τον ελληνοϊσραηλινό επιχειρη­ματία στην Κύπρο έγινε μετά από «παραίνεση του κράτους του Ισραήλ»!

Τι δουλειά είχε το Ισραήλ να με­σολαβεί σε τέτοιες μπίζνες; Εξάλλου ο Σ. Μιωνής ζήτησε από τον Παππά να τον κάνει πρόξενο του Ισραήλ, ως μια τέλεια ασπίδα προστασίας, τονίζοντας πως, αν χρειαστεί, θα εξαπολύσει κατηγορί­ες για «αντισημιτισμό» κατά όσων τον «κυνηγούν». Να πως δουλεύουν μερικά πράγματα. Αξιοσημείωτο είναι πως την επομένη της δημοσίευσης της κασέτας Μιωνή, ο Ν. Παππάς έγινε δεκτός από τον πρέσβη του Ισραήλ στην Ελλάδα, Γιόσι Αμράνι, ο οποίος δήλωσε μετά πως «ο κ. Παππάς είναι η απόδειξη της δικομ­ματικής υποστήριξης των σχέσεων μετα­ξύ Ισραήλ και Ελλάδας». Σαφές;

Τέταρτο, πριν και πίσω από όλα αυτά, υπήρχαν τα πραγματικά και μεγάλα σκάνδαλα της λίστας Λαγκάρντ και της Novartis, το τελευταίο κουκουλώθηκε με εξωδικαστικό συμβιβασμό προχθές στις ΗΠΑ, αναγνωρίζοντας όμως μεγά­λη επιχείρηση επηρεασμού αξιωματούχων και στελεχών του συστή­ματος υγείας στην Ελλάδα από την πολυεθνική ε­ταιρεία. Φυσικά, όλα αυτά θεωρούνται περασμένα-ξεχασμένα. Οι τεράστιες ευθύνες του φαρμακευτικού κολοσσού θα χαθούν στη λασποβροχή. Τελικά, τι δουλειά έ­χει με όλα αυτά ο κόσμος της εργασίας; Ίσως το μόνο που μας συνδέει με αυτό το καθεστώς είναι ο αγώνας εναντίον του, για μια κοινω­νία που η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο καπιταλισμός, δεν θα είναι μόνο ποινικό αδίκημα, αλλά θα αποτελεί μέρος της βάρβαρης προϊστορίας της αν­θρωπότητας.

ΠΗΓΗ: Πριν