Καλλιτέχνες, Μπέος και περιβάλλον Του Δημήτρη Τζιαντζή

Καλλιτέχνες, Μπέος και περιβάλλον

Του Δημήτρη Τζιαντζή    

Την προηγούμενη εβδομάδα, στο στόχαστρο του δημάρχου Βόλου Αχιλλέα Μπέου βρέθηκε ο Αλκίνοος Ιωαννίτης, με αφορμή τον αγώνα των κατοίκων των Σταγιατών του Πηλίου ενάντια στην ιδιωτικοποί­ηση της μοναδικής πηγής, από την οποία εδώ και αιώνες υδροδοτείται το χωριό τους.

Όπως δήλωσε σε τη­λεοπτική του συνέντευξη, «έχουν έναν μαλάκα που τους συμπαρα­στέκεται, επάγγελμα τραγουδι­στής, τι τραγουδάει δεν ξέρω».

Όμως, αυτήν την εβδομάδα, ο δήμαρχος Βόλου εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση εναντίον 134 καλλιτε­χνών, επιστημόνων, πανεπιστημι­ακών και ανθρώπων των γραμμά­των, όχι μόνο επειδή συμπαραστά­θηκαν στους κατοίκους των Στα­γιατών, αλλά γιατί πήραν θέση για ένα οικολογικό έγκλημα: την καύση 200.000 τόνων σκουπιδιών ετησίως στις εγκαταστάσεις της τσιμεντοβι­ομηχανίας ΑΓΕΤ, εντός του αστικού ιστού της πόλης. Καραβιές με τοξικά σκουπίδια, προερχόμενα κυ­ρίως από την Ιταλία, αλλά και από τη χωματερή της Φυλής φτάνουν στο λιμάνι του Βόλου για να αποτεφρωθούν και στη συνέχεια ο καπνός τους να απλωθεί σε όλη την πόλη, στα σπίτια, στα σχολεία, στους χώ­ρους εργασίας και να τρυπώσει στα πνευμόνια των ανθρώπων. Δεν πρόκειται για ένα στιγμιαίο παρά­πτωμα, αλλά για ένα έγκλημα διαρκείας -όπως εύστοχα έχει χαρακτη­ριστεί- και χωρίς να έχει προηγηθεί δημόσια διαβούλευση. Το γεγονός ότι ο Αχιλλέας Μπέος εκλέχτηκε δήμαρχος με μεγάλη πλειοψηφία δεν του δίνει «ελευθέρας» να παίζει επιχειρηματικά παιχνίδια, ποντά­ροντας την υγεία των ανθρώπων.

Όσο για το νερό των Σταγιατών, στο κείμενό τους οι καλλιτέχνες υπογραμμίζουν ότι «η πηγή του χωριού τους, από την οποία υδρεύονται 350 χρόνια τώρα, αποτελεί κύριο συστατικό της ύπαρξης της κοινότητας, των παραδόσεων, της κοινωνικής και πολιτιστικής τους ζωής». Ο δήμαρχος του Βόλου θεωρεί τους καλλιτέχνες αναρμόδιους να μιλή­σουν για ένα θέμα που δεν τους αφορά άμεσα.

Όπως υποστηρίζει, οι άν­θρωποι αυτοί φυτρώνουν εκεί όπου δεν τους σπέρ­νουν, επειδή «θεωρούν, μέσα σε μια κρίση μεγαλοπρέπειας και αυτοϊκανοποίησης ότι υπερέχουν». Και αντί ο Μπέος να απαντήσει στο μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, αυτό της ρύπανσης μιας πόλης, επιτίθεται στους καλλιτέχνες που το επισημαίνουν: «στρατιωτάκια του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ», «ευαισθητούληδες», «βαρέως κουλτουροπάσχοντες» κ.λπ. Στην κατηγορία αυτή ανή­κουν ο Αγγελάκας, ο Παντελής και ο Αλέξανδρος Βούλγαρης, η Μάρω Δούκα, η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Σωκράτης Μάλαμας και άλλοι.

Η λούμπεν αισθητική, το τραμπούκικο λεξιλόγιο και η πρακτική του δημάρχου, «επιτυχημένου» επιχειρηματία νυχτερινών κέντρων και πρώην «πρίγκιπα της παράγκας» του ελληνι­κού ποδοσφαίρου, είναι γνωστά εδώ και χρόνια. Όμως, αυτό που αξίζει να κρατήσουμε είναι ότι δεκά­δες καλλιτέχνες συσπειρώθη­καν για ένα μείζον κοινωνικό ζήτημα που δεν έχει σχέση με την «καλλιτεχνία» αλλά με το περιβάλλον, την ίδια τη ζωή των ανθρώπων. Δεν πρόκειται απλώς για μια αυτονόητη συμπαράσταση στον Αλκίνοο Ιωαννίδη. Η κίνηση αυτή δείχνει ότι οι καλλιτέχνες δεν ζουν απομονωμένοι στον πύργο τους, αλλά αφουγκράζονται τον παλμό της κοινωνίας και ανταποκρίνονται με συγκροτημένο και υπεύθυνο λόγο. Χάρη στην κίνησή τους έδωσαν πανελλήνια διάσταση σε ένα πρόβλημα που οι περισσό­τεροι Έλληνες είτε το θεωρούσαν «τοπικό» είτε δεν το γνώριζαν καθόλου. Κι αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία από τον παροξυσμό χυδαι­ότητας του Μπέου και του αξιακού συστήματος που εκπροσωπεί.

ΠΗΓΗ: Πριν