Απάντηση στην «επικήρυξη» των λαϊκών ελευθεριών και την αστυνομοκρατία Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Απάντηση στην «επικήρυξη» των λαϊκών ελευθεριών και την αστυνομοκρατία

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

H κυβέρνηση της ΝΔ κλιμακώνει την επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα, ακριβώς επειδή θα πλήξει ακόμη πιο βαριά τα κοινωνικά

Για να αντιληφθεί κανείς το μένος της εξουσίας απέναντι στη ριζοσπαστική αμφισβήτη­σή της, θα αρκούσε να δει τις υπαγορευμένες καταθέσεις στελεχών της Ασφάλειας απέναντι στους δύο φοιτητές μέλη της νΚΑ και του ΝΑΡ, που συνελήφθησαν στο περιθώριο φοι­τητικής διαδήλωσης για την υπεράσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου στην ΑΣΟΕΕ. Δεν διστάζουν να κάνουν λόγο ακόμη και για «οπλοκατοχή» και «οπλοχρησία»! Άλλο τόσο όμως αρκεί, για να φανεί η γύμνια των κατηγοριών, η απουσία των αστυνομικών που ήταν οι βασικοί κατή­γοροι από τη δίκη της Παρασκευής (με τη μαζική συγκέντρωση αλληλεγγύης), που τελικά αναβλήθηκε.

Θα ήταν ωστόσο πολύ επιπόλαιη η εκτίμηση που θα αναζητούσε τα κίνητρα του αυταρχικού πογκρόμ κυρίως στη διάθεση των γνωστών ακροδεξιών «θυλά­κων» στα ΜΑΤ να «εκτονωθούν». Η κυ­βέρνηση της ΝΔ θα κλιμακώσει την επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα, ακριβώς επειδή θα πλήξει ακόμη πιο βαριά τα κοινωνικά δικαιώμα­τα της κοινωνικής πλειονότητας. Θα οξυνθούν με την πολιτική της ακόμη περισσότερο τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα εργαζομένων, των φτωχομεσαίων αγροτών, των ανέργων και των συντα­ξιούχων. Από τη στέγη και το μισθό ως τη σύνταξη και την πληρωμή των λογαριασμών των πρώην ΔΕΚΟ. Στο πλαίσιο αυτό, είναι κάτι παραπάνω από «ανα­γκαία» η προληπτική αντιδραστική θωράκιση του συστήματος σε όλα τα μέτωπα. Από τις αντιδραστικές αλλαγές στο Σύνταγμα και τη λειτουργία των δήμων ως τον πε­ριορισμό απεργίας και διαδηλώσεων και την κατάργηση του ασύλου. Η ΜΑΤατζίδικη καταστολή είναι «λογικό» αποτέλεσμα της εφαρμογής του δόγματος «νό­μος, τάξη, κέρδη».

Τα περί «ανομίας» και «άβατου των Εξαρχείων», πέραν του να τρέφουν τα συντηρητικά αντανακλαστικά στην ακροδεξιά βάση της ΝΔ, δεν συνιστούν τίποτα περισσότερο από τακτική και μεθόδευση για να κρυφτεί το δάσος από το δέντρο. Αποτελεί μεγάλη νίκη για το ριζοσπαστικό φοιτητικό κίνημα το ξεγύμνωμα αυτής της τακτικής. Με την τολ­μηρή δράση υπεράσπισης του ασύλου στην ΑΣΟΕΕ, αποκαλύφθηκε περίτρανα ότι το ζητούμενο της κυβέρνησης ήταν η ουσία του πανεπιστημιακού ασύλου, δη­λαδή το κατακτημένο δικαίωμα κριτικής στάσης και πνεύματος ελευθερίας που γεννά εξεγέρσεις και «Πολυτεχνεία».

Γιατί όμως «μπορεί» η κυβέρνηση της ΝΔ να δοκιμάζει μια κλιμάκωση της αντεργατικής πολιτικής της, της παράδοσης των πάντων στους «επεν­δυτές», της επιτάχυνσης ιδιωτικοποιήσεων όπως της ΔΕΗ, της συμμαχίας θανάτου με ΗΠΑ-Ισραήλ, αλλά και του πρωτόγνωρου αυταρχικού παροξυσμού, μαζί και με την αποθέωση της Ορμπανικής κοπής αντιπροσφυγικής ψύχωσης; Μα ακριβώς επειδή, μεταξύ των άλλων, νιώθει πως έχει μια σχετική «νομιμοποίηση» από την προκάτοχο κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης άσκησε μια αστική, μνημονιακή, φιλοΕΕ και φιλοΝΑΤΟϊκή πολιτική, λερώνοντας κάθε έννοια αριστεράς. Η ΝΔ σήμερα έχει -σε ένα βαθμό και προσωρινά- τα χέ­ρια της λυμένα, διότι οι «προηγούμενοι» συνέβαλαν στο να εμπεδώσει επώδυνα ο κόσμος τη λογική ότι τόσο η αντεργατική φιλοκαπιταλιστική πολιτική όσο και ο συνακόλουθος αυταρχισμός αποτελούν «μονόδρομο». Αλλά και ειδικότερα σε ό,τι αφορά τον αυταρχισμό, δεν θα πρέ­πει να ξεχαστούν ούτε οι εισβολές των ΜΑΤ σε πανεπιστήμια επί ΣΥΡΙΖΑ ούτε οι εκκενώσεις καταλήψεων ούτε οι έφοδοι σε γραφεία πολιτικών οργανώσεων ούτε το όργιο καταστολής για την επιβολή της μνημονιακής «υποχρέωσης» των πλειστηριασμών. Επομένως πρέπει να απο­κρουστεί αποφασιστικά η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εγκολπωθεί, σε μια λογι­κή «δημοκρατικού αντιδεξιού μετώπου», την αγανάκτηση για την καταστολή της ΝΔ. Δεν πρόκειται για κάποια εκδικητι­κή στάση απέναντι σε κόσμο της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ και αγωνιστές που είχαν ελ­πίσει στις υποσχέσεις του. Κυρίως υπο­γραμμίζουμε την ανάγκη να μιλήσουμε όχι μόνο για το «χθες» του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για το «σήμερα». Αν «χθες» η υπη­ρεσία του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική πολιτική ήταν να εφαρμόσει μνημόνια, να στερε­ώσει την παραμονή στην ΕΕ ή να βαθύνει τον άξονα Ελλάδας-ΗΠΑ-Ισραήλ, έχοντας την απόλυτη στήριξη της αστικής τάξης και του υπερεθνικού κεφαλαί­ου, σήμερα η συνηγορία του σε αυτά δεν εί­ναι τόσο απαραίτητη!

Η νέα του υπηρεσία στη συστημική πολιτι­κή είναι, σηκώνοντας κάποιους «αντιπολιτευ­τικούς» τόνους, να εγκλω­βίσει τη λαϊκή οργή στο δικό του πολιτικό σχέδιο, εξασφαλί­ζοντας έτσι από κοινού με τη ΝΔ και το «βαθύ κράτος» την απρόσκοπτη λειτουργία του αστικού διπολισμού. Αυτό είναι που πρέ­πει να αποκρουστεί από την αντικαπιταλιστική κομμουνιστική Αριστερά.

Έχουμε απάντηση στην «επικήρυξη» των λαϊκών ελευθεριών; Αν και αυτή οφείλει να δοθεί από το εργατικό κίνη­μα συνολικά, μέσω και του συνολικού πολιτικού αγώνα και της κοινής δράσης της Αριστεράς, ας κρατήσουμε κάποια «διδάγματα» από την έξαρση του φοιτη­τικού κινήματος, που αναμφίβολα έδω­σε ανάσες σε όλη την κοινωνία. Η αρι­στερή αντικαπιταλιστική πτέρυγα στα πανεπιστήμια ανέπτυξε όχι έναν γενικό αντικατασταλτικό αγώνα, καταγγελι­ών στα λόγια ή συμβολικών ενεργειών, αλλά συνέβαλε σε μια στάση ρήξης με την κυβερνητική πολιτική, με βάση τα δικαιώματα και τις ανάγκες για παιδεία, εργασία και ελευθερία και με λογική αποφασιστι­κών αγώνων του κινήματος που θα στηρίζονται σε μαζικές δια­δικασίες. Πρόκειται για τομή τόσο με τις διά­φορες εκδοχές «διατε­ταγμένης», κοινοβου­λευτικής, κομματικής δράσης της αριστεράς όσο και με τις αδιέξο­δες τακτικές τμημάτων του αναρχικού χώρου. Σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να αναπτυχθεί στέρεα ο συνολικός πολιτικός αγώνας ενάντια στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και ειδικότερα να αναπτυχθεί η πάλη για τις σύγχρονες λαϊκές ελευθερίες ενάντια στον «κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό», ανοίγοντας παράλληλα τις μάχες στο πε­δίο των αξιών.

ΠΗΓΗ: Πριν