Περί απλής αναλογικής, χαμένης ψήφου και άλλων δαιμονίων

Περί απλής αναλογικής, χαμένης ψήφου και άλλων δαιμονίων

Του Δημήτρη Δεσύλλα

Η ΝΔ, στις ευρωεκλογές της 26^ης Μαΐου, έλαβε ποσοστό 33,12% από το 58,76% όσων ψήφισαν, δηλαδή μόνο το 19,46% του λαού. Αυτή η μειοψηφία όχι μόνο απέκλεισε από εκπροσώπηση το 21% των ψηφισάντων, αλλά επιπλέον έβαψε μπλε τον χάρτη της χώρας, «εις δόξαν» του πολιτικού πλουραλισμού.

Οι αγωνιστές/στριες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίνουν τη μάχη της ψήφου στις εκλο­γές της 7ης Ιούλη μέσα σε σκληρές συνθήκες κοινο­βουλευτικού ολοκληρωτισμού. Ιδού τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Πρώτο παράδειγμα: «Θα ρωτάμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να αλλάξουμε μια λάμπα στη Ν. Ιωνία; Θα έχουμε δημάρ­χους

όμηρους ακραίων μειοψηφιών;».

Έτσι εκλαϊκεύουν τη γραμμή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑλ) για νέο, πλειοψηφικό-δημαρχοκεντρικό εκλογικό σύ­στημα οι όψιμοι οπαδοί του «φτερωτού» δημάρχου και του «Ζορό-νομάρχη». Ο πρώτος καταδικάστηκε ότι «βούτηξε» 17 εκατομμύρια ευρώ από τα ταμεία του Δήμου, αποφυλακίστηκε με αμ­φισβητούμενα πιστοποιητικά για 80% αναπηρία και πήγε να κάνει σκι στο Καϊμακτσαλάν! Ο δεύτερος μοίραζε στους δικούς του τις εργολαβίες, χωρίς δια­γωνισμούς, σπάζοντάς τες στα γνωστά «45άρια» (45.000 ευρώ).

Απάντηση σ’ αυτές τις αθλιότητες και στις νέες ρεμούλες που επέρχονται σε βάρος του λαϊκού ιδρώτα δεν είναι η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ και η υπεράσπι­ση του αντιλαϊκού «Κλεισθένη». Είναι η πάλη της ανατρεπτικής και κομμου­νιστικής Αριστεράς για κατάργηση των δημάρχων, των περιφερειαρχών και των εκβιασμών του Β' γύρου των εκλο­γών. Για εκλογή μόνο δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων, αιρετών και ανακλητών, λογοδοτούντων συχνά στους εργαζόμενους.

Δεύτερο παράδειγμα: Δαιμονοποί­ηση της απλής αναλογικής και πολλαπλή τρομοκρατία της «χαμένης ψήφου».

«Εθνικοί κίνδυνοι, ακυβερνησία, πολιτική ανωμαλία και ενίσχυση των ακραίων πολιτικών ομάδων, απειλούν τη χώρα με την καθιέρωση της απλής αναλογικής» αποφαίνονται οι αρθρογράφοι της Καθημερινής. Ισχυρίζονται ότι ο «κόφτης» του 3% για είσοδο στη Βου­λή και το «μπόνους» των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα πρέπει να διατηρηθούν γιατί συνέβαλλαν στην «πολιτική στα­θερότητα», κυρίως γιατί εξυπηρετούν την αυτοδυναμία του Μητσοτάκη. Γι’ αυτό επαινούν τις πρόσφατες άθλιες δη­λώσεις της Φώφης Γεννηματά κατά της απλής αναλογικής.

Από κοντά δυστυχώς και το ΚΚΕ. Με το «Κάλεσμα της ΚΕ για τη μάχη των βουλευτικών εκλογών της 7^ς Ιούλη» (Ριζοσπάστης 8/6) ισχυρίζεται ότι «Η ψήφος που σκορπάει δεξιά και αριστερά, χω­ρίς ουσιαστικό αντίκρισμα στο κίνημα και στη Βουλή, τελικά καταντά άχρηστη ψήφος»! Πρόκειται για παραλλαγή της θεωρίας της «χαμένης ψήφου», με στό­χο να εκβιάσει και να ψαρέψει ψήφους από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλα μικρότε­ρα αριστερά κόμματα. Το ΚΚΕ αγνοεί ψηφοθηρικά ότι το αστικό Σύνταγμα κατοχυρώνει την ισοτιμία της ψήφου των πολιτών και κατά μείζονα λόγο την ισοτιμία των κομμάτων, μεγάλων και μικρών, κοινοβουλευτικών και μη. Αντί να μπει μπροστά και να παλέψει ενωτι­κά για κατάργηση του «εκλογικού Προ­κρούστη» του 3% και για άμεση καθιέ­ρωση της καθαρής αναλογικής, αναπα­ράγει τα κακόφημα «επιχειρήματα» ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κατά της Αριστεράς.

Το κυριότερο όμως είναι ότι όλοι αυ­τοί που «κόπτονται» για δημοκρατία, στις ευρωεκλογές απέκλεισαν από εκ­προσώπηση όσους δεν ξεπέρασαν τον «κόφτη» του 3%, δηλαδή το 21% ή πάνω από 1.200.000 ανθρώπους!

Τρίτο παράδειγμα: Το αντιαισθη­τικό ρατσιστικό βάψιμο του χάρτη της χώρας το βράδυ των εκλογών.

Καθιερώθηκε ως εκλογικό έθιμο (δυ­στυχώς με ανοχή και της Αριστεράς), το βράδυ των εκλογών τα τηλεοπτικά κανάλια και οι «ενσωματωμένοι» δημο­σιογράφοι να βάφουν το χάρτη της χώ­ρας με το χρώμα του πρώτου κόμματος, πότε πράσινο (ΠΑΣΟΚ), πότε ροζ (ΣΥΡΙΖΑ) και τώρα μπλε (ΝΔ), θάβοντας από κάτω την πλειοψηφία του ελληνικού λαού! Η χώρα «δεν βάφτηκε μπλε αλλά στα εθνικά μας χρώματα(!)», δήλωσε με στόμφο η Ντόρα Μπακογιάννη.

Η ΝΔ, στις ευρωεκλογές της 26^ης Μαΐου, έλαβε ποσοστό 33,12% από το 58,76% όσων ψήφισαν, δηλαδή μόνο το 19,46% του λαού. Αυτή η μειοψηφία όχι μόνο απέκλεισε από εκπροσώπηση το 21% των ψηφισάντων, αλλά επιπλέον έβαψε μπλε τον χάρτη της χώρας, «εις δόξαν» του πολιτικού πλουραλισμού. Μια πρακτική, αντιαισθητική, ρατσιστι­κή και εντελώς φασιστική! Σε σύγκρου­ση και με την αστικοδημοκρατική πα­ρακαταθήκη του Βολταίρου: «Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υποστηρίξω μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες»!

Όλα τα παραπάνω ενισχύουν την πε­ποίθηση ότι η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ όχι μόνο δεν είναι «χαμένη» αλλά είναι η πιο κερδισμένη. Είναι ψήφος για άλλη, σύγχρονη αντικαπιταλιστική-επαναστατική-κομμουνιστική Αριστερά, ανεξάρ­τητη από την αστική πολιτική και τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό.

ΠΗΓΗ: Πριν