Η «ανάπτυξή» τους οδηγεί σε νέα λουκέτα και απολύσεις

Η «ανάπτυξή» τους οδηγεί σε νέα λουκέτα και απολύσεις

Του Δημήτρη Σταμούλη

Τρεις ακόμα μεγάλες παραγωγικές μονάδες οδηγούνται προς λουκέτο ή προς πώληση, προδικάζοντας το μέλλον εκατοντάδων εργαζομένων στην ανεργία και την ανασφάλεια. Πρόκειται για μονάδες των Frigoglass, Vivartia (Γάλα Βλάχας) και Μινέρβα.

Μπορεί τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ να υπόσχονται... ανάπτυξη και «επενδύσεις», ο ΣΕΒ να μιλά για «ανάκαμψη της οικονομί­ας» και το ΙΟΒΕ να εκτιμά ότι «οι ρυθμίσεις για τις εργοδοτικές εισφορές και τις οφειλές εργοδοτών προς τα ταμεία, διαμορφώνουν ένα θετικό περιβάλλον», ωστόσο κάποιοι βιομήχανοι δεν το βλέπουν έτσι. Κι αυτό γιατί τρεις ακόμα μεγάλες παραγωγικές μονά­δες οδηγούνται προς λουκέτο ή προς πώληση, με άδηλο έως προδικασμένο το μέλλον εκα­τοντάδων εργαζομένων στην ανεργία και την ανασφάλεια. Πρόκειται για μονάδες των Frigoglass, Vivartia (Γάλα Βλάχας) και Μινέρβα.

Χαρακτηριστικό παράδειγ­μα του τι εστί ληστρική εκμε­τάλλευση και πέταμα στο δρό­μο για το κεφάλαιο είναι η ελ­ληνική

πολυεθνική Frigoglass, ιδιοκτησίας Χάρη Δαυίδ (κα­τέχει επίσης την Παπουτσάνης και τη Nutriart - πρώην Κατσέλης), που η ίδια αυτοπροσδιορίζεται ως εκ των πα­γκόσμιων ηγετών στο χώρο της επαγγελματικής ψύξης, προ­μηθεύοντας με ψυγεία τις κο­ρυφαίες εταιρείες όπως Coca Cola, Pepsi, Nestle κ.α. Μετά το λουκέτο σε μονάδες της σε Βόρεια Αμερική και Τουρκία το 2014, και στην Κίνα το 2016, ήρθε και η σειρά της Ελλάδας. Την περασμένη βδομάδα σίγησαν οι μηχανές στο εργοστάσιο του ομίλου στην Κάτω Αχαΐα, καθώς η διοίκηση εκτίμησε ως «ασύμφορη» τη συνέχιση της λειτουργίας του. Θα συνεχίσει να λειτουργεί μόνο το τμήμα έρευνας και ανάπτυξης. Έτσι, οδηγούνται στην ανεργία 92 εργαζόμενοι, με την εταιρεία να προσπαθεί να δελεάσει τους απολυόμενους με «υψη­λές αποζημιώσεις» και «πρό­σθετα πακέτα παροχών». Κι όμως, τα τελευταία χρόνια η αντιμετώπισή τους από την εργοδοσία ήταν εντελώς δια­φορετική. Το 2009 υπέστησαν πρόγραμμα 120 «εθελούσιων» απολύσεων, που μείωσε κατά 50% το προσωπικό, το 2012 και 2013 ακολούθησε εκ περιτρο­πής εργασία, το 2014 μείωση

μισθών κατά 24% που κατέστησε σύμφορη τη μεταφορά παραγωγής από χαμηλότερου κό­στους παραγωγικές μονάδες του εξωτερικού, και για 5 μήνες του 2017 νέα εκ περιτροπής εργασία. Παρά το διαρκές αντεργατικό... μνη­μόνιο σε βάρος των εργατών, η κατάληξη ήταν πάλι αυτοί να πληρώσουν το μάρμαρο.

Οι εργαζόμενοι της μονάδας προχώρησαν σε συμβολικό αποκλει­σμό της Αποκεντρω­μένης Περιφέρειας στην Πάτρα και άλλες κινητοποιήσεις, απαι­τώντας αναστολή των απολύσεων ενώ την Πέμπτη μετέβησαν στην Αθήνα ζητώντας παρέμβαση του υπουργείου Εργασίας σε μια συγκέντρωση όπου συντονί­στηκαν με το συνδικάτο μετάλλου και τους ερ­γαζόμενους στη Mellon. Την στήριξη στον αγώνα τους εξέφρασαν αντιπροσωπείες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των Παρεμβάσεων Δημοσίου.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επισημαίνει ότι «αυτή εί­ναι η “καπιταλιστική ανάπτυξη”, ο επεν­δυτικός παράδεισος που τάζουν Μητσοτάκης και Τσίπρας», προτείνει «εδώ και τώρα κρατικοποίηση της εται­ρείας χωρίς αποζημίωση» και καλεί τους εργαζόμενους να μην υποταχθούν σε αυτήν την πολιτική, να μην ανεχθούν κι άλλο τις προτεραιότητες του κεφαλαίου, αλλά να υπερα­σπίσουν τις θέσεις εργασίας τους και να διεκδικήσουν όλο τον κλεμμένο πλούτο.

Σε λουκέτο όμως οδηγείται άλλο ένα ιστορικό εργοστάσιο παραγωγής του γνωστού γά­λακτος εβαπορέ Γάλα Βλάχας στο Πλατύ Ημαθίας, σε μια περιοχή όπου έχουν κλείσει σχεδόν όλα τα εργοστάσια που λειτουργούσαν. Το εργοστάσιο λειτουργεί επί 45 χρόνια και ανήκει στην Vivartia που παλιότερα κατείχε ο πρώην πρόε­δρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος. Η τύχη των 76 εργαζομέ­νων είναι αβέβαια, με τον πε­ριφερειάρχη Κεντρικής Μακε­δονίας Απ. Τζιτζικώστα απλώς να υπόσχεται. επικοινωνία με την επόμενη κυβέρνηση και να θέτει στόχο «με την είσοδο ιδιώτη να μην κινδυνεύσουν οι θέσεις εργασίας». Η διοίκη­ση δεν έχει ακόμα ανοίξει τα χαρτιά της και το μόνο που έχει ανακοινώσει είναι πρόγραμμα («εθελούσιων») απολύσεων.

Την απόλυτη ανασφάλεια βιώνουν και οι εργαζόμενοι στις δύο μονάδες της βιομη­χανίας τροφίμων Μινέρβα, σε Σχηματάρι Βοιωτίας και Επι­σκοπικό Ιωαννίνων, καθώς ο ξένος όμιλος PZ Cussons που είναι ο ιδιοκτήτης εδώ και δύο μήνες έχει ξεκινήσει τη διαδι­κασία πώλησης των δραστη­ριοτήτων στην Ελλάδα, λόγω των «χαμηλών περιθωρίων κέρδους».

Και τα τρία παραδείγμα­τα έρχονται να υπογραμμί­σουν την θέση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι «τα εργοστά­σια, ο τεχνικός εξοπλισμός, τα προϊόντα ανήκουν στους παραγωγούς και όχι στους ιδιοκτήτες-παράσιτα» και ότι μόνο με την τεράστια δύναμη που κρύβει μέσα της η συλ­λογική δράση της εργατικής τάξης και με ανασυγκροτημέ­νο ταξικά, εργατικό κίνημα, μπορεί να ανατραπεί η πολι­τική της εκμετάλλευσης της ΕΕ, των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου.

Στάση εργασίας για ΣΣΕ στα μεταλλεία

Με στάση εργασίας και συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Εργασίας απάντησαν την Πέμπτη οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία στην αδιάλλακτη στάση του εργοδοτικού Συνδέ­σμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) όσον αφορά την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ). Οι εργαζόμενοι του κλάδου διεκδικούν αξιοπρεπή διαβίωση και υπογραφή νέας ικανοποιητικής κλαδικής ΣΣΕ, αποτροπή κάθε αντεργατικής εργοδοτικής ενέργειας, υγιεινή και ασφάλεια στην εργασία, προστασία του περιβάλλοντος.

Όπως καταγγέλλουν, ο ΣΜΕ θέτει εκβιαστικά διλήμματα, όρους και προαπαιτούμενα σε σχέση με τον χαρακτηρισμό της ισχύουσας ΣΣΕ ως κλαδικής και απαιτώντας την εξαίρεση ειδικοτήτων του κλάδου. Παράλληλα, διαπιστώθηκε ότι σε ορισμέ­νους χώρους δεν εφαρμόστηκε πλήρως η ισχύουσα ΣΣΕ, ενώ σε άλλους πέρα από τις αντεργατικές πρακτικές των εργοδοτών, υπάρχουν σοβαρότατα προβλήματα με τη συστηματική παραβίαση των όρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, έχο­ντας ως αποτέλεσμα πολλές φορές εργατικά ατυχήματα ακόμη και θανατηφόρα.

ΠΗΓΗ: Πριν