Η μαχόμενη Αριστερά αντλεί την ποίησή της από το μέλλον

Η μαχόμενη Αριστερά αντλεί την ποίησή της από το μέλλον

Του Άγγελου Χάγιου

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατεβαίνει αποφασιστικά στη δύ­σκολη μάχη των εκλογών της 7^ης Ιούλη. Ζητά στή­ριξη και ψήφο για ένα ανατρεπτικό μπλοκ δυνάμεων και μια αριστερή εργατική λαϊκή αντιπολίτευση που θα δώσει τη μάχη των εργατικών λαϊκών συμφερόντων απέναντι στον δυσμενή συσχετισμό που καταγράφηκε στις ευρωεκλογές της 26^ης  Μαΐου και στη διπλή απειλή που σηματοδοτεί:

την επιτάχυνση/κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής από την ενδεχόμενη κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνδυασμό με την επιχείρηση σταθε­ροποίησης του πολιτικού συστήματος με έναν νέο αστικό διπολισμό από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τους δορυφόρους τους, με στόχο να οδηγήσουν τον βάρβαρο ευρωμνημονιακό οδοστρωτήρα μέχρι το 2060.

Στον μαχόμενο κόσμο δεν αρμόζει κλίμα κατήφειας και φυγής από τις πο­λιτικές μάχες. Παρά τη σχετική υποχώ­ρηση των εκλογικών της αποτελεσμά­των, η αντικαπιταλιστική επαναστατική Αριστερά είναι κοινωνικά υπαρκτή και πολιτικά παρούσα. Στις εκλογές αυτές παρεμβαίνει με συνολικό πολιτικό σχέδιο για την προετοιμασία των αγώνων της επόμενης ημέρας, για την οργάνωση των μάχιμων δυνάμεων της Αριστεράς και του κινήματος. Έχει τη δυνατότητα να γίνει πραγματικά χρήσιμη στην εργατι­κή τάξη και στη νεολαία. Να στρέψει την προσοχή της στα φτωχά εργατικά λαϊκά στρώματα. Να αναδείξει τις υπαρκτές δυνατότητες και αντιστάσεις, να εκτιμή­σει τολμηρά τις επερχόμενες κοινωνικές εκρήξεις και πιθανές εξεγέρσεις.

Αυτό απαιτεί, κατά τη γνώμη μας, μια βαθύτερη συνειδητοποίηση και σα­φέστερη εκτίμηση του ότι η άνοδος της Δεξιάς/Ακροδεξιάς οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αντιλαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Που νομιμοποίησε τον ευρωμονόδρομο και τους πυλώνες της αστικής πολιτικής (ΕΕ, αγορά, ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ.), με αποτέλεσμα να ενισχυθεί ο πιο αυθεντικός εκφραστής τους. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά στο όνομα της Αριστεράς και ως κυβέρνηση εφαρμόζει την πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, εί­ναι αυτός που διασύρει σε πλατιές λαϊκές μάζες την ιστορία, το αγωνιστικό ήθος, τις αξίες και κάθε έννοια Αριστεράς.

Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε ήδη σε νέα πολιτική φάση της ταξικής πάλης, επομένως και του αντικαπιταλιστικού μετώπου. Μιλάμε πλέον για την ανάγκη μιας Αριστεράς «όχι από τα ίδια». Η σημερινή ανατρεπτική Αριστε­ρά οφείλει να «αντλεί την ποίησή της από το μέλλον» και όχι να καθηλώνεται στην αναπαλαίωση του «υπαρκτού σοσιαλι­σμού» ή στη «φιλολαϊκή» διαχείριση του υπαρκτού καπιταλισμού. Μιλάμε για έναν μάχιμο πόλο της σύγχρονης επανα­στατικής αντικαπιταλιστικής κομμουνι­στικής Αριστεράς με πλήρη ανεξαρτησία από την αστική πολιτική και τα ρεφορμι­στικά ρεύματα, που, ταυτόχρονα, δεν θα κλείνεται στα όρια του, δεν θα βράζει στο ζουμί του. Αντίθετα, θα συμβάλλει

σε μια νέα μετωπική συνάντηση του ευρύ­τερου δυναμικού της αντικαπιταλιστικής αντιιμπεριαλιστικής Αριστεράς με γραμμή ανατρεπτικού προγράμματος πάλης, με κέντρο την ανασυγκρότηση του εργα­τικού κινήματος. Που θα συμβάλλει, χω­ρίς ταλαντεύσεις και τακτικισμούς, στην υπεράσπιση των ιδεών και των αξιών της Αριστεράς, της ανατρεπτικής αντικαπιταλιστικής γραμμής, ενάντια στη δυσφήμησή της από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενάντια σε κάθε «μετωπική συνεργασία» μαζί του.

Απαιτείται σαφής διαχωρισμός από τις -μονότονα επαναλαμβανόμενες- προτάσεις εκλογικής και πολιτικής συ­νεργασίας που δεν έχουν προγραμματική βάση και προοπτική ούτε αξιοπιστία στον μαχόμενο κόσμο του κινήματος και της Αριστεράς. Η εκλογική συντριβή της ΛΑΕ αποτυπώνει την ήττα της στρατηγικής της για έναν «αριστερό ΣΥΡΙΖΑ», αλλά και της ιδέας του «αντιμνημονιακού, δη­μοκρατικού, πατριωτικού και αριστερού μετώπου». Ταυτόχρονα η, ιστορικού χα­ρακτήρα, προγραμματική ανεπάρκεια του ΚΚΕ, αλλά και η άρνηση να θέσει ως στόχο πάλης τη ρήξη και ανατροπή του ευρωμνημονιακού καθεστώτος καθορί­ζουν τα πολιτικά και εκλογικά του όρια.

Μια νέα, κοινωνικά γειωμένη και πολιτικά ανώτερη απόπειρα στην κα­τεύθυνση του αντικαπιταλιστικού πόλου είναι αναγκαία και με αυτή τη λογική απαιτείται ο άμεσος και σχεδιασμένος μετασχηματισμός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να συμβάλει ακριβώς στην υπόθεση αυτή. Κάτι που αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση για τη συσπείρωση της μαχόμενης Αριστεράς ενάντια στον αστικό διπολισμό ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ και δορυφόρων. Για να αλλάξει ο συσχετισμός στο κίνημα και στην Αριστερά. Για να «μην πάει σπίτι του» κα­νένας αγωνιστής που απογοητεύεται από τον εκφυλισμό του ΣΥΡΙΖΑ, την κρίση των ρεφορμιστικών σχεδίων αλλά και την προγραμματι­κή ανεπάρκεια της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Με στρατηγικού χα­ρακτήρα τομές για την αναγέννηση της κομμουνιστικής ελπίδας, για τη συμβολή σε ένα σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμ­μα κομμουνιστικής απελευθέρωσης, που θα δίνει προοπτική και έμπνευση στον καθημερινό αντικαπιταλιστικό αγώνα.

Με την προβολή, τη βαθύτερη επεξερ­γασία και τη σύνδεση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος με τα μαχόμενα τμήματα. Στη βάση αυτή είναι απολύτως αναγκαία και επείγουσα η αυτοκριτική τοποθέτησή μας ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όσον αφορά το πρόγραμμα, τη φυσιογνωμία και τη δημοκρατική της λειτουργία, για το ξεπέρασμα της δικής της κρίσης.

Γνωρίζουμε καλά ότι οι εκλογές δεν λύνουν τα λαϊκά προβλήματα. Γνωρίζου­με, επίσης, ότι αποτελούν, στο έδαφος του συστήματος, μια συνολική πολιτική αντιπαράθεση του αστικού και του εργα­τικού στρατοπέδου. Με το δικό της συνολικό πρόγραμμα πάλης η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνε­ται στους εργαζομένους και στη νεολαία, στους συναγωνιστές μας στο εργατικό και λαϊκό κί­νημα, στον κόσμο που συμμετείχε και ψήφισε τις τοπικές αντικαπιταλιστικές κινήσεις· σε όσους, ιδιαίτερα, αναζη­τούν μιαν άλλη ανατρεπτική Αριστερά μπροστά στα αδιέξοδα και στην οριστική διάψευση της πολιτικής των οργανωμένων ρεφορμιστικών σχεδί­ων να συμβάλουν με την ψήφο, τη στήρι­ξη και τη συμμετοχή τους στην ανατροπή του ευρωμνημονιακού καθεστώτος και των διαχειριστών του, σε μια νέα ελπίδα ζωής και προοπτική απελευθέρωσης.

ΠΗΓΗ: Πριν