Καυγάς για τον έλεγχο της δικαιοσύνης ως
εργαλείο της εκάστοτε κυβέρνησης
Με αφετηρία την επιστολή που έστειλε χτες στον Κυρ.
Μητσοτάκη ο υπουργός Δικαιοσύνης Μ. Καλογήρου, με την οποία
ζητά συναίνεση στην επιλογή της νέας ηγεσίας των ανώτατων δικαστηρίων, πρόταση
που η ΝΔ αρνήθηκε,
ξεκίνησε νέος κύκλος αντιπαράθεσης κυβέρνησης-αντιπολίτευσης
για τη νομή της εξουσίας σε ισχυρούς μηχανισμούς του αστικού κράτους όπως είναι
η διορισμένη ανώτατη δικαστική εξουσία.
Μεταξύ άλλων στην επιστολή του ο υπουργός Δικαιοσύνης
σημειώνει πως «παρά το γεγονός ότι δεν υφίσταται κανένα συνταγματικό ή νομικό
κώλυμα (...) αντιλαμβανόμενος όμως το πολιτικό ζήτημα το οποίο έχει ανακύψει
και επειδή θεωρώ κοινή θεσμική υποχρέωση να αποτραπεί η εντύπωση ότι η επιλογή
της ηγεσίας των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας συνιστά "δέσμευση"
οποιασδήποτε κυβέρνησης, σας εκφράζω τη βούληση της κυβέρνησης να επιλεγούν ο
επόμενος Πρόεδρος και Εισαγγελέας του
Αρείου Πάγου και οι τρεις Αντιπρόεδροι του Συμβουλίου της Επικρατείας από
το Υπουργικό Συμβούλιο μετά από συμφωνία με την Αξιωματική Αντιπολίτευση».
Στην απάντησή της η
ΝΔ αναφέρει ότι «δεν είναι δυνατόν να συναινέσει σε μια εξόφθαλμα
αντιθεσμική διαδικασία» και ότι «ο διορισμός της ανώτατης Δικαιοσύνης από την
παρούσα κυβέρνηση θα ήταν πράξη αντισυνταγματική και παράνομη», προσθέτοντας πως
«μια κυβέρνηση που έχει προκηρύξει εκλογές είναι επί της ουσίας υπηρεσιακή και
ως εκ τούτου μπορεί να προβαίνει μόνον σε πράξεις διαχείρισης τρεχουσών
υποθέσεων». Ο νόμος, συνεχίζει η ανακοίνωση της ΝΔ, «ρητά απαγορεύει, κατά την
προεκλογική περίοδο, οποιονδήποτε διορισμό σε θέση δημοσίου υπαλλήλου ή
λειτουργού, πολλώ δε μάλλον στην ηγεσία των ανωτάτων δικαστηρίων».
Όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι
σημαντικό και για τους δυο να ελέγχουν την ανώτατη δικαστική εξουσία και αυτή με
τη σειρά της το δικαστικό σώμα ώστε οι όποιες αποφάσεις της και ειδικά αυτές με
έντονο πολιτικό χαρακτήρα να εναρμονίζονται με τις αποφάσεις της εκάστοτε
κυβέρνησης.
Αν διερωτάται κάποιος εργαζόμενος πως βγαίνουν συνταγματικά
τα μνημόνια και οι διάφοροι μνημονιακοί νόμοι ή παράνομες και καταχρηστικές
κατά συρροήν και κατ' εξακολούθηση οι απεργίες των εργαζομένων, εδώ είναι μια
από τις ρίζες του κακού. Ο έλεγχος της θεωρητικά και συνταγματικά υποτιθέμενης
ανεξάρτητης δικαιοσύνης, τρίτου πυλώνα της αστικής δημοκρατίας. Αιρετοί και ανακλητοί οι εκπρόσωποι της δικαιοσύνης,
το ελάχιστο που υπάρχει σε άλλες χώρες, θα μπορούσε να λύσει μερικώς το
πρόβλημα της ανεξαρτησίας της από πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες, όχι
της ταξικής δικαιοσύνης αλλά τουλάχιστον της αστικής όπως θεωρητικά αρέσκονται
να την περιγράφουν.
Και λέμε μερικώς γιατί η δικαιοσύνη πέρα από το ταξικό
πρόσημο που καθορίζεται από το κοινωνικό σύστημα έχει ανάγκη και πολλών άλλων
συντελεστών εκτός από την ύπαρξη "ειδικών" όπως οι δικαστές.
Νίκος Πυλιώτης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου