Ο λαός έχει πάντα δίκιο; Το μήνυμα των εκλογών

Ο λαός έχει πάντα δίκιο; Το μήνυμα των εκλογών

Ένα μεγάλο μέρος του λαού, απογοητευμένο από τη δυνατότητα οι εκλογικές διαδικασίες να αλλάξουν τη ζωή του, προτίμησε να απέχει από αυτές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τιμωρήθηκε για το γεγονός ότι η κυβερνητική του πολιτική διέψευσε ακόμη και τις ελάχιστες προσδοκίες, που είχαν εναποθέσει επάνω του για την εφαρμογή με "ανθρώπινο πρόσωπο" των μνημονίων, και την προδοσία των ελπίδων του κινήματος 2010-2015, για αντίσταση στους δανειστές και ένα άλλο δρόμο ανάπτυξης προς όφελος των εργαζομένων. Οι χάντρες και τα καθρεφτάκια που μοίρασε την τελευταία περίοδο, ψίχουλα από τη λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος, δεν έπεισαν ότι αποτελούν μέρος ενός πολιτικού σχεδίου για τους πολλούς. Η προκήρυξη εκλογών αποτέλεσε μονόδρομο μετά τη λαϊκή αποδοκιμασία. Ο εκβιασμός ψίχουλα ή νέα λεηλασία από τη ΝΔ θα είναι το εκβιαστικό δίλημμα του προς τους εργαζόμενους.

Η ΝΔ, διατηρώντας ένα μεγάλο μέρος των συντηρητικών ψηφοφόρων, καρπώθηκε ένα μέρος της λαϊκής δυσαρέσκειας και της διάθεσης "τιμωρίας" της κυβέρνησης. Έκανε φιλότιμες προσπάθειες ανάδειξης ενός σκληρού νεοφιλελεύθερου προγράμματος συνέχισης της λεηλασίας του λαϊκού εισοδήματος, αλλά γνωρίζει πολύ καλά από τις αντιδράσεις, τις τεράστιες λαϊκές αντιστάσεις που πρόκειται να συναντήσει σε περίπτωση κυβερνητικής θητείας. Στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές θα συγκρουστεί  η επίδειξη χρησιμότητας της προς το κεφάλαιο και τους δανειστές με τη λαϊκή βούληση να σταματήσει να πληρώνει ο λαός την κρίση.

Η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής υπέστη ένα σημαντικό πλήγμα χάνοντας ένα πολύ μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της που θέλησαν να αποδεσμευθούν από το ναζιστικό παρελθόν και παρόν της. Είναι αποτέλεσμα σκληρής αντιπαράθεσης της αριστεράς μαζί της.

 Το γεγονός όμως ότι άλλα ακροδεξιά μορφώματα του εθνικισμού, του ρατσισμού και των αντεργατικών επιλογών, συγκέντρωσαν μεγάλο συνολικά ποσοστό δείχνει με τον πιο πασιφανή τρόπο ότι η κρίση -με την υποχώρηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος- τροφοδοτεί βάρβαρες αντιλήψεις και πολιτικές, μετατρέποντας τη σύγκρουση κεφαλαίου-εργασίας σε εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στα διάφορα λαϊκά στρώματα.

Τα πολιτικά μορφώματα, εντός του κυρίαρχου πολιτικού πλαισίου που ανέδειξε η κρίση του πολιτικού συστήματος της προηγούμενης περιόδου, καταποντίστηκαν με ελάχιστες εξαιρέσεις (ΜέΡΑ 25) εξαιτίας των νέων αναγκών που έχει η αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος σε μια περίοδο προσωρινής και απόλυτα επισφαλούς "ανάπτυξης".

Η αριστερά της εργατικής και κομμουνιστικής αναφοράς έχει μικρή μείωση των δυνάμεων της χωρίς σημαντικές διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της. Το γεγονός ότι οι λαϊκές μάζες που εγκατέλειψαν τον ΣΥΡΙΖΑ στράφηκαν προς την αποχή ή συντηρητικές λύσεις αντί να την επιλέξουν δείχνει ότι υπάρχει μεγάλη ανεπάρκεια στην πολιτική της παρά τις όποιες επιμέρους διαφοροποιήσεις των πολιτικών δυνάμεων που την απαρτίζουν.

Ταυτόχρονα εκφράστηκε και η δυσαρέσκεια του λαού απέναντι της για την έλλειψη μετωπικής πολιτικής και δράσης και την εκδήλωση φαινομένων εμφύλιου πολέμου για τον διαμοιρασμό της επιρροής. Ο λαός και οι εργατικές μάζες στρέφονται προς αυτόν που έχει μια πολιτική πρόταση ελπίδας για το σήμερα και το αύριο. Ένα πρόγραμμα άμεσων διεκδικήσεων σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα από το μεροκάματο και τις συνθήκες δουλειάς μέχρι το πρόβλημα του χρέους είναι ο "ρεαλισμός" που απαιτούν από το σύνολο των δυνάμεων της. Ένας "ρεαλισμός" που θα βάλει τη σφραγίδα του στις πολιτικές εξελίξεις, τους λαϊκούς και εργατικούς αγώνες, θα φέρει νίκες και θα τροποποιεί τους κοινωνικούς συσχετισμούς δημιουργώντας τις προϋποθέσεις, αφήνοντας τον δρόμο ανοικτό, για μεγάλες κοινωνικές αλλαγές. Και κάτι τέτοιο δεν είναι μόνο τεράστιας σημασίας αλλά και απόλυτα αναγκαίο μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον όπου έχει συντριβεί το εργατικό κίνημα και οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις βαίνουν σε νέα φάση έντασης με μεγάλους κινδύνους.

Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αν ο λαός έχει δίκιο δηλώνουμε ότι σαφώς και έχει. Το μήνυμα εστάλη προς όλες τις κατευθύνσεις…