Το τυράκι και η φάκα... λίγο πριν την κάλπη Του Δημήτρη Τζιαντζή

Το τυράκι και η φάκα... λίγο πριν την κάλπη

Του Δημήτρη Τζιαντζή

Οι ανακατατάξεις στον πολιτικό χάρτη της Ευ­ρώπης τα τελευταία χρό­νια έχουν επιβεβαιώσει τη διάσημη ατάκα του επιτελείου του Μπιλ Κλίντον «είναι η οικονομία, ανόητε», που σημαίνει ότι ο κόσμος εξακολουθεί να ψηφίζει με βασικό κριτήριο την οικονομική του επιβίωση. Αναρωτιέται κανείς, λοι­πόν, εφόσον η οικονομία όντως πη­γαίνει τόσο καλά, γιατί η προεκλογική ατζέντα με ευθύνη και των δύο κομ­μάτων έχει μετατοπιστεί στα σκάνδα­λα, τη διαπλοκή και την ασφάλεια; Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι και τα δύο κόμματα έχουν δεσμευτεί, ανεξάρτητα από ποιο θα επικρατήσει στις εκλογές, να ολοκληρώσουν στο ακέραιο όλες τις σαρωτικές μεταρ­ρυθμίσεις που εγκρίθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ). Αυτό που κέρδισαν οι ελληνικές κυ­βερνήσεις μετά την τυπική έξοδο από τα μνημόνια δεν είναι οικονομική ανε­ξαρτησία, αλλά ένα μακρύτερο λουρί.

Ο επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί, ση­μειώνει άλλωστε πως παρόλες τις θυσίες το δημόσιο χρέος της Ελλάδας συνεχίζει να αυξάνεται αντί να μειώ­νεται και πως προβλέπεται να χτυπή­σει ταβάνι στο 182,5% του ΑΕΠ φέτος, να υποχωρήσει στο 167,4% του ΑΕΠ έως το 2020

και να πέσει κάτω από το 100% του ΑΕΠ σε 41 χρόνια(!) — υπό την προϋπόθεση ότι θα συνεχιστεί μέ­χρι τότε με αυστηρότητα το πρόγραμ­μα λιτότητας με τα πρωτογενή πλεο­νάσματα.

Το τελευταίο στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα είναι η δέσμευ­ση πως όσο είναι κυβέρνηση ο ΣΥΡΙ­ΖΑ, το αφορολόγητο (το οποίο ψή­φισε η... κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ!) δεν θα μειωθεί, ρίχνοντας το μπαλάκι στον Κυριάκο Μητσοτάκη πως, σε αντίθε­ση με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα διστάσει να εφαρμόσει όλα τα προνομοθετημέ­να μέτρα. Ορισμένοι αξιωματούχοι, όπως ο Βάλντις Ντομπρόβσκις, αφή­νουν -με πολλές επιφυλάξεις- ανοι­χτό παράθυρο να συζητηθεί το θέμα, ωστόσο η πλειοψηφία του Eurogroup -όπως επιβεβαιώθηκε στο Βουκουρέ­στι- όπως και το ΔΝΤ τονίζουν ότι η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για τη «δι­εύρυνση της φορολογικής βάσης», η οποία χαρακτηρίζεται διαρθρωτικό και όχι δημοσιονομικό μέτρο. Άλλω­στε, αν κάτι μας έχει διδάξει η τελευ­ταία δεκαετία, είναι ότι οι προεκλογικές δεσμεύσεις και προγράμματα όλων των κομμάτων πετιούνται την επόμενη μέρα στο καλάθι των αχρή­στων.

Να θυμίσουμε ότι και στο παρελ­θόν οι δανειστές, στη διάρκεια προηγούμενων προεκλογικών περιόδων, είχαν τονίσει ότι δεν δίνουν ιδιαίτε­ρη βαρύτητα σε όσα υπόσχονται τα κόμματα και ότι δείχνουν κατανόηση στις. ιδιαιτερότητες της μάχης της κάλπης. Μέρος του νέου κυβερνητι­κού αφηγήματος είναι και η μερική προπληρωμή οφειλών προς το ΔΝΤ συνολικού ύψους 3,5-4 δισ. ευρώ, κάτι που υποτίθεται θα οδηγήσει σε «λιγότερο ΔΝΤ και λιγότερη πίεση». Να θυμίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχτη­κε αρχικά υποσχόμενος τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και στην πορεία συμβιβάστηκε με μια επιμήκυνση των πληρωμών, η οποία ήδη είχε συμφωνηθεί από το 2012. Σήμερα η κυβέρνηση όχι μόνο έχει ενταφιάσει οριστικά το αίτημα ονο­μαστικής διαγραφής του χρέους αλλά πανηγυρίζει ότι προπληρώνει μέρος των δανείων. Τίποτα δεν δείχνει πά­ντως ότι το ΔΝΤ έχει κάποια πρόθεση να αποχωρήσει και να μην παραμεί­νει σε συμβουλευτικό, τουλάχιστον, ρόλο. Οι ευρωπαίοι δανειστές έχουν κάνει σαφές ότι θεωρούν πολλαπλά απαραίτητη τη συνέχεια της παρου­σίας του ΔΝΤ, κυρίως για να εξακο­λουθεί, όταν χρειαστεί, να παίζει τον ρόλο του «κακού μπάτσου» για όλα τα σκληρά μέτρα περικοπών που επιθυ­μεί το ευρωπαϊκό διευθυντήριο.

Η μείωση του αφορολόγητου ορί­ου αναμένεται να προκαλέσει στους οικονομικά ασθενέστερους την πιο βαριά επιδείνωση της τελευταίας τετραετίας. Χαρακτηριστικά, ένας μισθωτός του ιδιωτι­κού τομέα που αμείβεται με τον κατώτατο μι­σθό (ετήσιο εισόδη­μα 9.100 ευρώ) θα κληθεί να πληρώσει φόρο 730 ευρώ για το εισόδημά του, ενώ μέχρι σήμερα δεν πλήρωνε φόρο.

Όσον αφορά τις υποσχέσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ περί δια­πραγμάτευσης για πιο χαμηλά πρωτο­γενή πλεονάσματα, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Ντομπρόβσκις αποκλείει κατηγορηματικά μια τέτοια προοπτική, αναφέροντας ότι μια συζήτηση για μείωσή τους «είναι αυτή τη στιγμή αντιπαραγωγική, κα­θώς θέτει σε κίνδυνο την πλήρη επι­στροφή της Ελλάδας στις αγορές για δανεισμό».

Μαγική είναι και η εικόνα στο πε­δίο της απασχόλησης, με την κυβέρνη­ση να πανηγυρίζει για τη μείωση της ανεργίας, όταν αυτό οφείλεται κυρίως στην αύξηση των νέων θέσεων ελα­στικής και όχι πλήρους απασχόλησης. Συγκεκριμένα, τον περασμένο μήνα, οι

νέες συμβάσεις μερικής και εκ πε­ριτροπής απασχόλησης ανήλθαν στο 54,12% (επί του συνόλου των νέων συμ­βάσεων) έναντι του 51,12% που είχαν ανέλθει τον αντίστοιχο μήνα πέρσι. Αντίθετα, οι νέες συμβάσεις πλήρους απασχόλησης μειώθηκαν στο 45,88% έναντι 48,88%.

Ο ΣΕΒ, πάντως, εξα­κολουθεί να μην είναι ικανοποι­ημένος και στο μηνιαίο δελτίο του σημειώνει πως η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας συνεχίζεται με χαμηλότερους ρυθμούς των αναμενόμενων και χωρίς σαφείς ενδείξεις ότι δημιουργούνται συν­θήκες επιτάχυνσης της επενδυτικής και της οικονομικής δραστηριότητας. Ακόμα οι βιομήχανοι απειλούν με «χει­ροτέρευση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της χώρας που -αργά ή γρή­γορα- θα επιβαρυνθεί περαιτέρω από διάφορες προεκλογικές παροχές και μέτρα χαλάρωσης της δημοσιονομικής πειθαρχίας». «Τυράκι» στον δρόμο για τις κάλπες είναι η ρύθμιση οφειλών προς τα ασφαλιστικά ταμεία σε 120 δόσεις που αναμένεται να έρθει προς ψήφιση μετά το Πάσχα.

Εκτός από το τανγκό και ο προε­κλογικός χορός φαίνεται ότι χρειάζεται δύο παρτενέρ-μονομάχους που λικνίζονται στον ρυθμό των σκανδάλων, της «τάξης και της ασφάλειας», επι­φυλάσσοντας στον λαό το ρόλο του θύματος και του θεατή.

ΠΗΓΗ: Πριν