Οι συντάξεις και οι πολιτικές δυνάμεις που τις κατακρεούργησαν

Οι συντάξεις και οι πολιτικές δυνάμεις που τις κατακρεούργησαν

Για όσους από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σοκαρίστηκαν τάχα από τις κυνικές δηλώσεις Τσίπρα - Τσακαλώτου ότι οι σημερινοί 70άρηδες θα έχουν πεθάνει σε μερικά χρόνια και ότι δεν θα «επιβαρύνουν» πλέον οικονομικά το σύστημα, τους θυμίζουμε ότι ο ίδιος κυνισμός διατρέχει όλες τις «μελέτες» της ΕΕ

και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΟΟΣΑ, ΔΝΤ κ.τ.λ.) για τα ασφαλιστικά συστήματα, όπου τα «μοντέλα» που χρησιμοποιούν στις προβλέψεις τους, αξιοποιούνται για τη νομιμοποίηση των αντιασφαλιστικών μέτρων που προτείνουν.

Η διάσωση της ανάπτυξης στην ΕΕ, περνάει μέσα και από την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης! Την πρόταση αυτή ανέπτυξε σε μελέτη που δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), θέλοντας έτσι να επισημάνει την "επιβάρυνση" που υφίστανται οι οικονομίες των χωρών και ειδικότερα τα Ασφαλιστικά Συστήματα, από το δημογραφικό πρόβλημα. Η αύξηση του μέσου όρους ζωής του πληθυσμού προκαλεί αύξηση στο "κόστος" λειτουργίας του Ασφαλιστικού Συστήματος μιας χώρας. Κατά συνέπεια για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της γήρανσης, η ΕΚΤ προτείνει αύξηση στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.

Η δημογραφική γήρανση έχει άμεσο αντίκτυπο στις συνταξιοδοτικές δαπάνες. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. δαπανούσαν περίπου 10,1% του ΑΕΠ για τις δημόσιες συντάξεις. Τις υψηλότερες δαπάνες συναντούσαμε τότε σε Αυστρία (14,5%), Ιταλία (13,8%), Ελλάδα (12,5%) και Γαλλία (12,1%), χώρες με αναδιανεμητικά συστήματα καθορισμένων παροχών. Το 2012, σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της Eurostat, οι δαπάνες είχαν αυξηθεί στο 17,5% του ΑΕΠ στην Ελλάδα, στο 16,5% στην Ιταλία, ενώ ο μέσος όρος στην E.E. ήταν σχεδόν 14%.

Φυσικά δεν παίρνεται υπόψιν η μείωση της φορολογίας κεφαλαίου και η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών στο όνομα της ανταγωνιστικότητας ούτε οι "εθελούσιες έξοδοι" για να διευκολυνθεί το κεφάλαιο που έγιναν αυτά τα χρόνια και ανέτρεψαν τα ποσοστά χρηματοδότησης από τους προϋπολογισμούς.

Το γεγονός ότι η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας είναι τεράστια και μπορεί όχι μόνο να στηρίξει την αύξηση του πληθυσμού των συνταξιούχων, τη βελτίωση των συντάξεων αλλά και τη μείωση του χρόνου εργασίας δεν περνάει από τα μυαλό τους γιατί τότε θα πρέπει να μπει χέρι στα κέρδη της εργοδοσίας. Κάθε μέτρο προς αυτή την κατεύθυνση είναι "αντιαναπτυξιακό" σε αντίθεση με αυτά που προτείνουν…

Για το καπιταλιστικό σύστημα και τις κυβερνήσεις του, οι συνταξιούχοι είναι «βάρος» για τα δημοσιονομικά, από το οποίο προσπαθούν να απαλλαγούν με κάθε τρόπο, είτε με τη ραγδαία ιδιωτικοποίηση των συστημάτων ασφάλισης και σύνταξης, είτε με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, είτε με τη μείωση των συντάξεων, είτε με την παραμονή στην εργασία των ήδη συνταξιούχων. Η κυβέρνηση και όσοι τώρα της καταλογίζουν «αναλγησία» για τους σημερινούς συνταξιούχους, έχουν αυτές τις «μελέτες» για «ευαγγέλιο» στις αντιασφαλιστικές τους μεταρρυθμίσεις, αφαιρώντας το ένα μετά το άλλο τα δικαιώματα παλιών και νέων συνταξιούχων, καταδικάζοντάς τους στη μίζερη ζωή, σε στερήσεις και ανέχεια. Ας αφήσουν λοιπόν και οι μεν και οι δε τα κροκοδείλια δάκρυα για τους συνταξιούχους, που έχουν αποδείξει ότι δεν χαμπαριάζουν ούτε από απειλές ούτε από καλοπιάσματα και αυτήν την περίοδο βρίσκονται ξανά σε φάση προετοιμασίας νέων κινητοποιήσεων.

Επιμέλεια-σχολιασμός: Νίκος Πυλιώτης

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης, dikaiologitika.gr