Σωματεία ενάντια στην "Πανεθνική Ημέρα Δράσης" υποταγής των εργαζομένων στους εργοδότες

   

Σωματεία ενάντια στην "Πανεθνική Ημέρα Δράσης" υποταγής των εργαζομένων στους εργοδότες

Άρχισαν ήδη τα συνδικάτα από κάτω να αντιδρούν στα σχέδια του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού για πλήρη υποταγή των εργαζομένων και των οργανώσεων τους στα συμφέροντα και στους σχεδιασμούς της εργοδοσίας και της κυβέρνησης.

ΨΗΦΙΣΜΑ Δ.Σ Ε΄ΕΛΜΕ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΚΑΜΙΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ  ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ "ΠΑΝΕΘΝΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ" ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και ΣΙΑ

Για τις 30 Μαίου έχουν ορίσει οι εκπρόσωποι του αστικοποιημένου συνδικαλισμού  ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥτο "αγωνιστικό" τους ραντεβού.Εξαγγέλλουν «Πανεθνική Ημέρα Δράσης»με εργοδοτικούς και διαταξικούς φιλοκυβερνητικούς «επιστημονικούς φορείς» με πλαίσιο διεκδικήσεις για την «επιχειρηματικότητα» και την «ανταγωνιστικότητα» με την πλήρη στήριξη  του ΣΕΒ  και της “εθνικής των μνημονίων” ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ.

Αυτοί που έχουν κάνει τη διαταξική συνεργασία σε υπέρτατη αρχή της συνδικαλιστικής δράσης. Αυτοί που υπογράφουν κατάπτυστες ΣΣΕ με τους βιομήχανους και τους εφοπλιστές για να εξασφαλίζουν την κερδοφορία τους. Αυτοί που έχουν στηρίξει όλες τις κυβερνήσεις στις αντεργατικές επιλογές τους για να διασώσουν την "ανταγωνιστικότητα" της ελληνικής οικονομίας. Αυτοί που ήταν και είναι με το ΝΑΙ στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Αυτοί που έχουν διώξει όλο τον κόσμο από τα σωματεία (λιγότερο από 15% οι συνδικαλισμένοι στον ιδιωτικό τομέα) και αρνούνται να γράψουν τους ελαστικά εργαζόμενους στα σωματεία του δημοσίου. Αυτοί που συναγελάζονται ανοιχτά με την εργοδοσία, το κράτος και τα κάθε λογής αφεντικά για να φιμώσουν κάθε ταξικό σωματείο, να χτυπήσουν κάθε ριζοσπαστική κίνηση, κάθε πραγματικό αγώνα του κόσμου της δουλειάς. Αυτοί που έχουν μετατρέψει τις τριτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις σε Ινστιτούτα μελέτης, παχυλά αμειβόμενα από τα δημόσια και ευρωπαϊκά κονδύλια. Οι απεργοσπάστες της 12ης Γενάρη τότε που ψηφιζόταν το πολυνομοσχέδιο που περιόριζε το απεργιακό δικαίωμα και τις εργατικές ελευθερίες.

ΚΑΜΙΑ ΤΑΞΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΟΣ, ΚΑΜΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ δεν πρέπει να τη στηρίξει.

1) Είναι μια  "απεργία" με αντιδραστικό περιεχόμενο. Μας καλούν να αγωνιστούμε για:

α) "Ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και καινοτομίας

β) "Κοινωνικό Κράτος που παρέχει δίχτυ ασφαλείας για τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και τους πιο αδύναμους συμπολίτες μας".

γ) "Πολιτικές εκπαίδευσης και κατάρτισης, που θα ενισχύουν την υγιή επιχειρηματικότητα,

δ) "Δημόσιο σύγχρονο, αποτελεσματικό, ψηφιακό, αξιοκρατικό, δημοκρατικό και βιώσιμο με σεβασμό στα δικαιώματα των πολιτών και των λειτουργών του.  Εξάλειψη των αντιαναπτυξιακών, διαρθρωτικών και γραφειοκρατικών εμποδίων".

ε) "Περιορισμό της εξοντωτικής φορολόγησης και εξάλειψη της δημευτικού χαρακτήρα εισφορολόγησης, με παροχή φορολογικών κινήτρων συνδεδεμένων με την υγιή ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας".

στ) "Πολιτικές αγοράς εργασίας που δεν θα αναπαράγουν την εκμετάλλευση, τη φτώχεια και τον αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρήσεων, αλλά αντίθετα θα αναβαθμίζουν το ανθρώπινο δυναμικό και θα συμβάλλουν αποφασιστικά στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας".

ζ) "Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και εμπέδωση του Κράτους Δικαίου".

Copy paste των ανακοινώσεων του ΣΕΒ και του γραφείου τύπου της κ. Αχτσιόγλου.

2) Είναι  μια "απεργία" υποταγής στη λογική των "ματωμένων πλεονασμάτων", της επιχειρηματικής ανάπτυξης και του καθεστώτος επιτροπείας. Μας καλούν να αγωνιστούμε ενάντια στην "υπερφορολόγηση" χωρίς να διευκρινίζουν ποιων: των κερδών ή των μισθών; Προφανώς των πρώτων. Μας καλούν να δράσουμε για την "καταπολέμηση της ανεργίας" και εννοούν την ενεργητική πολιτική απασχόλησης της ΕΕ και της κυβέρνησης για προσωρινές θέσεις δουλειάς των 400 και 500 ευρώ, με πληρωμένες τις εισφορές των εργοδοτών από το κράτος, χωρίς ωράρια εργασίας, για δουλειά την Κυριακή, για ασφυκτικό περιορισμό των επιδομάτων ανεργίας, για ομαδικές απολύσεις και μάλιστα χωρίς αποζημίωση. Μας καλούν ενάντια στη "λιτότητα" αυτοί που υπόγραψαν ΕΓΣΣΕ μισθών πείνας, αυτοί που δέχτηκαν τον υποκατώτατο μισθό και τη σφαγή των συντάξεων με το νέο ασφαλιστικό.

3) Είναι  μια "απεργία" χωρίς καμιά πραγματική εργατική διεκδίκηση. Για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, νομοθετική απαγόρευση των απολύσεων, αυξήσεων στους μισθούς, τις υπερωρίες και τις συντάξεις με χτύπημα των κερδών του κεφαλαίου, κατάργηση του υποκατώτατου μισθού και ΣΣΕ παντού, μείωση του χρόνου εργασίας, δουλειά με όλα τα δικαιώματα και πλήρη ασφάλιση-περίθαλψη. Απουσιάζει κάθε στόχος ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, το ΤΑΙΠΕΔ, τα μνημόνια, την 3η και 4η αξιολόγηση, το ληστρικό χρέος, τις τράπεζες, την ΕΕ και την κυβέρνηση.

4) Είναι  μια "απεργία" που δεν καλεί σε μπλοκάρισμα της πολεμικής μηχανής, την πάλη για την αποτροπή του πολέμου, το ΟΧΙ στην αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, την έξοδο από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς (ΝΑΤΟ, ευρωστρατό κλπ), τη συναδέλφωση των εργαζομένων όλων των χωρών. Αντίθετα στηρίζει τα εθνικιστικά συλλαλητήρια καλεί στην εθνική συναίνεση για να "θέσουμε την πατρίδα μας στην πρώτη γραμμή με σκοπό την παλινόρθωση της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας".

5) Είναι μια  μια "απεργία" που κάνει πως δεν βλέπει την εργοδοτική τρομοκρατία, την απολυταρχία των αφεντικών. τις απολύσεις δι' ασήμαντον αφορμή, τις μηνύσεις σε όποιον διαμαρτύρεται. Την διπλή καταπίεση των γυναικών (ακόμα και των εγκύων) και των ξένων εργατών.

6) Είναι μια μια "απεργία" με σαφή στόχο κατάργησης κάθε αυτοτέλειας του εργατικού κινήματος μέσα στον "εθνικό κορμό": "Να αντιπαλέψουμε τον λαϊκισμό και την πόλωση, που κυριαρχούν στη δημόσια σφαίρα, και στερούν κάθε προοπτική για τις υγιείς και παραγωγικές κοινωνικές δυνάμεις" γιατί αυτά θεωρεί αιτία της κρίσης και της φτωχοποίησης. Και προτείνει μια "ενιαία δράση και συγκροτούμε μια νέα, ευρεία κοινωνική συμμαχία. Ώστε όλοι μαζί να αντιταχτούμε έμπρακτα στην πόλωση. Να ενώσουμε δυνάμεις, ενεργούμε συλλογικά, αθροίζουμε εμπειρία και τεχνογνωσία. Για να πάμε μπροστά χρειαζόμαστε ένα ρεαλιστικό και δίκαιο εθνικό σχέδιο παραγωγικής συγκρότησης".

7) Είναι μια δράση, είναι μια "απεργία" με τους φορείς των "πλουσίων" και των "βολεμένων", με τους προέδρους και τους γραμματείς στελέχη των αστικών πολιτικών κομμάτων. Θαυμάστε την "κοινωνική συμμαχία": ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΒΕ, ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΜΠΟΡΙΟΥ & ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ, ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ, ΑΝΩΤΑΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το μαχόμενο ταξικό κίνημα δεν θα τους κάνει τη χάρη να νομιμοποιήσει την ξεφτίλα τους. Θα παλέψει για εργατική απεργία ενάντια στη συνολική αντεργατική επίθεση και την 4η αξιολόγηση, "από τα κάτω", όπως στις 12 Γενάρη, με άλλο περιεχόμενο, στόχους, κέντρο συσπείρωσης! Με ημερομηνίες, μορφές, σχέδιο δράσης και κλιμάκωσης που θα καθορίσουν τα ταξικά σωματεία, οι επιτροπές αγώνα και οι συνελεύσεις τους! . Κάθε ταξική, αγωνιστική δύναμη πρέπει να συμβάλλει σε αυτό! Με την ηγεμονική, κοινή, ανατρεπτική δράση και όχι με το να γίνει "ουρά" στην αντιδραστική, "κοινωνική συμμαχία".

   

               Να αποσυρθεί άμεσα η ΑΔΕΔΥ από την «Κοινωνική Συμμαχία»

Στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ στις 30 Μάρτη, κατατέθηκε ένα κείμενο με τίτλο: «Κοινωνική Συμμαχία - ΠΑΝΕΘΝΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ - Για μια άλλη Ελλάδα  - Ενάντια σε ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΑΝΕΡΓΙΑ, ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ». Το συγκεκριμένο κείμενο που δημοσιεύουμε σήμερα εδώ, παρ’ ότι φέρει την υπογραφή της ΑΔΕΔΥ με βάση την απόφαση που πήρε η Εκτελεστική Επιτροπή, μέχρι στιγμής δεν έχει δημοσιευτεί ούτε έχει αποσταλεί στις Ομοσπονδίες όπως αποστέλλονται πάντοτε όλες οι ανακοινώσεις και οι αποφάσεις της ΑΔΕΔΥ. Γιατί άραγε αυτή η μυστικοπάθεια; Τι είδους διεργασίες είναι αυτές πίσω από τις πλάτες των εργαζομένων;

Θεωρούμε ότι η συγκρότηση ενός τέτοιου πολιτικού – κοινωνικού μπλοκ και μάλιστα με τον προσανατολισμό που ορίζει το περιεχόμενο της ανακοίνωσης αποτελεί μια πρωτοφανή αντισυνδικαλιστική και αντεργατική εκτροπή, εξαιρετικά επικίνδυνη για το ίδιο το παρόν και το μέλλον του συνδικαλιστικού κινήματος συνολικά.

Αναιρεί τη βασική ουσία ύπαρξης των συνδικάτων που είναι η οργάνωση των εργαζομένων στη βάση της υλικής πραγματικότητας και της ταξικής τους θέσης και με στόχο την υπεράσπιση των ταξικών τους συμφερόντων και όχι στη βάση της ταξικής τους συνείδησης, της ιδεολογίας τους ή των πολιτικών τους πεποιθήσεων. Και μάλιστα, το πράττει προς όφελος των ταξικών συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης αλλά και των μεσαίων στρωμάτων, των μικρών και των μεγάλων αφεντικών δηλαδή.

Πιο συγκεκριμένα:

1.    Αναιρεί τη βασική αρχή της συνδικαλιστικής συγκρότησης με βάση την επαγγελματική ιδιότητα και όχι με βάση την ιδεολογία ή την πολιτική τοποθέτηση. Ο υπέρτιτλος και το σύμβολο αλλά και το περιεχόμενο και το γλωσσικό ύφος παραπέμπουν σαφέστατα σε πολιτική πρωτοβουλία με συγκεκριμένο ιδεολογικό πρόσημο και όχι σε κείμενο συνδικάτων. Κάτι τέτοιο είναι πρωτοφανές και απαράδεκτο. Η ΑΔΕΔΥ οφείλει να εκφράζει όλους τους δημοσίους υπαλλήλους ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές ή πολιτικές τους πεποιθήσεις. Το γεγονός ότι υπογράφει ένα τέτοιο κείμενο με σαφές ιδεολογικοπολιτικό πρόσημο παραβιάζει κατάφορα αυτή τη βασική αρχή.

2.    Αναιρεί τη βασική αρχή της οργάνωσης των εργαζομένων σε συνδικάτα με στόχο την υπεράσπιση των ταξικών τους συμφερόντων. Υιοθετεί πλήρως το αγαπημένο λεξιλόγιο του ΣΕΒ: επιχειρηματικότητα, ανάπτυξη, αξιοκρατία, εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, εξάλειψη των αντιαναπτυξιακών, διαρθρωτικών και γραφειοκρατικών εμποδίων, φορολογικά κίνητρα, αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων κλπ. Διαμαρτύρεται για την «εισφορολόγηση» αλλά δε λέει ούτε κουβέντα για την εισφοροδιαφυγή που αποτελεί μια εξαιρετικά διαδεδομένη μορφή στάσης πληρωμών των μικρών και μεγάλων αφεντικών απέναντι στους εργαζόμενους (βλ. ασφαλιστικές εισφορές που δεν αποδίδονται) αλλά και απέναντι στο δημόσιο. Επιπλέον, δεν υπάρχει στο κείμενο ούτε λέξη για την καπιταλιστική κρίση, για τα μνημόνια, για την επιτροπεία, για το ρόλο της ΕΕ και του ΔΝΤ, για τις αντιλαϊκές πολιτικές της σημερινής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων, για τις πραγματικές αιτίες και τους πραγματικούς ένοχους της κοινωνικής κόλασης στην οποία βυθίζεται μια ολόκληρη κοινωνία εδώ και 8 χρόνια. Ούτε λέξη για αύξηση των μισθών, για σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους, τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και ιδιαίτερα η νέα γενιά, βιώνει το άγος της ελαστικής ευέλικτης εργασίας.  Η διέξοδος που προτείνουν είναι η κοινή διαταξική «πανεθνική» συστράτευση για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη με φορολογικά κίνητρα, δηλαδή φοροαπαλλαγές (για ποιους άραγε;) και άρση των «γραφειοκρατικών εμποδίων» του δημοσίου. Δηλαδή, το όραμα ενός επενδυτικού παραδείσου, ενός νέου El Dorado, φθηνής και ευέλικτης εργασίας, φοροαπαλλαγών και απογείωσης της κερδοφορίας, όπως το διατύπωσε και ο ΣΕΒ σε σχετικό κείμενό του.

Με βάση αυτό το κείμενο, καθορίστηκε αρχικά ως ημέρα πανεθνικής δράσης η 16η Μάη για να μετατοπιστεί η ημερομηνία αργότερα, στις 30 Μάη.

Είναι σαφές ότι αυτή η πρωτοβουλία εξυπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες και, το κυριότερο, εκφράζει ταξικά συμφέροντα αλλότρια και ανταγωνιστικά με εκείνα των εργαζομένων και υπονομεύει την ίδια την ύπαρξη, το παρόν και το μέλλον των συνδικάτων.

Σήμερα οι εργαζόμενοι χρειάζεται να συσπειρωθούν στα σωματεία τους, να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια σε κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφάλαιο, να συγκροτήσουν τις αντιστάσεις και τους αγώνες τους με διαδικασίες βάσης και να αυξήσουν το βαθμό της ταξικής τους αυτοσυνειδησίας.

·       Καλούμε την ΑΔΕΔΥ να αποσύρει την υπογραφή της από αυτή την ανακοίνωση και να αποχωρήσει άμεσα από την «Κοινωνική Συμμαχία».

·       Καλούμε το ΔΣ της ΔΟΕ να πάρει άμεσα αντίστοιχη απόφαση.