Τραγούδια που δεν μάθαμε ποτέ.

Τραγούδια που δεν μάθαμε ποτέ.

 Του Πάνου Αλεπλιώτη

Όλοι κάτι είδαν στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης :

Την λαϊκή αντίδραση στο πολιτικό σύστημα…

 Την δημιουργία νέου κόμματος…

Το μίσος στους Εβραίους και στον πολιτισμό …

Την ομόνοια των παπάδων με τα στελέχη της ΧΑ…

 Την θριαμβευτική επικράτηση των συνθημάτων της ΧΑ…

Την υποκρισία της ΝΔ και της "Αλλαγής" που έδωσαν "άδειες"…

Την υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ που αφήνει τον συνέταιρο να'ναι εκεί, με άδεια από την σημαία, μπας και αρπάξει κάνα ψηφαλάκι και δεν εξαφανιστεί τελείως…

Καινούργιες αμφιέσεις…

Από 90.000 κόσμο μέχρι 500.000…

Όπως και γω είδα ανθρώπους που πήγαν, όχι για τον τζόγο αφού πάντα έχει και τέτοιους, αλλά επειδή η "μακεδονική" συνείδηση τους έτσι τους είπε, να ακουμπάνε στα βρωμερά χέρια και τους ώμους των φασιστών και σκιάχτηκα...

 Και την αμορφωσιά, τα ταπεινά ένστικτα για τους "γύφτους" από την μια και τα "υψηλά" για τους απογόνους της Ρωξάνης από την άλλη και πικρογέλασα…

 Είδα το βίντεο που σαν χαζοπατέρας τραβούσα για τα παιδιά μου, ούτε θυμάμαι πόσα χρόνια πριν, να τραγουδάνε στις επετείους μαζί με τα' άλλα τα παιδιά, τον δρόμο που είχε την δική του ιστορία, το ένα το χελιδόνι και το πότε θα κάνει ξαστεριά και χαλάστηκα...

Όλα ήταν εκεί καλοντυμένα και καλοχτενισμένα και τραγουδούσαν με τις βαμμένες μανάδες να σκουπίζουν βιαστικά ενα δάκρυ που χαλάει το ρελιέφ...

 Τίποτα από αυτά δεν έπιασε ρίζα, τίποτα δεν μας έμαθε η ιστορία, τα τραγούδια...

 Έτσι ”είδα” να αποτυχαίνει το Σχολείο, η δουλειά, το πανεπιστήμιο, να νικάει η υποταγή, η έπαρση, το μικρότερο κακό, αλλά και το μίσος...

”Είδα” ανθρώπους σαν να μην υπήρξανε ποτέ, σαν να μην χόρτασαν πίκρα, ανεργία, αποξένωση, απογοήτευση…

Μα με χαρίζεις στην ακροδεξιά μου είπαν, με περνάς για φασίστα;

Δεν ξέρω...

Μπορεί να δούμε χειρότερα στο μέλλον...

 Θα εξαρτηθεί από το αν θέλουν να πάμε στις εκλογές "εθνικολογώντας" για να ξεχνιούνται τα άλλα ή θα πάμε "αναπτυξιολογώντας" για ψεύτικες ελπίδες σε ένα απροσδιόριστο μέλλον...

Ή και με τα δύο...

 Στον βούρκο του εθνικισμού όμως πάντα κρύβονται καλύτερα οι κάθε λογής απατεώνες όπως και τα αφεντικά τους.

Η καρδάρα όμως πρέπει να ξαναγεμίσει...